آل خلیفه و بین المللی شدن پرونده بحرین
دوشنبه ۶ آبان ۱۳۹۲ ساعت ۰۸:۳۸
کد مطلب: 322040
هر چند آل خلیفه می گوید اهل تسنن است ولی نگارنده بر این باور است که اینها نه تنها سنی بلکه مسلمان نیز نیستند. آل خلیفه از زمانی که در سال ۱۷۸۳ میلادی، از نجد به بحرین آمدند مقاومت مردم بحرین آغاز شد که این مقاومت سابقه دو قرنی داشته و تاکنون نیز ادامه دارد. یعنی جدا از انقلاب چهارده فوریه، هر پنج یا شش سال نوعی انتفاضه و انقلاب در بحرین رخ داده است.
در سال ۱۹۲۰، سال ۱۹۳۸، سال ۱۹۴۸ و هم چنین در ۱۹۵۶ شاهد قیام مردم بحرین علیه آل خلیفه بوده ایم. در ادامه همین روند، در ۱۹۷۹ هم شاهد انتفاضه بزرگی در بحرین بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران بودیم و در ۱۹۸۱ جریان اعتراضی دیگری در بحرین اتفاق افتاد.
گذشته از این نیز در سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۰ مقاومت مهمی در بحرین رخ داد. اکنون نیز نزدیک به سه سال از انقلاب فوریه میگذرد و همچنان ادامه دارد. در این شرایط رژیم آل خلیفه تلاش میکند با سیاست هایی به قدرت خود ادامه دهد که در ذیل اشاره می شود:
تابعیت به خارجیان: اکنون هم اکثریت مردم بحرین، و یا به عبارتی حدود هشتاد الی هشتاد و پنج درصد شیعه هستند. اما آل خلیفه با توجه به در اقلیت بودن، با کسب مالکیت اراضی بحرین، به اهل تسنن کشورهایی مانند عراق ( بعثی های عراقی)، اردن، سوریه، پاکستان، بنگلادش، اردن و... تابعیت می دهد تا از این طریق بتواند بافت جمعیتی بحرین را به ضرر شیعیان تغییر داده و برای ارگان های امنیتی نیرو جذب کند در واقع میتوان گفت نیروهای ارتش، پلیس و گارد ملی بیگانه هستند.
گفتگو با مخالفان و انقلابیون: هر چند حمد بن عیسی شاه بحرین در ۲۲ ژانویه برای پایان دان به بحران دو ساله این کشور از مخالفان دعوت به مذاکره کرد اما کسی در بحرین سخن و قول این پادشاه را نمی پذیرد. پادشاه وقتی در رسانه ها می گوید برای گفتگو آماده است که ارتش سعودی را هم دعوت به سرکوب می کند و از نیروهای نظامی و انتظامی به گونه ای مفرط بر ضد مردم بحرین استفاده می کند.
پرونده انقلاب مردمی بحرین به پرونده ای بین المللی بدل شده و آل خلیفه نمی تواند مدیریت کشور را همچون قبل از چهارده فوریه انجام دهد. این مساله خود نشان دهنده پیروزی است. اکنون هم چون قبل، آل خلیفه نمی تواند به عنوان خانواده مالک بحرین وارد امور گردد. در همین راستا تنها و تنها حضور مردم در صحنه انقلاب میتواند به انقلاب و پیروزی آن کمک کند.
چگونه میتوان بر سر میز گفتگو حضور داشت در حالی که ارتش عربستان سعودی برای سرکوب مردم دخالت میکند و نیروهای آل خلیفه در همه مناطق بحرین برای سرکوب مردم بحرین حضور دارند؟ به علاوه رژیم هیچ گاه به درستی نگفته است که به دنبال اصلاح رژیم به گونه ای واضح است. یعنی این رژیم از نیروهای نظامی به شدت هر چه تمام تر برای سرکوب انقلاب بهره میگیرد و در مقابل جدیتی برای گفتگو ندارد.
لذا بعد از کشته شدن مردم و خطاهای فاحشی که بر ضد زنان و علما و مردم بحرین انجام داده، دیگر کسی فرایند گفتگوی مورد نظر دولت را نمی پذیرد و ما شاهدیم در تظاهرات ها مردم بحرین شعارهایی مبنی بر عدم پذیرش گفتگو با رژیم قاتل را سر می دهند.
همچنین تا جایی که نگارنده اطلاع دارد تعداد زیادی از رهبران گروه های سیاسی برای نشست با نمایندگان آل خلیفه آماده نیستند. در بعد دیگری دعوت آل خلیفه برای گفتگو با مخالفان، در شرایطی است که عدم جدیت آل خلیفه در زمینه گفتگو با مخالفان آشکار شده و این رژیم هر بار وعده‌های خود را انکار میکند. یعنی اگر نظام درباره طرح خود مصمم بود، شرایط را برای برگزاری مذاکرات فراهم می‌کرد. گذشته از این، در حالی که رهبران سیاسی و دینی در زندان اند چگونه می توان مذاکره کرد؟
اتهام زنی به ارتباط مخالفان با خارج: دولت بحرین همواره مخالفان این کشور را به جاسوسی برای ایران متهم کرده و نخست وزیر بحرین هم اخیرا مخالفان آل خلیفه را «تروریست» خواند. این امر در حالی است که رژیم آل خلیفه هر گاه به مشکل سیاسی داخلی می خورد به خارج از بحرین اشاره کرده و این اتهام ها را گاه در مورد ایران و گاه در مورد عراق و گاه در مورد حزب الهک مورد توجه قرار داده و همدستی مخالفان با آنها را برجسته می کند.
این امر در حالی است که آل خلیفه به نیروهای خارجی منطقه‌ای و بین المللی چون سپر جزیره، ارتش عربستان و کشورهای دیگر حاضر در بحرین اشاره نمی کند و دخالت‌های ارتش عربستان در بحرین را نادیده می گیرد.
هم چنین این اتهام زنی ها در حالی است که بیش از ده ها مسجد و حسینه در بحرین تخریب شده و نیروهای نظامی و مزدورانی از همه جهان به علاوه سربازانی از سپر جزیره در این کشور دخالت می کنند اما دولت این دخالت ها را دخالت خارجی نمیداند ولی دعوت کشورهای دیگر برای حل مشکل بحرین را دخالت می داند. آل خلیفه در واقع در مقابل هر گونه درخواست مبتنی بر تغییر سیاسی، حقوق سیاسی و دمکراسی، می گوید مخالفان به دنبال الگوی انقلاب اسلامی ایران هستند.
جنبش عمل اسلامی پرچمدار سرنگونی آل خلیفه است. در حقیقت احزاب مخالف، دو گروه هستند. گروهی از مخالفان گفتگو با دولت را مد نظر دارند و گروهی دیگر معتقدند که، الشعب یرد الاسقاط النظام، مطرح است و به سرنگونی سیاسی باور دارند.
ما براین باوریم که الگوی انقلاب اسلامی در ایران، نه تنها برای مردم بحرین، بلکه برای تمام ملت هایی که در راه آزادی، استقلال و دمکراسی تلاش می کنند نوعی الگو برای بررسی و بحث و تحقیق است و انقلاب اسلامی به قدرت و توانی رسیده که نمی توان گفت انقلاب اسلامی هیچ تاثیری در نهضت مردمی بحرین ندارد بلکه باید گفت تاثیر فرهنگی، فکری و مذهبی دارد، اما آل خلیفه به دنبال آن است که بر دخالت سیاسی جمهوری اسلامی در مسائل بحرین تاکید کند. اما باید گفت حتی کمیته بسیونی که توسط دولت بحرین تشکیل شد دخالت ایران در مسائل بحرین را رد کرد. این کمیته هم چنین هیچ گونه مدرکی در مورد دخالت ایران در مسائل بحرین ارائه نکرد.
تداوم حمایت غرب: همه جهان می دانند که آن چه به رغم انقلاب باعث باقی ماندن آل خلیفه در صحنه قدرت شده، حمایت امریکایی ها و انگلیسی ها از آنان است. آنها جدا از ارسال سلاح، تعداد زیادی از نیروهای اطلاعاتی خود را به بحرین داده تا با کمک این نیروها بر ضد مردم بحرین و حرکت انقلابی آنان اقدام کنند.
همان گونه که مقام معظم رهبری گفته بود امریکا به نفع مردم و ملت های ضعیف کار و تلاش نمی کند حتی اگر دمکراسی از طرف امریکایی ها بیاید ما نباید درخواست امریکایی ها را بپذیریم. ما در بحرین فقط با قدرت مردم استوار مانده ایم. در این حال باید گفت جامعه جهانی، امریکایی ها، انگلیس و هواخواهان دمکراسی به ما امتیازی نداده اند.
البته باید گفت فشارهای سیاسی از سوی غرب بر دولت بحرین خوب و متناسب است، اما ما به دنبال حضور و قیام مردم در صحنه های انقلاب هستیم و به این امر ادامه می دهیم تا عدالت و آزادی، استقلال و حقوق واقعی مردم به دست آید. ما به دنبال انقلاب در کشور با حضور همه فعالان انقلابی، استادان، فقها و... بوده و معتقدیم تغییر از راه داخلی امکان پذیر است.
آینده انقلاب بحرین و بین المللی شدن پرونده
انقلاب مردم بحرین سه ساله شده و مردم هم چنان برای تغییر کوشش دارند. در بحرین مردم از خانه ها خارج شده و هر هفته بعد از نماز جمعه شعار سر می دهند. سه سال است که ارتش عربستان هم نتوانسته است این انقلاب را خاموش کرده و مردم را سرکوب کند.
در بحرین مردم از خانه ها خارج شده و هر هفته بعد از نماز جمعه شعار سر می دهند. سه سال است که ارتش عربستان هم نتوانسته است این انقلاب را خاموش کرده و مردم را سرکوب کند. رهبران این انقلاب که بیشتر آنان در زندان اند هنوز ایستاده و دنبال دمکراسی واقعی و برقراری عدالت اجتماعی هستند.
رهبران این انقلاب که بیشتر آنان در زندان اند هنوز ایستاده و دنبال دمکراسی واقعی و برقراری عدالت اجتماعی هستند. در این حال در کشور بحرین با جمعیتی در حدود یک میلیون نفر، بیش از پانزده گروه فعال سیاسی داریم که حدود بیست و پنج تن از رهبران سیاسی در زندان هستند و بیش از بیست و پنج تن از رهبران احزاب به خاطر فشار سیاسی و امنیتی در خارج از کشور زندگی میکنند.
در این بین احزابی مانند الوفاق و جنبش عمل اسلامی، بزرگترین گروه های سیاسی در بحرین هستند اما تعداد زیادی از گروه های انقلابی هم رهبرانی نامعلوم دارند. چنانچه ائتلاف چهاردهم فوریه که تاثیری قوی در انقلاب دارد به رهبری خود اشاره نکرده است.
گروه های بزرگ اسلامی چون عمل اسلامی بیش از چهل سال است در میدان مبارزه با آل خلیفه بوده و الوفاق هم از گروه های موثر در بحرین است. در مقام مقایسه، جنبش عمل اسلامی پرچمدار سرنگونی آل خلیفه است. در حقیقت احزاب مخالف دو گروه هستند. گروهی از مخالفان گفتگو با دولت را مد نظر دارند و گروهی دیگر معتقدند که، الشعب یرد الاسقاط النظام، مطرح است و به سرنگونی سیاسی باور دارند. ما به جهانیان اعلام می کنیم که مردم تا سرنگونی آل خلیفه ایستاده اند.
آنچه مشخص است این است که مردم خسته نمی شوند اما رژیم های سیاسی خسته می شوند. از نگاه ما آینده این انقلاب به نفع مردم است و تاکنون نیز مردم بحرین اهداف بزرگی را به دست آورده اند. حداقل همه جهان می دانند در بحرین بحرانی بزرگی بین مردم و دولت وجود دارد و جامعه جهانی میداند آل خلیفه با اتکا به سرنیزه و تفنگ بحرین را اداره میکند.
همچنین برای نخستین بار است که ائتلافی برای سرکوب مردم در بحرین شکل گرفته است، اما اکنون بعد از سه سال هماهنگی آل خلیفه با آل سعود و.. مردم بحرین در واقع تصمیم دارند به انقلاب خود ادامه دهند و ما نیز مطمئنیم که رژیم سیاسی رفتنی و این مردم هستند که باقی خواهند ماند.
ما مطمئنیم حداقل آل خلیفه دیگر نمی تواند همانند قبل تمام کشور و همه چیز را در احتکار صد درصد خود قرار دهد. همچنین پرونده انقلاب مردمی بحرین به پرونده ای بین المللی بدل شده و آل خلیفه نمی تواند مدیریت کشور را همچون قبل از چهارده فوریه انجام دهد. به نظر من این مساله خود نشان دهنده پیروزی است. اکنون هم چون قبل، آل خلیفه نمی تواند به عنوان خانواده مالک بحرین وارد امور گردد.
انقلاب اسلامی ایران در نهضت مردمی بحرین، تاثیر فرهنگی، فکری و مذهبی دارد، اما آل خلیفه به دنبال آن است که بر دخالت سیاسی جمهوری اسلامی در مسائل بحرین تاکید کند. اما باید گفت حتی کمیته بسیونی که توسط دولت بحرین تشکیل شد دخالت ایران در مسائل بحرین را رد کرد.
در همین راستا تنها و تنها حضور مردم در صحنه انقلاب میتواند به انقلاب و پیروزی آن کمک کند. چنانچه در سه ساله گذشته با ایستادگی مردم، حمایت اروپا و امریکا از آل خلیفه تا حدی کاهش یافته است و ادامه انقلاب تاثیر مهمی در چگونگی موضع گیری اروپا و امریکا داشته است. به علاوه اکنون پرونده بحرین در ژنو باز شده و حتی روسیه هم بر حقوق مردم در شرکت سیاسی تاکید کرده است.
در همین راستا در حالی که اتحادیه عرب حتی یک بیانیه در مورد انقلاب بحرین صادر نکرد ، سازمان های حقوق بشری جهانی از مطالبات مردم بحرین انقلاب حمایت کردند. چنانچه در ماه می گذشته بیش از شصت و هشت کشور در مورد نقض حقوق بشر در بحرین سخن گفتند و به بحرین و آل خلیفه تذکر دادند تا حقوق بشر را رعایت کند.
در همین حال، در شرایطی که انقلاب بحرین زیر سانسور تبلیغاتی است ایران هم نقش مهمی در مطرح کردن انقلاب بحرین، عدالت اجتماعی و آزادی در بحرین در حوزه های جهانی بازی کرده است. در واقع اکنون ما مطمئنیم که اوضاع مردم بحرین سخت تر نمی شود ولی حالا این عربستان سعودی و آل خلیفه هستند که نمی توانند بیشتر جنایت کنند.
چرا که پرونده بحرین، بین المللی شده است. به نظر من تنها راه پیروزی ادامه حضور مردم در صحنه انقلاب بحرین است تا جامعه جهانی فشار بیشتری بر آل خلیفه وارد کند و اوضاع سیاسی بهبود یافته و به سمت دمکراسی حقیقی و واقعی پیش رود.
