به خدای کعبه رستگار شدم چرا در شب ضربت خوردن امام علی(ع) فرزندان آن حضرت در مسجد نبودند؟ لحظه شهادت امیرالمومنین از زبان حاج قاسم دستورالعمل علامه قاضی برای شب قدر +سخنرانی و مداحی

گروه فرهنگی جهان نيوز: ابن ملجم مرادی قبل‌ها یکی از یاران و دوستداران امام علی علیه‌السلام بود که وقتی پیش‌بینی آن حضرت مبنی بر اقدام خود به قتل ایشان را شنید، نتوانست باور کند. اما مرور زمان جوهره او را نمایان کرد و نشان داد کسی که مدح‌های طولانی و شعرهای زیبا در وصف امیرالمؤمنین علیه السلام می‌سرود، دست خود را به خون پاک و مطهر آن حضرت آلوده می‌کند.

حجت‌الاسلام سید کاظم ارفع، سخنران و پژوهشگر دینی به بررسی نکات مهمی از زندگی سراسر خیر و برکت حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام پرداخته است. آن طور که این محقق دینی شرح می‌دهد، در همان شب یعنی شب نوزدهم رمضان و شب ضربت خوردن حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام، حجر بن عدی در مسجد کوفه بود که متوجه نجوای اشعث بن قیس و ابن ملجم شد و متوجه شد که آن‌ها قصد تعرض به جان حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را دارند. او قصد انجام چنین کاری را داشت. به همین علت با سرعت از مسجد بیرون آمد که حضرت را آگاه کند. اما امام علی علیه السلام از راه دیگری به مسجد آمده بودند و حجر زمانی که ناامید از پیدا کردن و دیدار با حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به مسجد رسید، خبر ضربت زدن امام علی علیه السلام را شنید. او همچنین ادامه می‌دهد: امام علی علیه السلام دارای ویژگی‌های خاص و مسائل خارق‌العاده‌ای بودند که می‌توان از آن‌ها به عنوان معجزه حضرت و کرامات وجود مقدس ایشان نام برد. یکی آن‌ها قضاوت‌های محیرالعقول آن حضرت بود که موجب شگفتی و اعتراف مخالفان و کسانی که به امامت و برتری آن حضرت نسبت به دیگر اصحاب پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله اعتقاد نداشتند هم بود. به عنوان مثال طبری در پایان خلافت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام اشاره می‌کند به قضاوت‌های شگفت‌آور آن حضرت که هیچ‌کس مانند ایشان قادر به چنین قضاوت‌هایی نبود. فارغ از ارائه بینه و شهود که در قضاوت‌های معمولی مطرح است، آن حضرت با شواهد و قراینی که فقط از علم بسیار گسترده و فراگیر آن حضرت ناشی می‌شد، مسائل را حل و حکم صادر می‌کردند. این قضاوت‌ها و قدرت حضرت در این مسائل باعث شده بود که خلیفه دوم با خواهش و تمنا از آن حضرت بخواهد معضلات سخت قضایی در دوره خلافتش را برطرف کنند.

"لحظه شهادت امام علی(ع) از زبان حاج قاسم"

دلیل عدم حضور امام حسن و امام حسین علیهماالسلام در مسجد
به چه علتی در شب ضربت خوردن حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام، امام حسن و امام حسین علیهماالسلام در مسجد کوفه حضور نداشتند تا مانع از اقدام خبیثانه ابن ملجم شوند؟
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام خودشان مانع حضور آن دو فرزند بزرگوارشان علیهماالسلام شدند. طبق نقل‌هایی که در تاریخ داریم، امام حسن مجتبی علیه السلام قصد داشتند پدر بزرگوار خود را تا مسجد همراهی کنند، اما امام علی علیه السلام او را قسم دادند به مسجد نیاید و امام حسن علیه السلام هم امر پدر و امام خود را اطاعت کردند.

چه دلیلی در این اتفاق بود؟
دلیل این کار واضح است. چون حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام از توطئه قتل خود و اینکه در این سحرگاه به شهادت می‌رسند، آگاه بودند. به همین علت اگر امام حسن و امام حسین علیهماالسلام در آنجا حضور داشتند خطر متوجه جان ایشان بود و تداوم امامت در معرض تهدید قرار می‌گرفت. بر همین اساس حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام اجازه ندادند این بزرگواران همراه ایشان در مسجد کوفه حضور داشته باشند.

اطلاع حجر بن عدی از توطئه قتل حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام
می‌دانیم که ابن ملجم به همراه چند نفر از خوارج توطئه قتل امام علی علیه السلام را داشتند. در این میان، آیا شخصی از شیعیان و دوستداران آن حضرت متوجه این قصد ظالمانه نشد؟
اتفاقاً در همان شب یعنی شب نوزدهم رمضان و شب ضربت خوردن حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام، حجر بن عدی در مسجد کوفه بود که متوجه نجوای اشعث بن قیس و ابن ملجم شد و متوجه شد که آن‌ها قصد تعرض به جان حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را دارند.

با این وجود چرا امام علی علیه السلام را از این حیله و توطئه آگاه نکرد؟
او قصد انجام چنین کاری را داشت. به همین علت با سرعت از مسجد بیرون آمد که حضرت را آگاه کند. اما امام علی علیه السلام از راه دیگری به مسجد آمده بودند و حجر زمانی که ناامید از پیدا کردن و دیدار با حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به مسجد رسید، خبر ضربت زدن امام علی علیه السلام را شنید.

خوب است بدانیم که حجر بن عدی در زمان به خلافت رسیدن حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام از یاران خاص آن حضرت شد و بسیار به ساحت مقدس حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام ایمان و ارادت داشت. او متوجه خیانت‌های اشراف و قبایل کوفه از جمله اشعث بن قیس کندی که از قبیله او بود، شد. برای همین سعی فراوان در دفاع از ساحت مقدس حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در مقابل این خائنین داشت. او در عین حال در هر سه جنگ مشهور امام علی علیه السلام یعنی جنگ‌های جمل، صفین و نهروان حضور داشت و از فرماندهان درجه اول سپاه حضرت به شمار می‌رفت و چنان شوق و عشق به حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام داشت که حضرت درباره او فرمود خدا تو را از شهادت محروم نگرداند که من گواهی می‌دهم که تو از اهل شهادت هستی.

ضربت خوردن امیرالمومنین(ع)/ حجت‌الاسلام فاطمی نیا

دریافت.mp3

خطبه‌ای از امام علی(ع) که در نهج‌البلاغه نیست/حجت‌الاسلام فاطمی نیا

"دریافت.mp3"

ضربت خوردن امیر المومنین(ع) - شیخ حسین انصاریان

دریافت.mp4

دستورالعمل علامه سیدعلی آقا قاضی برای شب قدر
به احتمال بسیار زیاد، شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان، شب قدر است. در این شب مبارک که بهتر از هزار ماه است باید تلاش کنیم بیدار شویم و تغییرات مهمی در خود ایجاد نمائیم. اعمال گذشته خود را محاسبه کنیم و تصمیم بگیریم خطاهای گذشته را تکرار نکنیم. امشب می‌تواند مبدأ تحول در بسیاری از امور باشد. این شب را قدر بدانیم و تا می‌توانیم با حقیقت و پروردگار هستی ارتباط بگیریم و به سمت او حرکت کنیم.

یکی از بهترین راه‌ها برای ارتباط با حقیقت عالم، دعاها و اعمالی است که از امامان علیهم السلام برای این شب‌ها نقل شده است. مراسم (بک یا الله) تنها یکی از آن اعمال است که در کمتر از ۱۵ دقیقه انجام می‌شود. متأسفانه برخی مجالس، بیشتر وقت مؤمنان را با همین یک عمل پر می‌کنند. از این رو ببینید در خلوت بیشتر انس می‌گیرید یا در جلوت و جمع. مهم انس با محبوب و معشوق است. هر کدام برایتان اثرش بیشتر است همان را انتخاب کنید. خود را گرفتار برخی مجالس نکنید.

اعمالی که در کتب دعا مطرح است، خیلی خوب و مفیدند و انسان هر چه می‌تواند خوب است آنها را انجام دهد. یک شب هزار شب نمی‌شود اما این شب، هزار ماه می‌شود. از این رو، می‌ارزد انسان یک شب، ریاضت و سختی بکشد، اگر لذتی نمی‌برد.

همچنین دستورالعملی از بزرگان عرفان مانند علامه سید علی آقا قاضی (رضوان الله علیه) و علامه حسن زاده آملی (دامت برکاته) رسیده که خوب است اگر کسی بتواند آن را انجام دهد؛

به قصد پاکی و رشد معنوی و تقرب به خداوند متعال، شب ۲۳ ماه مبارک رمضان، نیمی از شب که گذشت با وضو و رو به قبله، سر بر سجده گذاشته و ۲۲۵ بار بگویید: «یا طُهرُ یا طاهِرُ یا طَهورُ یا طَیهورُ یا طَیهار».

هر کس این را بگوید ملائکه بر او نازل شده و پاک و مطهرش می‌کنند ان شاء الله. (چه بفهمد و چه نفهمد؛ اولیای الهی چه بسا متوجه شوند.)

اگر همه ۲۲۵ مرتبه را در سجده نمی‌توانید، مقداری که می‌توانید در سجده انجام دهید و بقیه را به حالت نشسته به نیت سجده، مهر را بر پیشانی گذاشته، ذکر را به اتمام برسانید.

لازم است توجه شود که برخی از علما و نیز مخالفان عرفان قبلاً اشکال کرده بودند که این ذکر، سند ندارد! پاسخ این است که چه سندی ندارد؟ مگر کسی ادعا کرده که این ذکر از معصوم است تا شما دنبال سند باشید؟ این ذکر از مشایخ عرفان سینه به سینه نقل شده و آنها به تجربه یافته اند که اگر کسی چنین بگوید، چنان می‌شود.

معانی طهر، طاهر و طهور روشن است و دو لفظ طیهور و طیهار بر وزن فیعول و فیعال، صیغه مبالغه از ریشه طهارت و به معنای بسیار بسیار پاک و پاک کننده است و اطلاق آن دو، بر خداوند متعال به عنوان وصف، نیاز به سند ندارد.