سیاست های غلط حوزه بهداشت و درمان در چند دهه گذشته موجب شده است که یک حاشیه امنی برای برخی پزشکان ایجاد شود و آنها را تبدیل به یک قشر مرفه و جدا از سایر مردم تبدیل کند.

گروه سیاسی جهان نیوز: مقام معظم رهبری در دیدار اخیر خود با پرستاران و خانواده شهدای سلامت به این موضوع اشاره کردند: «{اینکه} آیا پزشک کم داریم، کم نداریم، بنده وارد این مقولات نمیشوم، این را خود اهلش میدانند که کم داریم یا نداریم؛ امّا آنچه بنده می دانم این است که توزیع پزشک عادلانه نیست. در یک نقاطی از کشور - در نقاط دوردست –  کمبودهایی وجود دارد». به همین بهانه، بیان چند نکته در این زمینه خالی از فایده نیست :
 
یک: مدتی است که موضوع افزایش ظرفیت دانشجویان پزشکی، در دستور کار شورای عالی انقلاب فرهنگی قرار گرفته است. در همین حال، ۱۶۵ نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، در نامه‌ای به رئیس جمهور، از طرح افزایش ظرفیت دانشجویان پزشکی حمایت کرده اند. در عوض، وزارت بهداشت، فرهنگستان علوم پزشکی کشور، سازمان نظام پزشکی و کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی در نامه ای از رئیس جمهور خواستند که طرح افزایش ظرفیت پزشکی از دستورکار خارج شود. در هر صورت، مخالفت آنها را چه به تعارض منافع یا برداشت غلط ربط دهیم و با آن مقابله کنیم و چه قابل دفاع بدانیم، نمی توان اصل این موضوع را انکار کرد که امروز در کشور ما توزیع پزشک، عادلانه نیست.
 
دو: از دو حال خارج نیست؛ یا اینکه نیروی پزشک به اندازه کافی وجود ندارد و یا اینکه پزشک به اندازه کافی داریم. اگر به اندازه کافی وجود ندارد، هیچ توجیه و بهانه ای را نمی توان قبول کرد و برای جبران عقب ماندگی و جلوگیری از تهدید سلامتی مردم، هر چه سریع تر باید ظرفیت پذیرش دانشجویان رشته پزشکی افزایش یابد. اگر هم پزشک به اندازه کافی وجود دارد، این پرسش به وجود می آید که چرا نظام بهداشت و درمان کشور نسبت به توزیع غیرعادلانه پزشک در کشور  به صورت ضربتی وارد نمی شود؟
 
سه: یکی از اساسی ترین موضوعاتی که متأسفانه در سال های گذشته به اندازه کافی به آن توجه نشده است، نبود و یا کمبود متخصص زن در رشته های گوناگون پزشکی است. برای مثال امروز به تعداد زیادی سونولوژیست و یا متخصص اورولوژی زن نیاز داریم. از سوی دیگر برخی از بانوان به دلیل حجب و حیایی که دارند، تمایل ندارند به پزشکان مرد مراجعه کنند و بعضاً مجبور می شوند که برای نوبت گرفتن از پزشکان زن، مدت زمان طولانی منتظر بمانند و یا مسافت های طولانی  طی کنند و یا بعضاً حاضر به تحمل درد باشند اما به پزشکان مرد مراجعه نکنند. بنابراین موضوع توزیع عادلانه پزشک، فقط مربوط به مناطق دور دست نیست، بلکه در همین شهرهای بزرگ نیز مشکلاتی وجود دارد.
 
چهار: سیاست های غلط حوزه بهداشت و درمان در چند دهه گذشته موجب شده است که یک حاشیه امنی برای برخی پزشکان ایجاد شود و آنها را تبدیل به یک قشر مرفه و جدا از سایر مردم تبدیل کند. دستمزدهای فوق نجومی عمل های جراحی و دست نیافتنی بودن رشته پزشکی در کنکور، موجب شده است که امروز در جامعه ما رشته پزشکی به یک رشته ی پرزرق و برق تبدیل شود. از همین رو برخی از پزشکان در شأن خود نمی بینند که در بیمارستان های دولتی و یا مناطق دوردست طبابت کنند.

اما باید توجه کرد که  یک جامعه را همه افراد آن می سازنند. جامعه را نمی توان بدون پزشک تصور کرد اما بدون کارگر، رفتگر، معلم و ...  هم ضربان قلب جامعه از کار می افتد. البته این پرسش هم وجود دارد که چرا درآمد یک پزشک و جراح باید ده ها برابر برخی دیگر از افراد جامعه باشد؟ اگر مردم به پزشک نیاز دارند، پزشک هم برای زندگی کردن در جامعه به آنها نیاز دارد!
 
پنج: ممکن است برخی افراد شرایط کرونا را بهانه کنند و بگویند که در این شرایط نباید مسائل دیگر را مطرح کرد. اما باید گفت که اتفاقاً برنامه ریزی مربوط به این حوزه، موضوعی است که با جان و مال مردم ارتباط مستقیم دارد و اگر در سال های گذشته، این معضلات حل نشده دلیل بر این نیست که امروز و فردا هم به روند غلط گذشته ادامه دهیم.