طیفی از اصولگرایان عملا با ایجاد اختلاف و مانع‌تراشی عرصه را بر همه تنگ کرده‌اند و منصب قدرت را به هیچ وجه رها نمی‌کنند تا جوانان فرصت پیدا کنند!

گروه سیاسی جهان نیوز: ناهید خداکرمی، عضو اصلاح طلب شورای شهر تهران مدعی شده است: «30سال گذشته تنها چیزی که شنیده نشده است، خواسته‌های مردم از سوی مسئولان است». فارغ از نیت احتمالا نادرست و مغرضانه خداکرمی در استفاده از عدد سی، باید از این فعال اصلاح طلب پرسید که به فرض صحت این ادعای نسنجیده، بخش عمده مدیریت کشور در این سی سال در اختیار چه کسانی بوده است؟ دولت های سازندگی، اصلاحات و تدبیر از کدام جنس بوده اند؟ هرچند تکراری اما مشخص است که خداکرمی قصد دارد با ژست اپوزیسیونی نخ نما شده از زیر بار پاسخگویی فرار کند. مضحک‌تر آنکه این عضو شورای شهر، اصولگرایان را مانع حضور جوانان معرفی کرده است! ظاهرا ایشان یادشان رفته که سکان دار دولت، مجلس، شورای شهر و شهرداری کنونی چه کسانی هستند و فراموش کرده اند که بر کابینه آقای روحانی به طعنه نام «خانه سالمندان» گذاشته بودند!

به گزارش جهان نیوز، بخش های مهم اظهارت خداکرمی را در ادامه خواهید خواند:

*ما فقط در مواقع خاصی به فکر مردم هستیم و به یاد آنها می‌افتیم و آنها را با عنوان مردم غیور خطاب می‌کنیم و انتظار داریم به صحنه بیایند اما صدای آنها را نمی‌شنویم، به نیازهای آنها توجه نمی‌کنیم. به حقیقت مسئولان مردم را فراموش کرده‌اند. در دهه اول انقلاب مسئولان باز هم تا حدودی مردمی بودند و در میان مردم حضور داشتند.

*اوایل انقلاب اعتماد بین مردم و مسئولان قابل توجه بود و مردم در هر جایی و در هر مشکلی مشارکت می‌کردند و گره گشایی می‌کردند مساله‌ای که امروز به مراتب کم رنگ‌تر شده است. عملا در 30سال گذشته تنها چیزی که شنیده نشده است، خواسته‌های مردم از سوی مسئولان است.

*طیفی از اصولگرایان عملا با ایجاد اختلاف و مانع‌تراشی عرصه را بر همه تنگ کرده‌اند و منصب قدرت را به هیچ وجه رها نمی‌کنند تا جوانان فرصت پیدا کنند و توانایی‌های خود را به عرصه ظهور برسانند. مقصر اصلی به حاشیه رانده شدن مطالبات مردم نیز همین طیف هستند که انرژی زیادی از کشور را در همین بحث‌ها و اختلافات هزینه می‌کنند. مسئولان اصلاح‌طلب که برای خدمت به مردم وارد صحنه شده‌اند، غالب تلاش خود را صرف برطرف کردن موانعی می‌کنند که همین طیف تندرو ایجاد کرده است.

*شاهد هستیم کسب و کار مردم نیز با محدودیت‌هایی رو‌به‌روست. این محدودیت‌ها در عرصه گردشگری بیشتر خودش را نشان می‌دهد و با کارشکنی‌های نابجا عملا حجم زیادی ارز از کشور خارج می‌شود زیرا نمی‌توانیم گردشگری را در داخل کشور به صورت مطلوب نهادینه کنیم. 

*اگر خواهان خوشبختی مردم هستیم باید در مسائل اجتماعی کشور تجدیدنظر کنیم.

*اگر مسئولان بخواهند سیاست‌های 40 سال گذشته را بدون اصلاح پیش ببرند حتما با طغیان طبقه فقیر رو‌به‌رو خواهیم شد و این مساله‌ای به شدت خطرناک است.

*ما به عنوان نماینده‌های تهران هنگامی که به حاشیه شهر می‌رویم وضعیت اسفناک مردم را از نزدیک مشاهده می‌کنیم و چشم بستن بر این اوضاع غیر ممکن است. متاسفانه شورای شهر به تنهایی نمی‌تواند در این عرصه کاری انجام دهد.