دلسوزانه و یادآورانه با رئیس جمهور سابق آن است اگر قصد خدمتی بود باید در آن هشت سال انجام می شد اما آن فرصت گرانمایه خدمت با بازی های سیاسی، غرب گرایی، یکجانشینی و کارتابل مداری از بین رفت.

گروه سیاسی جهان نیوز، هرمز راسخی: این روزها، ایام سالگرد شروع به کار دولت سیزدهم است.

دولت رئیسی را باید دولت میراث دار اصلاح طلبانی دانست که پس از هشت سال زمامداری، کشور را با انبوهی از مشکلات اقتصادی، کارهای بر زمین مانده، تعاملات خود حقیر پندارانه، مردمی تحت فشار معضلات اقتصادی و.. تحویل دولتمردان تازه نفس داد.

تمام این موضوعات را همه بارها خوانده و شنیده ایم لکن نکته جالب، تحرکاتی سیاسی است که در میان اصلاح طلبان و خصوصا شخص حسن روحانی در فضاهای مختلف رسانه ای این جریان دیده می شود. موضوعی که می توان آنرا تلاشی برای بازگشت به عرصه قدرت و احتمالا اولین گام برای فتح بزنگاه انتخابات مجلس دانست.

روحانی در سخنانی با خطاب قرار دادن رئیسی از وی خواسته است که حقایق را به مردم بگویـد و ایضا مدعی شده است که خزانه پر از میلیاردها دلار و ریال را تحویل دولت رئیسی داده‌اند.

در خصوص این تحرکات جدید جریان غرب گرا تذکر برخی نکات جالب خواهد بود:

یک: ظاهرا سکوت تقریبی یکساله آقایان را باید نوعی ارزیابی میدانی در افکار عمومی دانست که با ورود به تخریب علنی دولت مستقر به بازپس گیری بدنه آرای اجتماعی سر خورده از خود اقدام کرده اند.

دو: در طول یکسال گذشته رسانه های اصلاحاتی و اعتدالی بارها دولت مستقر را مورد هجمه سیاسی و خطاب قرار دادند اما با اطلاع از فروپاشی بدنه اجتماعی خود این کار را با حداکثر استتار سیاسی انجام دادند اما این بار روحانی مستقیما رئیسی را مورد خطاب قرار داده که در نوع خود می تواند شروع استراتژی یاد شده تلقی گردد.

سه: اظهارات روحانی را باید نوعی تحمیق پنداری مردم دانست که در این برهه اصلاح طلبان و اعتدالیون به این باور جعلی رسیده اند که مردم گذشته را فراموش کرده اند و اقدامات اصلاحی دولت رئیسی را جزو دستاوردهای روحانی ثبت کرده اند!

چهار: درخواست بیان حقایق از رئیسی قطعا می تواند وضع خطرناکی را برای شخص روحانی و دولتمردانش به بار آورد. چرا که انتقاد جدی به رویکرد اخلاق مدارانه رئیس جمهور کنونی آن است که ایشان از بیان افتضاحات دولت گذشته خودداری می کند و اگر از این ماجرا صرف نظر کند روزگار تلخی در انتظار رئیس جمهور سابق است.

پنج: البته که اصل نانوشته ای برای طردشگان، ناکارآمدان و نامحبوبان وجود دارد که خود را با فرد محبوب و کارآمدی طرف حساب کنند تا صدقه سر این دوقطبی دیده شوند و از زیر ضرب فشار افکار عمومی رها شوند.

شش: همه این تلاش روحانی شاید از آن روست که او باور کرده که با آنها برخورد قضایی نخواهد شد. اما ظاهر شدن روحانی در این برهه می تواند تبعات زیادی برای او داشته باشد. باور اشتباهی که می تواند به طور خطرناکی رئیس جمهور سابق و همکارانش را در جایگاه اولین نمونه ها از برخورد با مسئولان سابق در تاریخ ثبت کند.

هفت: دلسوزانه و یادآورانه با رئیس جمهور سابق آن است اگر قصد خدمتی بود باید در آن هشت سال انجام می شد اما آن فرصت گرانمایه خدمت با بازی های سیاسی، غرب گرایی، یکجانشینی و کارتابل مداری از بین رفت.

هشت: «سکوت» بهترین و جامع ترین پیشنهاد به روحانی و یاران اوست. کاش رئیس جمهور سابق به مشورت های اشتباه گوش نسپارد تا به طمع اوضاع بهتر، شرایط مناسب فعلی را از دست بدهد.