حقیقت این است که به موازات اینکه باید برای هدایت و تعلیم مردم و گرایش دادن آنها به سمت فضایل و ارزش ها تلاش کرد، به همان اندازه باید بسترهای انحراف آنها و گرایش به سمت رذایل و ناهنجاری ها را هم از بین برد.

گروه سیاسی جهان نیوز، رضا صفری: بارها مشاهده شده است که وقتی سخن از فضای مجازی یله و رها و وجود انواع محتوای گمراه کننده و یا محتوای مستهجن و مبتذل در آن می شود، عده ای در پاسخ می گویند که شما هم در مقابل این محتوا، محتوای مناسب تولید کنید. البته این موضوع اختصاصی به فضای مجازی ندارد؛ در مورد ماهواره، رسانه های مکتوب و ... هم مشابه این وجود دارد.

حقیقت این است که به موازات اینکه باید برای هدایت و تعلیم مردم و گرایش دادن آنها به سمت فضایل و ارزش ها تلاش کرد، به همان اندازه باید بسترهای انحراف آنها و گرایش به سمت رذایل و ناهنجاری ها را هم از بین برد.

در دنیای پزشکی اگر ما داروی یک بیماری خطرناک و بسیار مسری را تهیه کرده ایم، دلیل بر این نیست که اجازه دهیم همه مردم مبتلا به این بیماری شوند. گاهی اوقات مریض، دسترسی به آن دارو ندارد و یا آن دارو دیر به دست او می رسد. احتمال دارد که آن مریض حتی با وجود مصرف دارو نیز طاقت نداشته باشد و با همان بیماری از دنیا برود. گاهی اقات بیمار مداوا می شود اما عوارض بیماری تا آخر عمر همراه او باقی می ماند. گاهی  با همه گیر شدن یک بیماری، تجهیزات پزشکی و کادر درمان به اندازه کافی وجود ندارد و ... .

در مورد محتوای مصرفی مردم هم قضیه اینگونه است. نمی توان به بهانه اینکه ما محتوای مناسب و قابل دفاع تولید می کنیم، اجازه دهیم محتوای مسموم در جامعه تولید و منتشر شود.
 
رهبر معظم انقلاب، چند سال پیش در یکی از دیدارهای خود با نمایندگان مجلس فرمودند: «اهمیت کالای فرهنگی از کالای مصرفی جسمانی کمتر نیست، بیشتر است. فرض کنید مرتب تکرار بکنند که مثلاً فلان‌جور پفک مضر است، نخورید؛ حالا مگر ضررش چقدر است، چه‌جور ضرری است، چه میزان ضرر دارد، برای چند درصد از مردم ضرر دارد؟ این را دائماً می گویند، اما ضرر فلان‌جور فیلم یا فلان‌جور کتاب یا فلان‌جور بازی رایانه‌ای یا امثال اینها را کسی جرئت نمیکند بگوید که نبادا متهم بشوند به اینکه جلوی آزادی اطلاعات و جریان آزاد اطلاعات را گرفته‌اند. آنهایی که اساس این حرف ها هستند، خودشان بیشتر از ما در این مسائل سخت‌گیری می کنند؛ این را باور کنید. حالا آزادترین مناطق دنیا از لحاظ اطلاعات، مثلاً فرض کنید دولت های غربی‌اند، ازجمله آمریکا؛ از خبرهای دقیق و روشنی که از آمریکا می رسد در کنترل اطلاعات افراد و انگشت گذاشتن روی آن چیزهایی که دستگاه روی آنها حساس است، انسان واقعاً تعجب میکند؛ ما یک‌دهم آنها کنترل اطلاعاتی نداریم و نمی کنیم. بمجرد اینکه یک فیلمی را ممنوع کردند یا فرض کنید که یک جریان رایانه‌ای را مثلاً محدود کردند یا ممنوع کردند، فوراً آنها سروصدا بلند می کنند، ما هم باورمان می‌آید؛ ما هم باور می کنیم که واقعاً کار خطایی کرده‌ایم. نه آقا، باید مراقبت کرد! وظیفه‌ی ما تولید کالای فرهنگی مفید و جلوگیری از کالای فرهنگیِ مضر است. بنده در این زمینه احساس یک ولنگاری‌ای می کنم» (دیدار با نمایندگان مجلس، 1395/03/16).
 
از منظر اسلامی هم اگر بخواهیم به قضیه نگاه کنیم، واقع مطلب همین است. برای مثال، در فضای حقیقی  اسلام نمی پذیرد که به فرض اجازه دهیم که در یک کوچه، همزمان، کاباره، روسپی خانه، شراب فروشی، قمارخانه و مشابه اینها باشد و در کنار اینها هم یک مسجد وجود داشته باشد!

متأسفانه همین اتفاق در فضای مجازی ما رخ داده است. یعنی انواع محتوای غیر اخلاقی و منحرف کننده در قالب متن، فیلم، عکس و ... وجود دارد و در کنار آن، محتوای مناسب هم وجود دارد. وجود چنین فضایی یعنی حاکم بودن تفکر سکولار بر آن و جدا بودن دین از بستر زندگی مردم در فضای مجازی. اگر قرار است که در فضای مجازی نیز در امتداد فضای حقیقی حکمرانی و مدیریت برآمده از مبانی اسلامی داشته باشیم، قطعاً فضای مجازی فعلی، فرسنگ ها از آن دور است.

به این نکته هم توجه کنیم که برخی محتوا اساساً قابل جواب دادن نیستند! مقام معظم رهبری در یکی از دیدارهای خود با ناشران کشور، در مورد آن کار فرهنگی ای  که اثرش آنی است و قابل پاسخگویی نیست، می فرمایند: «... مثل این‌که در جامعه‌ای بیایند عکس های مستهجن جنسی را به شکل وسیعی در میان جوانان پخش کنند! شما چطور می خواهید این را جواب دهید!؟ اصلاً قابل جواب دادن است!؟ این اصلاً قابل جواب دادن نیست. وقتی که یک اثر هنری و یک نوشته و یک عکس، یک تأثیر ویرانگر اخلاقی دارد، این قابل پاسخگویی نیست. جلوِ این کار فرهنگی را باید گرفت؛ این آن ممیزی واجب است که در جنجال علیه ممیزی و سانسور نباید هدف را گم کرد. من وظیفه نظام می دانم، وظیفه وزارت ارشاد می دانم، وظیفه شما که ناشرید می دانم، که وقتی چنین چیزی مطرح می شود، شما اجازه ندهید و کمک نکنید. این هیچ ربطی ندارد به این‌که ما با فکر آزاد موافقیم یا مخالفیم. طبیعی است که ما با آزادی هایی مخالفیم؛ مگر کسی شک دارد؟ ما با بعضی از آزادی ها مخالفیم. ما با آزادی های جنسی مخالفیم؛ ما با آزادی گناه مخالفیم ...» (بیانات در دیدار جمعی از ناشران (1378/02/28).

بیشتر بخوانید: