جهان نيوز - اگر پهلوی تن به اصلاح می‎داد، اين سرنوشت را پيدا نمی‌كرد/ امام را تبعيد و منتقدان را سركوب كردند/ همين بحث‌ها امروز هم به گونه‌ای ديگر مطرح است!

اگر پهلوی تن به اصلاح می‎داد، اين سرنوشت را پيدا نمی‌كرد/ امام را تبعيد و منتقدان را سركوب كردند/ همين بحث‌ها امروز هم به گونه‌ای ديگر مطرح است!

سيستم اگر با نقدها و بحث‌هاي ايجابي فعلي درست برخورد كند و صداها را بشنود، بسياري از مسائل حل مي‌شود.

گروه سیاسی جهان نیوز: غلامحسین کرباسچی، فعال اصلاح طلب و دبیرکل سابق حزب کارگزاران در گفتگو با اعتماد به شرایط بسته زمان پهلوی و انتقادناپذیری رژیم گذشته اشاره کرده است که درنهایت منجر به تبعید امام و سرکوب منتقدان شد. او در ادامه مدعی شده است که همین بحث ها امروز به گونه دگیری مطرح است!

به هرصورت حتی تشبیه موردی نظام مقدس جمهوری اسلامی به رژیم پهلوی چیزی جز بی شرمی نیست. جدای از آنکه همواره و در طول این سال ها گوش شنوا برای شنیدن نظرات مختلف و دریافت انتقادات فراهم بوده، با این حال به این نکته باید اشاره کرد که مخالفان و منتقدان رژیم گذشته افرادی نظیر امام راحل، چهره های برجسته انقلاب با پشتیبانی مردم بودند اما مدعیان اصلاحات که می خواهند خود را اصلاح گر نشان دهند چهره هایی هستند که در برخی امور نظیر وادادگی، اشرافیگری، غرب پرستی، عبور از منافع ملی، رانت خواری، حمله به مقدسات و ... شبیه همان رژیم طاغوت هستند و جالب تر آنکه نظام اسلامی را به گرفتاری عاقبت پهلوی تهدید هم می کنند.

به گزارش جهان نیوز، بخش هایی از اظهارات کرباسچی را در ادامه خواهید خواند:

*شاه اگر به اصلاحات تدريجي تن مي‌داد كه كار به اينجا نمي‌رسيد. امام (ره) در اوايل شروع نهضت، نمي‌خواستند وضعيت كشور را به هم بريزند و برنامه‌اي براي انقلاب نداشتند. اولين اعلاميه‌هاي امام درباره مسائل جاري و ساده كشور بود، اما توجهي به اين خواسته‌ها و مطالبات نمي‌شد. گروه‌هاي سياسي مانند فعالان جبهه ملي و مذهبي‌ها و مهندس بازرگان و...هم مدام به شاه و كارگزارانش در اين خصوص هشدار مي‌دادند. حتي امام (ره) كه راس هرم مخالفت‌ها و معمار انقلاب بودند، خواسته‌هاي ساده‌اي براي اصلاح امور داشتند. بحث اين بود كه شكنجه كنار گذاشته شود، زنداني سياسي نداشته باشيم، رفتار نهادهاي امنيتي اصلاح شود. در مملكت فقر و بي‌عدالتي نباشد. ابتدا منتقدان كه اسلحه نداشتند. اگر شاه به اين تذكارها توجه مي‌كرد، مسير متفاوتي طي مي‌شد. اما هر كسي انتقاد مي‌كرد با شديدترين برخوردها مواجه مي‌شد.

*به نظر من اگر هر دو طرف يك روش ديگر را به كار مي‌گرفتند، خروجي فرق مي‌كرد. اگر حاكميت آن روز گوش مي‌كرد و تن به اصلاح مي‌داد، اين سرنوشت را پيدا نمي‌كرد. صحبت‌هاي امام درباره كاپيتولاسيون بود، مي‌گفت، دست امريكا را اينقدر در كشور باز نگذاريد، نيروهاي خارجي را اجازه ندهيد كه به منابع كشور مسلط شوند و... حكومت در پاسخ به اين انتقادها، امام (ره) را تبعيد و منتقدان را سركوب كردند. همين بحث‌ها امروز هم به گونه‌اي ديگر مطرح است، سيستم اگر با نقدها و بحث‌هاي ايجابي فعلي درست برخورد كند و صداها را بشنود، بسياري از مسائل حل مي‌شود. هم اپوزيسيون و پوزيسيون بايد به درستي شنواي صداهاي متفاوت باشند.

*آقاي هاشمي كه از تاريخ ايران و منطقه پاك شدني نيست. عده‌اي هم ممكن است مخالفت با ايشان را بخواهند ابزاري براي ابراز وجود خودشان قرار دهند.آقاي هاشمي، نقش و افكار ايشان و تاثيرات عميقي كه بر تاريخ معاصر كشور داشتند از عرصه تاريخ پاك شدني نيست.اين برخوردها نه موافقان آقاي هاشمي را مخالف مي‌كند و نه براي مخالفان ايشان سودمند است. آنچه آقاي هاشمي را برجسته مي‌كند، اهدافي است كه براي توسعه كشور داشتند و تلاشي است كه براي بهتر شدن وضعيت مردم به كار بردند.