آموزش و پرورش در حقیقت، مهمترین وزراتخانه کشور است. اگر قرار است مشکلات کشور به صورت ریشه ای حل شود و شاهد تحول باشیم، مبدأ اصلی و پشتوانه این تحول باید آموزش و پرورش باشد.

کروه جامعه جهان نیوز: ابتدای سال تحصیلی بود که موضوع کمبود معلم در کلاس های مدارس، به یک موضوع داغ تبدیل شد. اکنون که وضعیت مدارس و کلاس های درس دانش آموزان با همه نقاط ضعف و قوت، تقریباً به یک حالت پایدار رسیده است، فرصتی است که در زمینه کمبود معلم در مدارس، به چند نکته کوتاه بپردازیم:
 
یک: آموزش و پرورش در حقیقت، مهمترین وزراتخانه کشور است. اگر قرار است مشکلات کشور به صورت ریشه ای حل شود و شاهد تحول باشیم، مبدأ اصلی و پشتوانه این تحول باید آموزش و پرورش باشد. زیرا نسل آینده در آنجا تربیت می شوند. درحقیقت، وضعیت آموزش و پرورش باید به گونه ای باشد که تمام تمرکز بر روی کیفیت آموزشی و پرورش دانش آموزان باشد، نه اینکه الآن دغدغه کمبود معلم و بحث کمیت داشته باشیم.
 
دو: هر چند که رضا مراد صحرایی، وزیر آموزش و پرورش گفته است: «در این ۲ سال به اندازه‌ هشت سال دولت گذشته نیرو جذب کرده‌ایم، دانشگاه فرهنگیان امسال ۳۰ هزار ظرفیت نیرو داشته است و به دنبال این هستیم که به ۴۵ هزار دانشجو برسد»، اما باید مراقب بود که اگر این جذب نیرو، با رعایت برخی شرایط نباشد، چه بسا به جای حل کردن مشکل فعلی، می تواند خود به تهدید تبدیل شود.
 
توضیح اینکه، رهبر انقلاب در دیدار امسال معلمان با ایشان فرمودند: «کاری که معلم بر عهده گرفته ــ معلم متعهد ــ به نظر من مهم‌ترین کار در کشور است؛ یعنی تربیت و تعلیم نونهالان کشور، یعنی ساختن آینده‌ی کشور. معلم در واقع معمار آینده‌ی کشور است».

قطعاً برطرف کردن موضوع کمبود معلم در مدارس، ضروری است اما اگر برای جبران کمبود معلم، جذب نیرو به صورت سراسیمه و با تسامح صورت گیرد و آن حساسیت های لازم در گزینش وجود نداشته باشد، قطعاً ضربه خواهیم خورد و این ضربه، هم متوجه نسل آینده و هم متوجه کشور است.

سه: متأسفانه بعضاً شنیده می شود که حقوق معلمان حق التدریس با تأخیر پرداخت می شود. برای مثال، یکی از معلمان در مورد پرداخت حقوق مربوط به حق التدریس، بیان کرده است که پرداختی سال گذشته تحصیلی، تا اسفندماه سال 1401 صورت گرفته و برای یک ماه و نیم ابتدای سال 1402 هنوز پرداخت نشده است. چنین چیزی موجب از دست دادن معلمانی است که به صورت حق التدریس حاضر شده اند تا در آموزش و پرورش حضور داشته باشند. در هر صورت، حضور معلمان حق التدریس هم دست آموزش و پرورش را باز می گذارد و هم اینکه شرایط را برای حضور برخی افراد که واقعاً دانش آموزان به حضور آنها و علمشان نیاز دارند، باز می گذارد. بنابراین، آموزش و پرورش باید مراقب باشد که احیاناً در مورد معلمان حق التدریس کاری نکند که موجب فراری دادن برخی از آنها شود. در هر صورت، برای برطرف شدن موضوع کمبود معلم، این معلمان، نقش بسیار مهمی دارند.
 
چهار: یکی از مشکلاتی که در سال های گذشته در مدارس مشاهده شده، این است که متأسفانه به برخی معلمان – به دلیل پرکردن ساعت تدریس و یا به هر دلیل دیگر –  تدریس در کلاس هایی واگذار می شود که اساساً در زمینه مربوطه، سررشته و تخصص ندارند. چنین چیزی واقعاً هدر دادن عمر دانش آموزان و از بین بردن سرمایه های مادی و معنوی است. در هر صورت، هزینه هایی که در مدارس انجام می شود برای کسب دانایی و مهارت دانش آموزان است. این موضوع نیز باید همواره مورد توجه مسئولین آموزش و پرورش قرار گیرد.