ماجرای شفای چشم درد شیخ عباس قمی
چهارشنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۱ ساعت ۰۵:۱۲
کد مطلب: 259762
حاج شیخ عباس قمی، ستاره تابناک آسمان علم و فضیلت، محدث و تاریخ‌نگار نامدار شیعه، حدود سال 1294 قمری در شهر مقدس قم، به دنیا آمد.
دوران کودکی خود را در جوی آکنده از معنویت و روحانیت پشت سرگذاشت و سپس تحصیلات مقدماتی را در همان شهر آغاز کرد.
او ادبیات، فقه و اصول را در محضر اساتید فن و علمای سرشناس آن روز ـ همچون حاج میرزا محمد ارباب قمی و سایر بزرگان ـ آموخت و بعد از آن، در سال 1316 و در سن 22 سالگی به منظور تکمیل و ادامه تحصیل، عازم حوزه علمیه نجف شد و در جلسه درس دانشمندان و مدرسین والا مقام حوزه نجف حاضر شد.
بعد از شش سال تحصیل مداوم در محضر اساتید بزرگوار حوزه علمیه نجف و استفاده‌های فراوان از ارباب علم و معرفت، در سال 1322 قمری با کوله‌باری از اندوخته‌های علمی و معنوی به زادگاهش مراجعت کرد و سپس هم‌زمان با هجرت مرحوم آیت‌الله حاج آقا حسین قمی از عتبات عالیات به مشهد مقدس، ایشان هم از قم، عازم مشهد رضوی(ع) شد و در آنجا به پیشنهاد آیت‌الله قمی، با دختر برادر ایشان، ازدواج کرد.
در سال‌هایی که در مشهد مقدس رضوی(ع) بود، بهره‌های فراوانی از آن آستان مقدس دریافت کرد و از علمای ابرار و انسان‌های پاک ضمیری همچون: آیت‌الله حاج شیخ آقا حسین قمی، حاج شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی، آخوند ملا عباس تربتی، شیخ مرتضی عیدگاهی، آقاشیخ علی اکبر نوقانی و سایر علمای مشهد بهره‌ها برد.
شهرت او با نگارش کتاب‌های معروفی همچون مفاتیح‌الجنان، منازل الاخرة، فوائد الرضویه، تحفة‌الأحباب، الکُنی والألقاب، هدیة الأحباب، منتهی الامال و غیره جهانی‌تر شد.
او حدود 12 سال در مشهد مقدس اقامت کرد و بعد از مدتی به همدان و سپس به قم رفت و بعد از واقعه گوهر شاد، به نجف اشرف عزیمت کرد و تا پایان عمر خویش در آنجا زندگی کرد.
در شب آخر عمرش، حالش غیر عادی بود و پی در پی اسامی ائمه اطهار(ع) را تکرار می‌کرد و مخصوصاً وقتی به اسم حضرت امیرالمومنین(ع) می‌رسید، بیشتر عرض ادب و اظهار ارادت می‌کرد و مکرر می‌گفت: روحی‌لَهُ الفداء.
آن شب به علت عدم توانایی، نمازها را نشسته خواند و سرانجام در نیمه‌های شب سه‌شنبه 23 ذی‌الحجه سال 1359 قمری در سن 65 سالگی، دعوت حق را لبیک گفت.
مرحوم آیت‌الله حاج سید‌‌ابوالحسن اصفهانی بر جنازه مطهر او نماز خواند و بعد از تشییع با عظمتی که توسط مراجع، بزرگان و عموم مردم انجام شد، در صحن مطهر حضرت امیرالمومنین(ع) جنب استادش محدث نوری، مدفون شد.
چشم درد شیخ عباس قمی چگونه درمان شد
در ادامه به ماجرایی عجیب از شیخ عباس قمی از کتاب «نامداران مکاشفه و کرامت» تألیف حجت‌الاسلام حمید احمدی جلفایی اشاره می‌شود:
فرزند بزرگ ایشان، علی محدث‌زاده می‌گوید: فراموش نمی‌کنم، زمانی که در نجف اشرف بودیم، یک روز صبح در حدود سال 1357 قمری یعنی دو سال قبل از وفاتشان از خواب برخاستند و اظهار داشتند: امروز چشمم به شدت درد می‌کند، به طوری که قادر به مطالعه و نوشتن نیستم و بسیار ناراحت به نظر می‌رسید.
من در آن ایام، مشغول تحصیل بودم، رفتم به درس، ظهر که به خانه برگشتم، دیدم ایشان مشغول نوشتن هستند. عرض کردم: درد چشم‌تان بهتر شد؟
فرمود: درد من به کلی مرتفع شد. پرسیدم: چه طوری معالجه فرمودید؟ گفتند: وضو ساختم و مقابل قبله نشستم و کتاب « اصول کافی» را به چشم کشیدم، درد چشمم برطرف شد.
و ایشان تا پایان عمر، دیگر به درد چشم مبتلا نشد و آن کتاب «اصول کافی» که شیخ به را چشمانش کشیدند، کتابی خطی بود که به خط فقیه مشهور «ملا عبدالله تونی» صاحب کتاب «وافیه» نسخه‌برداری شده بود.
