حضرت معصومه (س) از قبیل امامزادههای مطلق نیست که هنگام زیارت او زیارتنامه مطلق امامزادهها خوانده شود. بلکه زیارت مخصوص به خود را دارد؛ زیرا در روایت است: «مَن زارها وَجَبت لَهُ الجَنَّه؛ هر کس او را زیارت کند، بهشت بر او واجب میشود.»
اگر مورچهای ما را گاز بگیرد قرار و آرام نداریم و از گزیدن یک کک و پشه ناراحت میشویم، پس چرا بر سر مؤمنین و مؤمنات از زمین و هوا آتش و موشک میبارد ولی ما ناراحت نمیشویم؟
«إِی وَاللهِ، صُحُفُ إِبْراهِیمَ وَ مُوسی وَ عِیسی وَرِثْتُها مِنْ آبائِی علیهمالسلام؛ به خدا سوگند کتابها و صحف حضرت ابراهیم و موسی و عیسی را که از پدرانم علیهمالسلام به ارث بردهام.»
آیت الله بهجت(ره) میفرمود: کرامات از ضریح امام رضا (ع) بیشتر از ضریح امام حسین (ع) ظاهر میشود، بنابراین ایرانیها باید نعمت حرم امام رضا (ع) را که زیارت آن برایشان فراهم است، مغتنم بشمارند.
آیتالله بهجت به قدری پنهان کاری میکرد و از خودش چیزی نمیگفت که حتی در پیش خانواده خود هم گمنام و ناشناخته بود؛ چه رسد به حوزه علمیه. اما بعد از دیدار علامه محمدتقی جعفری با آیتالله بهجت در قم، ورق برگشت.
آیت الله بهجت(ره) میفرمود: از اساتید در نجف شنیده بودیم که جنها گفتند: «در بین ما کافر و شیعه هست ولی سنی نیست. [چون] پیرمردهایی که الان هم بین ما هستند گفتند: ما بودیم حضرت رسول در غدیر دست حضرت امیر را بلند کرد و جانشین خودش قرار داد.»
آیت الله بهجت(ره) میفرمود: فضایل امام علی (ع) حق است، اما گفتنی نیست! زیرا ما ضعیفُالعقل و الایمان هستیم و ظرفیت نداریم. اگر بیان میکرد، بسیاری از مردم کافر میشدند و عدهای معدود ایمان میآوردند.
از جمله فرمایشات حضرت آیت الله بهجت که تاکید فراوانی بر آن داشتند، این بود که حدیث «ثقلین» سرّی از اسرار شیعه را با خود به همراه دارد که اگر حقیقت آن برای کسی آشکار شود، غیبت امام زمان(عج) از او برداشته میشود و برایش فرج شخصی رخ میدهد.