غرض از یادآوری این سوال چیز دیگری است. موضوع، احساس دین به افرادی در همین جامعه است که پس از چند ماه و در میان این همه واقعه و خبر از ذهن آدمی خارج نمیشوند تا یک حداقل کاری هرچند با تاخیر خیلی زیاد و چندماهه انجام بشود.
گروه جامعه جهان نیوز: «سوال بیشرمانه درباره فرزندآوری در شبکه دو صداوسیما»! این تیتری است که آذرماه سال گذشته به صورت پرتکرار در سایت ها و کانال های خبری منتشر شد. سوال مربوط به برنامه تلویزیونی «چند روایت معتبر» درباره «فرزند» و «فرزند خواندگی» و «کودکان معلول» بود و در آن از شرکت کننده پرسیده شده بود: «بین نداشتن فرزند یا داشتن فرزند معلول کدام را انتخاب می کنید؟».
غرض از یادآوری این سوال چیز دیگری است. موضوع، احساس دین به افرادی در همین جامعه است که پس از چند ماه و در میان این همه واقعه و خبر از ذهن آدمی خارج نمیشوند تا یک حداقل کاری هرچند با تاخیر خیلی زیاد و چندماهه انجام بشود.
در یکی از برنامه های «چند روایت معتبر» خانمی مهمان و شرکت کننده برنامه بود که سه فرزندخوانده داشت! از این سه، دوتای آنها مشکل جسمی داشتند! خانم دیگری علی رغم داشتن فرزند، یک فرزندخوانده هم داشت.
در مورد اول بیشتر باید دقت کرد. معمولا همه دوست دارند فرزندی از خودشان داشته باشند. معدود خانواده هایی که فرزندی ندارند تصمیم می گیرند که فرزندخوانده داشته باشند. معمولا فرزندخوانده ها به عدد یک یا نهایتا دو ختم می شود. کمتر کسی به سه فرزند فکر می کند. هیچکس دنبال دردسر هم نمی گردد؛ خیلی ها حوصله بیماری فرزند خودشان را هم ندارند. به عبارت بهتر یعنی اگر کسی هم فرزندخوانده قبول کند قطعا دنبال بچه های سالم است. یعنی حالا که فرزندی از خود ندارد و ار لحاظ پیوند عاظی دچار چالش است؛ حداقل چالش دومی نداشته باشد.
حالا یکبار دیگر مرور کنید؛ یک زن و شوهر سه فرزندخوانده آورده اند که دوتای آنها مشکل شدید جسمی هم دارند که روزانه درگیر بیماری آنها هستند اما عمیقا هم به هر سه آنها وابسته شده اند!
در جامعه ما چه انسان های فوق شریف و ارزشمندی وجود دارند.