روزنامه اعتماد مدعی است که اکثریت جامعه ایران خواهان تغییرات عمیق و بسیار آوانگارد هستند. چنین تحلیلهایی برای دولت جدید، بیشتر در مسیر ایجاد تنش رادیکال قرار دارد تا کمک به فهم پزشکیان از شرایط جامعه.
به گزارش جهان نیوز به نقل از فارس، روزنامه اصلاحطلب اعتماد، از حامیان محوری مسعود پزشکیان، در گزارشی با عنوان «مشکلاتی که در راه اند» نوشت: «امروز با جامعهای مواجهيم كه در آن قطب سومی هم وارد ميدان كنشگری سياسی و اجتماعی شده است. جريانی كه با عدم مشاركت بيش از 60درصدی در انتخابات 1403، بيشتر از هر طيف ديگری، سيگنال و پيام و پالس به تصميمسازان و سياستگذاران ارسال كرده است.»
این روزنامه اصلاحطلب در حالی عدم مشارکت را 60 درصد عنوان میکند که میزان مشارکت در دور دوم به 50 درصد رسیده است. از طرفی دیگر، در تمام کشورهای دنیا، چیزی به نام مشارکت صد درصدی واقعیت ندارد. بنابراین، ادعای یک جریان 60 درصدی از سوی روزنامه اعتماد، ادعایی غلط است.
اعتماد در ادامه گزارش خود مدعی شد که این 60 درصد، جریانی است که «به تحولات سطحي قانع نيستند و تغييرات را در اشكال عميق و بسيار آوانگارد جستوجو میكنند.»
در پایان این گزارش، در بخش بیان اولویتهایی که دولت جدید باید دنبال کند، آمده است:
«يكی از ضرورتهای عاجل، توجه به 60درصد عدم مشاركتیهاست. اكثريت ايرانيان در انتخابات شركت نكردند تا پيام و سيگنالی را به حاكمان و سياستگذاران ارسال كنند. لازم است اين پيام شنيده شده و زمينهای فراهم شود تا مطالبات اين 60درصد نيز مورد توجه قرار گيرد.»
نکته اول این است که طبق ادعای روزنامه اعتماد، 60 درصد مردم خواهان تغییرات عمیق و آوانگارد هستند این در حالی است که مسعود پزشکیان بارها تاکید کرده است که دنبال اجرای سیاستهای کلی و قوانین جمهوری اسلامی است.
در ادامه لازم است نگاهی به میزان مشارکت در دورههای مختلف داشته باشیم. بر اساس نمودار زیر، میزان مشارکت در دوره دوم هاشمی رفسنجانی، 50/7 درصد بود که نزدیک به میزان مشارکت در دوره پزشکیان است. اگر بر اساس منطق روزنامه اعتماد نگاه کنیم، در این دوره 50 درصد از مردم به دنبال تغییرات عمیق و آوانگاردی بودند. چهار سال بعد، یعنی در دوره اول خاتمی مشارکت به حدود 80 درصد رسید. اگر عدم مشارکت 50 درصدی در دوره هاشمی به معنی درخواست تغییرات آوانگاردی بود، چرا مشارکت در 4 سال بعد حدود 30 درصد افزایش یافت؛ بدون اینکه تغییراتی عمیق صورت گرفته باشد؟
در دوره اول احمدینژاد، مشارکت به حدود 63 درصد رسید و طبق منطق روزنامه اعتماد، 47 درصد مردم خواهان تغییرات عمیق و آوانگاردی بودند. اما در دور دومِ همین رئیسجمهور، بدون تغییرات عمیق، مشارکت به 85 درصد رسید.
میزان مشارکت در هر دو دوره دولت روحانی، حدود 70 درصد بود. اگر فرض بگیریم که عدم 30 درصد به معنی جریانی است که خواهان تغییرات عمیق هستند، باید گفت که روحانی نیز صدای این جریان را نشنید و تغییری ایجاد نکرد.
مهمترین دلیل برای غلط بودن ادعای وجود یک جریان 60 درصدیِ خواهان تغییرات آوانگاردی، همین انتخابات اخیر است. در دور اول، عدم مشارکت 60 درصد بود و در طول فقط یک هفته، به 50 درصد رسید. اگر این 60 درصد دنبال تغییرات عمیق بودند، چگونه در طول یک هفته که هیچ تغییری در اداره کشور ایجاد نشده بود، 10 درصدشان به جمع مشارکتکنندگان پیوستند؟بالا و پایین شدن میزان مشارکت در دورههای مختلف، نشان میدهد چنین ادعایی، یک تحلیل غلط و به دور از واقعیت است.این تحلیلهای نادرست برای دولت جدید از سوی جریان اصلاحات، بیشتر شبیه به چاله کنی برای پزشکیان و ایجاد تنش رادیکال است تا کمک به فهم او از شرایط جامعه ایران.