امیرعبداللهیان از بچه محله‌های ما بود؛ بچه شهر ری. قرار بود توی حرم شاه‌عبدالعظیم خاکش کنند، ولی رئیسی چی؟ هزار کیلومتر راه! با خودم گفتم نامردی است نروم؛ مَرام لاتی این نیست.
به گزارش جهان نيوز، از زیبایی‌های حضور اقشار مختلف مردم ایران در مراسم وداع با خادم بی‌ادعایشان، حالا حالا‌ها می‌شود روایت‌های ناب، گفت و شنید؛ مثل ماجرای راننده باصفای نیسان آبی که رسم لاتی و لوطی‌گری را در حق رئیس‌جمهورش ادا کرد.
روایت شنیدنی این راننده نیسان از مراسم تشییع پیکر رئیس‌جمهور شهید را در ادامه می‌خوانید: «امیرعبداللهیان از بچه محله‌های ما بود؛ بچه شهر ری. قرار بود توی حرم شاه‌عبدالعظیم خاکش کنند، ولی رئیسی چی؟ هزار کیلومتر راه! با خودم گفتم نامردی است نروم؛ مَرام لاتی این نیست.
بلاخره رئیس‌جمهور بود، کار به خوب و بدش ندارم اما نون و نمک هم‌دیگر را که خورده بودیم. اینطوری شد که ساعت چهار صبح یکه و تنها نشستم پشت نیسان آبی‌ام و زدم به دل جاده. توی مسیر، عکس رئیسی را چسباندم کنار اسم «دلبر». ساعت دو ظهر رسیدم مشهد.
قلیان کشیدم و مستقیم رفتم تشییع. فشار تو فشار رفتم تا نزدیک ماشین. داشتم لِه می‌شدم. به زور دستم را مالیدم به تابوت رئیسی. چیزی نخواستم، چیزی خواستن لوطی‌گری نبود. دستم را مالیدم به تابوت شهید و یک کلام گفتم: «دمت گرم!»
همین! هیچ چیز دیگر حتی توی ذهنم نیامد. «دمت گرم» و دیگر هیچی! دوباره گوله شدم و کشیدم بیرون از ازدحام. رفتم حرم. چون عرق داشتم و حمام نرفته بودم، از توی صحن یه سلام دادم آقا و برگشتم. ساعت ۶ غروبی دوباره راه افتادم سمت تهران.
کسب شما با برکت ... جاده ها بی خطر ......
عمر و جونت بر قرار ..........علی یارت ..