ای عشق بسوزانَم

ای عشق بسوزانَم، در آتش سوزانَت

مُشتاق به دیدارَم، دیدار شهیدانَت

از کاظمی و همّت، از باکری و چمران

دورَم تو رَهایَم کُن، با چهره خندانَت

مَحوَم کن و خاکَم کُن، ای منظره زیبا

سی سال در این راهَم، در جمع رقیبانَت

در غُرْبَت و خَشم کین، تنها هَدفم این بود

لبخند رضایت بر، لب‌های عزیزانَت

هر ذرّه ز خاکت را، می‌بوسَم و می‌بویَم

ایران عزیز ای عِشق، من زاده کرمانَت

در شوق وصال دوست، آواره شُدن زیباست

با سیر و سلوکی که، دلبسته عرفانَت

داماد نخواهَم شد، ای حِجله رَهایَم کن

جُز وَصل نمی‌خواهَم، نَه دردونَه درمانَت

زیباست وصال دوست، بایک تَن صدپاره

ای عِشق مرا دریاب، این دست به دامانَت

اَکبر شُدنی خواهَم، «یا لَیت لَنا اِرباً»

قاسِم شُدنی خواهَم، با سُمّ ستورانَت

یک عُمر پی‌ات بودم، ای خَصم هلاکَم کُن

صد تکّه بکن جسمم، باخَشمت و طوفانَت

من خار به چشم تو، تو در پی صید من

حیران مَنی یک عُمر، من بی‌سَر و سامانَت

در غزّه و در لُبنان، شام و نَجف و صَنعا

هر جای که پِنداری، مَن سنگ و تو شیطانَت 

آتش! تو بسوزانَم، خاکستر من زیباست

در این رَه بی‌پایان، من گوش به فرمانَت

 زیبای من ای مَرگم، مُشتاق به دیدارَم

تو جان مرا بستان، دست من و زُلفانَت

  جان زَخم اگر برداشت، آزاد شُده روحَم

یک دَست فقط کافی است، هَم شاهد رَحمانَت

خاکستر من زیباست، بر باد بِده آن را

من از تو نمی‌خواهم، جز لذّت بارانَت»