منافقین در سالهای ۶۰ تا ۶۲ بسیار مجهزتر و شرورتر بودند، وزارت اطلاعات در کار نبود، سپاه جوان در جبهه ها بودند، اما اکنون در تیرانا بدون خانواده، گذشته قابل ارزش و آینده مبهم فقط زنده اند، بی آن که معنا و لذت زندگی عادی را درک کنند. حالا این لمپن ها در مصاحبه مانند کودکی که مادرش گم شده، گریه می کنند، این یعنی شکست انقلاب محال است.
