اخلاق دانشجویی رفاقت کجاست؟
چهارشنبه ۱۷ مهر ۱۳۹۲ ساعت ۰۸:۲۵
کد مطلب: 318371
«يَـومَ يَفِـرُّ المَْرْءُ مِنْ أَخـيهِ وَ أُمِّـهِ وَ أَبـيه»
اینجا راجع به آن پیوند حسبی، نسبی و سببی است. وقتی پیوند قوم و خویشی برطرف شد، همه از هم فرار میکنیم. اما «رفاقت» کجا است؟ میگوید پیوند رفاقتی آنگونه اثر دارد که اگر بر محور معنویت نباشد، تبدیل به دشمنی می شود.
«الْأَخِلاَّءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلاَّ الْمُتَّقين»(زخرف-۶۷)
در دنیا رفیقهای جانجانی بودند، امّا در روز قیامت با همدیگر دشمن میشوند. آیه این را میگوید.
روایتی از علی (علیه السلام) است که میفرماید:
«كن بالوحده آنس منك بقرناء السوء»
به تنهایی انس بگیری بهتر از این است که رفیق بد بگیری..
گفت: دلا خو کن به تنهایی که از تنها بلا خیزد..
این تنهایی، برای تو بهتر است تا اینکه با رفیقی که شاکلهات را تغییر میدهد رفاقت کنی که روز قیامت دشمن شوید و بارها بگویی
ای کاش من با این رفیق نشده بودم! جهتش هم این است که شاکله وجودی ات را می سازد. این رابطه برای تو «خو» درست می‌کند، یعنی «ملکه» و «ملکه» یعنی شکل درونی تو؛
لذا آیه «كُلٌّ يَعْمَلُ عَلى شاكِلَتِه» را حضرت استخدام می‌کند و در فرمایشش میآورد. ناخودآگاه تو را می سازد.
حاج‌آقا مجتبی تهرانی(ره)
