مخالفان اين طرح درواقع دارند عليه دولت روحاني عقده‌گشايي مي‌کنند وگرنه يک انتقاد دلسوزانه همان کاري است که ما خودمان داريم انجام مي‌دهيم.

گروه سیاسی جهان نیوز، مجتبی غفاری: سعید لیلاز، اقتصاددان اصلاح طلب در گفتگو با روزنامه شرق گفته است: «مخالفان برجام مثل مخالفان FATF و مخالفان کنوانسيون پالرمو، منافع و مصالحشان در انزواي ايران است. اين‌طور نيست که بگوييم دلشان براي ارزش‌ها مي‌سوزد!» اگر بخواهیم بنا بر نظر این اقتصاددان اصلاح طلب مخالفان برجام و FATF را -برخلاف واقعیت- از شمار دلسوزان حساب نکنیم، چه خوب است آقای لیلاز به عنوان مدعی دلسوزی کشور از هدررفت پنج سال و نیم عمر کشور توضیحات لازم را ارائه کند که با کدام توجیه، سند ضعیف برجام با عجله وصف ناپذیر امضا شد، تضمین لازم گرفته نشد، تعهدات ایران داوطلبانه و پیش دستانه انجام شد، تعهدات طرف غربی بر زمین ماند، کدخدا به راحتی و بدون هزینه از آن خارج شد و دولتمردان دستشان به غیر از فشار ایمیلی و توئتیر به جایی بند نبود و آقای لیلاز هم به عنوان یک دلسوز حامی این روند فاجعه بار بود.

پیرامون لوایح خطرناک مرتبط با FATF هم آن چیز که مشخص است خطرات جدی پذیرش این لوایح و آن چیز که به یقین مبهم است، منافع پذیرش است که حتی روحانی و ظریف هم حاضر به ارائه تضمین نیستند. در حقیقت اعتدالیون و اصلاح طلبانی همچون لیلاز در ژست دلسوزی می خواهند کشور را در چاله جدیدی بیاندازند و دوباره مصداق این شعر بشوند: «دشمن دانا بلندت می کند/ بر زمینت می زند نادان دوست»

بخش های مهم این گفتگو را در ادامه خواهید خواند:

*مسئله اين است که يا ايران بايد راه‌حل کره‌شمالي را انتخاب کند که الان تکليفش دارد روشن مي‌شود ضمن اينکه سال‌ها مقاومت در برابر بديهي‌ترين امواج اتهام در نظام بين‌المللي، يک‌شبه به دامن واشنگتن مي‌رود؛ يا بايد همگام با جامعه بين‌المللي سعي کند مقررات جهاني را رعايت کند و در عين حال منافع خود را با تمام قوا به پيش ببرد.

*من سال‌هاي سال است که ديگر بحث شعور، دانش، اطلاع و آگاهي را حداقل در سطح نخبگان در مورد مسائل مختلف قبول ندارم. من هميشه نگاه مي‌کنم ببينم منافع هر کسي در هر موضوعي چيست و موضع آن شخص را آن منافع تأمين مي‌کند. مثلا در مورد برجام به روشني گفته‌ام که منافع من، منافع طبقاتي و اجتماعي من در پيروزي برجام است. براي اينکه من در شرايط آرام و در شرايطي که ايران بتواند در جامعه بين‌المللي به عنوان يک عضو روشن با حفظ منافع و مصالح خود سربلند اقدام کند و حضور داشته باشد، سود بيشتري مي‌برم تا اينکه نان ايران در خروج از برجام باشد. مخالفان برجام مثل مخالفان FATF و مخالفان کنوانسيون پالرمو، منافع و مصالحشان در انزواي ايران است. اين‌طور نيست که بگوييم دلشان براي ارزش‌ها مي‌سوزد!

*مجمع تشخيص مصلحت ايران اگر نتواند درک کند که مصالح ايران در تصويب اين مصوبه است، اشكال از مجمع تشخيص مصلحت نيست بلكه اشكال از گروه‌هاي سياسي مخالف کشور و دولت است. مسئله اينجاست که آنها برخورد غير از مصالح و منافعشان را که در عدم تصويب اين کنوانسيون است، اعمال مي‌كنند. مخالفان اين طرح درواقع دارند عليه دولت روحاني عقده‌گشايي مي‌کنند وگرنه يک انتقاد دلسوزانه همان کاري است که ما خودمان داريم انجام مي‌دهيم.

*درواقع اين گروه دارند اين سياست سنتي را پيش مي‌برند که در تمام سال‌هاي گذشته رايج بوده است. آنها براي پيشبرد مقاصد جناحي خودشان از ضربه‌زدن به هيچ‌يک از منافع ملي ايران تا الان فروگذار نکرده‌‌اند و از اين به بعد هم نخواهند کرد. اينها همان کساني هستند که در دولت احمدي‌نژاد صد تا بدتر از اين را تحمل و تأييد مي‌کردند. شايد فراموش کرده‌ايد كه آقاي احمدي‌نژاد زير پرچم امارات متحده عربي نشست و گفت اگر حسني مبارک -نه دونالد ترامپ يا هنري کسينجر، نه ايالات متحده و نه حتي اسرائيل يکي از نوکران دست‌چندم- امشب به من اجازه دهد من سوار هواپيما مي‌شوم و به مصر مي‌آيم. اين را گفت يا نگفت؟