در مورد نظام تعلیم و تربیت نیز ای کاش کسانی تصمیم می گرفتند که آگاه به جزئیات حوزه تعلیم و تربیت و صاحبنظران این عرصه بودند. آسیب ها و عوارض مدت طولانی تحصیل دست و پا شکسته و پر از نقص مجازی را قطعاً در آینده مشاهده خواهیم کرد.
گروه سیاسی جهان نيوز: از زمان اعلام رسمی ورود کرونا به ایران، مدارس کشور نیز تعطیل شدند و در این مدت، دانش آموزان یا از طریق فضای مجازی و تلویزیون و یا در برهه ای به صورت متزلزل در مدارس حاضر شده بودند که البته نمی توان نام آن را بازگشایی رسمی و معمولی مدارس گذاشت.
هر چند در ابتدای امسال، یعنی انتهای سال تحصیلی 401-400، نیز بعد از حدود دو سال تعطیل شدن آموزش حضوری، دانش آموزان بالأخره به مدارس آمدند، اما پس از مدت های طولانی، دانش آموزان مهرماه امسال به صورت عادی سال تحصیلی خود را شروع می کنند.
اما از سوی دیگر، دو سال قبل و در همین روزهای شهریور بود که ایرنا به نقل از رویترز گزارش داد: «در حالی که آمار ابتلا به کرونا در بسیاری از کشورهای جهان در دوران پساقرنطینه همچنان روند صعودی دارد، سازمان جهانی بهداشت به کشورهای کانون کرونا توصیه کرده است مدارس خود را در تاریخ معمول هر سال بازگشایی نکنند.
به رغم این توصیه بیشتر کشورهای جهان از جمله کشورهای اروپایی شبح ترسناک کووید۱۹ را نادیده گرفته و با وجود وضعیت نگران کننده شیوع این بیماری، مدارس خود را در تاریخ معمول هر سال بازگشایی کردند اما رویکردهای متفاوتی را برای به حداقل رساندن شیوع کرونا در مدارس اتخاذ کرده اند».
در این گزارش به وضعیت تحصیل دانش آموزان در برخی کشورها از جمله انگلیس، ایتالیا، هلند، لهستان، نروژ، سوئد، آلمان، فرانسه و روسیه پرداخته شد.
متأسفانه در کشور ما در زمان همه گیری کرونا تصمیمات غلطی اتخاذ شد که دانش آموزان نیز از این تصمیمات غلط بی نصیب نبودند.
آموزش مجازی دانش آموزان در ایام کرونا دارای معایب زیادی بود؛ برای مثال، دانش آموزان اول ابتدایی اساساً هنوز نیامده، نتوانستند با ساختار و ساز و کارهای تعلیم و تربیت آشنا شوند و از نظر درسی نیز آسیب دیدند. در نظر بگیرید دانش آموزی که از همان ابتدا باید در یک سن خاص، الفبای خواندن، نوشتن و محاسبات و ... را یاد بگیرید، در یک محیط و شرایط نامناسب و غیراستاندارد تعلیم ببیند.
علاوه برآن، به دلیل فراهم نبودن زیرساخت های آموزش مجازی، ما دانش آموزان را در یک اقیانوس مجازی یله و رها فرستادیم که با توجه به شرایط سنی آنها و غیراستاندارد بودن فضای مجازی کشور، عوارض و آثار سوء اخلاقی و تربیتی زیادی به همراه داشت.
همچنین بسیاری از دانش آموزان با استعداد در سایر مقاطع تحصیلی نیز نتوانستند با شرایط آموزشی مجازی ارتباط برقرار کنند و نسبت به درس و آموزش بی رغبت شده و علاوه بر اینکه به خود ضربه وارد کردند، چه بسا کشور نیز از نعمت استعداد و توانایی آنها در سال های آتی محروم می شود.
از سوی دیگر، مقام معظم رهبری، اردیبهشت ماه سال 99 درباره مراسم دعا، نماز و عبادات در مساجد و اماکن مقدس در ایام کرونا فرمودند: «... مسئله‌ی دعا و عبادت بخصوص در ماه رمضان، بخصوص در شبهای قدر که در پیش است، یکی از نیازهای حتمی و اساسی مردم است؛ این با نیازهای مادی از یک نظر تفاوتی ندارد، از یک نظر بالاتر از نیازهای مادی مردم است. مردم احتیاج دارند به اینکه بخصوص در مسائل مهم، در قضایا یا حوادث مهم بتوانند این توسل و این توجه و این ارتباط با خدا و خواستن از خدا را داشته باشند؛ یک فکری برای این بشود ...من همان طور که گفتم، پیشنهادی ندارم، نظر کارشناسی و بررسی‌شده‌ی ستاد را معتبر می دانم منتها توصیه‌ام این است که بررسی این مورد را به کسانی بدهید که اهمیت حضور دعا و توسل و مسائل معنوی را به معنای واقعی کلمه درک کرده باشند، اینها بررسی کنند مسئله را و تصمیم‌گیری کنند؛ هر چه تصمیم‌گیری کردند، بر عهده‌ی من و همه‌ی مردم است که بر طبق آن تصمیم‌گیری‌ها ان‌شاءالله عمل بشود».
در مورد نظام تعلیم و تربیت نیز ای کاش کسانی تصمیم می گرفتند که آگاه به جزئیات حوزه تعلیم و تربیت و صاحبنظران این عرصه بودند. آسیب ها و عوارض مدت طولانی تحصیل دست و پا شکسته و پر از نقص مجازی را قطعاً در آینده مشاهده خواهیم کرد؛ همانگونه که در ایام کرونا و در همین الآن نیز با بررسی وضعیت برخی دانش آموزان مشاهده می کنیم.
در هر صورت بازگشایی مدارس یکی از اقدامات مثبت دولت سیزدهم است که باید از این اقدام به جا تشکر کرد. حتی رئیس جمهور از زمان استقرار در دولت تاکید داشت که باید دانش آموزان و دانشجویان به صورت حضوری و با رعایت شیوه نامه ها و تزریق واکسن در اماکن آموزشی حاضر باشند که این موضوع نشان دهنده اشراف وی بر خسارت آفرینی تصمیم غلطی بود که برای دانشجویان و دانش آموزان اخذ شده بود.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
