نگاه رهبر انقلاب به نمایشگاه کتاب

جهان نیوز - علیرضا مختارپور: قبل از پیروزی انقلاب، رهبر معظم انقلاب یک سخنرانی در سال‌۱۳۴۸ در مسجدی در بازار داشتند، برای اینکه کمک جذب و آن مسجد را تکمیل کنند.

در آنجا ایشان 2 نکته را ذکر کردند؛ یکی اینکه تأسف می‌خورند از اینکه میزان کتابخوانی در کشور ما پایین است و چرا کتاب خوانده نمی‌شود‌ و دیگری هم در مورد شمارگان.

آنجا می‌گویند تأسف می‌خورند از اینکه چرا شمارگان کتاب هزار تا 2 هزار تاست. در طول این دوران، وقتی فعالیت ایشان را می‌بینیم محسوس است که دغدغه‌هایی که از پیش از انقلاب و دهه اول انقلاب تا امروز دارند، مسئله کتاب خواندن است.

برای کتاب خواندن الزاماتی مورد نیاز است که تا به امروز همواره ایشان تکرار کرده اند؛ اینکه کتاب خوب توسط نویسنده‌ خوب و با توجه به‌ نیاز جامعه و به بهترین شکل از نظر کاغذ و قیمت و صفحه آرایی و جلد و سبک بودن وزن‌ باید عرضه، تبلیغ و ترویج شود. من دغدغه همه‌ این سال‌ها را در یک جمله می‌گویم.

این باید ترویج و تبلیغ خوبی شود و در دسترس مردم باشد؛ یعنی مردم به کتابفروشی و نمایشگاه کتاب دسترسی داشته باشند. درنتیجه ایشان از همان سال‌های اول، از سال ۶۶ که نمایشگاه کتاب افتتاح شد، روی چند نکته تأکید داشتند.

یکی آنکه نمایشگاه دائمی باشد. ایشان گفته‌اند باید نمایشگاه دائمی برگزار شود؛ حتی در بخش بین‌الملل. گفته‌اند معنی ندارد دانشجو و استاد یک سال صبر کنند تا کتاب‌های خوبی که در دنیا و علوم مختلف منتشر می‌شود به دستشان برسد.

شما یک نمایشگاه دائمی بین‌المللی بگذارید که دائم این کتاب‌ها بیاید و اهل علم بتوانند از آن استفاده کنند. دوم اینکه در مراکز استان‌ها نمایشگاه دائمی کتاب برگزار شود.

البته در دوره‌هایی نمایشگاه‌های استانی بوده اما افق فکر ایشان را ببینید. ما الان استانی داریم که کل استان 2کتابفروشی قابل توجه دارد. اصلاً دسترسی به کتاب نیست. حضرت‌آقا حرفشان این بوده حداقل در مراکز استان نمایشگاه دائمی کتاب برقرار باشد.

ایشان از نمایشگاه همیشه حمایت کرده‌اند. گفتند نمایشگاه کار خوبی است. اما آن دو انتظارشان هنوز برآورده نشده است؛ یعنی نه نمایشگاه دائمی بین‌المللی کتاب که ما همواره با کتاب‌های روز جهان خصوصاً در علومی که به آن نیاز داریم، استاد و دانشجو و طلبه و محقق دسترسی داشته باشند و هم مردم کل کشور؛ اما همین حدی که شده آقا بالاخره تجلیل و تأیید کردند. در 2سال اول پیام دادند.

سال‌های مختلفی هم در این ۳۴ دوره‌ای که برگزار شده یعنی حدود 20دوره ایشان شخصا به نمایشگاه تشریف برده‌اند. بعضی دوره‌ها‌ ماه رمضان بوده یا سفر استانی بودند مثل سفر کردستان که در نمایشگاه حضور نداشته‌اند.

یک‌بار در توصیف نمایشگاه گفتند بهار کتاب، یک‌بار گفتند میعادگاه کتاب، یک‌بار تعبیر باشگاه فرهنگی را به‌کار بردند. یعنی همواره سعی کرده‌اند این پایه را تقویت کنند. البته در کنار این، انتقادهایی هم به محتوا، شکل و امثالهم داشته‌اند. همین سال گذشته، هم به گرانی کتاب و هم به نامرغوب بودن کاغذ داخلی انتقاد کردند.

اما خود نمایشگاه را در بعضی از پیام‌ها و بیانات می‌گویند این یکی از آرزوهای ما بود. یعنی معلوم است که توصیه‌هایی که کرده بودند خود وزرای ارشاد اسبق هم تأکید کردند که ایشان نمایشگاه کتاب را پیگیری می کردند. اما بارها گفتند وضع نشر و کتاب و نمایشگاه تا نقطه مطلوب فاصله بسیار دارد.

چیزی که حضرت‌‌ آقا دنبالش هستند چیست؟ محتوای خوب، شمارگان بالا، دسترسی وسیع. حالا اگر شما که هنوز با اینها فاصله دارید در چنین شرایطی در یک موقعیت 10روزه‌ای در سال توانستید اجتماعی درست کنید که قدری از آن نقیصه‌ها را جبران کند آیا همین را هم تعطیل کردن به صلاح است؟ خب مطلوب نیست.

مطلوب این است که ما در تمام مناطق کشور دسترسی عادلانه داشته باشیم. اگر شمارگان بالا برود، قیمت کتاب تعدیل می‌شود.