گروه سیاسی جهان نیوز - امیر حمزه نژاد: «حسن روحانی» در انتخابات سال 92 وعده‌های بسیاری به مردم ایران داد. وعده بازگشت عزت به پاسپورت، ایجاد رونق اقتصادی آنچنان که مردم نیازی به پول یارانه‌ها نداشته باشند، چرخیدن چرخ اقتصاد به همراه سانتریفیوژها، شعار نجات اقتصاد ایران، نجات کشور از بیکاری و گرانی و ... از جمله این موارد بودند. اما یکی از مهمترین وعده‌های انتخاباتی حسن روحانی گزارش و حل 100 روزه مشکلات اقتصادی بود.
روحانی سال ۹۲ درباره وعده صد روزه جهت حل مشکلات کشور گفت: «راه‌حل‌های کوتاه مدت یک ماه و ۱۰۰ روزه برای حل مشکلات ومعضلات اقتصادی، اجتماعی و سیاست داخلی و خارجی در دولت تدبیر و ا مید پیش بینی شده است که با این برنامه ما می‌توانیم در یک فرصت کوتاه شاهد تحول اقتصادی باشیم.»
وی ادامه داد: «با ایجاد یک دوره تنفس به کارخانه‌ها و مراکز تولیدی که مشکل دارند، مشکلات آن‌ها را در یک مدت کوتاه حل و فصل کنند.»
اما بعدها در سال 96 رئیس‌جمهور در نشست خبری با رسانه‌های داخلی و خارجی وعده صد روزه خود که یکی از مهمترین و به یادماندنی‌ترین وعده‌های وی در جریان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری یازدهم بود را دروغ بزرگ خواند و بیان کرد که مگر کسی عقل نداشته باشد که بگوید ۱۰۰ روزه مشکلات را حل می‌کنم.
رئیس جمهور در این باره بیان داشت: «من نگفتم مشکلات را صد روزه حل می‌کنم، من گفتم اگر به دولت برسم گزارش صد روزه‌ای از کارهایی که کردم به مردم ارائه می‌دهم. کسی که مشکلات را یک شبه حل می‌کرد رفته است. من چهارسال منتظر این سؤال بودم که این دروغ را آشکار کنم.»
حسن روحانی درحالی وعده "تحول" صد روزه را "گزارش" صد روزه اعلام کرد و گفت «بنده وعده نداده بودم و قرار بود گزارش به مردم بدهم» که در ششم آذر ۱۳۹۲ در ارائه گزارش ۱۰۰ روزه به مردم گفت: «من در ایام تبلیغات انتخاباتی، به مردم بزرگ ایران وعده داده بودم که علاوه بر برنامه چهارساله دولت تدبیر و امید، برنامه کوتاهی هم برای یک دوره ۱۰۰ روزه داشته باشم و در پایان ۱۰۰ روز کار دولت، عملکرد دولت را در طول آن ۱۰۰ روز، به ملت عزیز گزارش دهم.»
اما حالا نه از برنامه کوتاه مدت دولت برای حل مشکلات اقتصادی مردم خبری است و نه حتی رئیس جمهور گزارشی به مردم درباره روند مقابله دولت با مشکلات اقتصادی که این روزها همه نقشه ها و وعده‌های دولت را نقش بر آب کرده است، ارائه می کند.
این روزها خبری روی خروجی رسانه‌ها خصوصا مطبوعات حامی دولت قرار گرفت که بسیار عجیب بود. معاون پارلمانی رئیس‌جمهوری که به استان خوزستان سفر کرده از عصبانیت رئیس‌جمهوری به جهت پرداخت‌نشدن خسارات سیل سال 95 گفت.
مردمی که در سال 95 دچار سیل شده بودند، به «حسینعلی امیری» اعتراض داشتند که او در پاسخ به آنان گفت: «یکی از اعضای محترم دولت موضوع سیل سال ۹۵ را مطرح کرد که آقای رئیس‌جمهور از اینکه موضوع در پیچ‌و‌خم‌های اداری افتاده خبر نداشت. ایشان برافروخته شدند و به آقای نوبخت دستور دادند که سریعا مانده خسارات سیل سال ۹۵ پیگیری و پرداخت شود». امیری همچنین گفته: «دولت در حال تجهیز منابع برای جبران خسارات سیل است و در کنار مردم خواهد بود. خیال مردم راحت باشد زیرا حل‌و‌فصل مسائل مربوط به سیل در اولویت دولت است».
یک مقدار جلوتر هم برویم باید گفت که حالا نه تنها از گزارش صد روزه روحانی به مردم خبری نیست بلکه دولت سخنگو هم ندارد تا درباره آشفته بازار اقتصادی کشور به مردم توضیحی ارائه دهد.
حالا وعده برنامه صد روزه دولت به افسانه‌ای قابل تامل تبدیل شده است. افسانه ای که حتی خود رئیس جمهور هم آنرا تکذیب کرد اما باید پرسید که آیا وعده و برنامه های دیگر دولت هم به همین سرنوشت تلخ بدل شده‌اند. وعده برنامه صد روزه دولت با وجود مستند بودن و فیلمی که از آن وجود دارد، تکذیب شد و بعد از تکذیب هم گفته شد که گزارش بوده است نه برنامه اما حالا نه از گزارشی خبری است و نه از برنامه‌‌ای. البته مشخص نیست چه کسی باید پیگیر قانونی مطالباتی باشد که به مردم در انتخابات‌ها وعده داده می شود اما لااقل در این زمینه رسانه‌ها می توانند با پیگیری مطالبات مردم از مسئولان امر نسبت به توضیحات درباره عملکردشان بخواهند پاسخ مستدل و محکم به افکارعمومی بدهند.
دریافت صفحه با کد QR