اربعین را باید سلوک آخرالزمانی شیعه دانست سلوکی که لازم است تا افراد برای ظهور آماده شوند.

جهان نیوز - محمد امین بهرامی: علامه طباطبایی در جلد دوم تفسیر المیزان، بحثی را در خصوص انسان با عنوان نظریه ی استخدام  بیان می نماید که طبق آن، انسان  کمال طلب است و بواسطه ی این کمال طلبی، میل دارد که از همه ی ابزارها و لوازم بهره مند باشد و به اسخدام خوددر آورد. ساخت لباس و خانه، تصرف در زمین و حیوانات و حتی انسان ها ناشی از این میل است.

ایشان حتی مدنی شدن انسان و برقراری اجتماعات را نیز به همین ماجرا ارجاع می دهد. انسان ها از بیم تجاوز و غارت گری یکدیگر رو به اجتماع آوردند تا از قتل ها و غارت های یکدیگر در امان باشند.
در کنار این نکته، آیه ی ۳۰ سوره بقره را داریم که ملائک از پروردگار پرسیدند که چرا میخواهی موجودی خلق کنی که فساد کند و خون بریزد که در پاسخ خدای متعال می فرماید من چیزی می دانم که شما نمی دانید.

و حق هم این است که چنین بود. خوی استخدام گر انسان که ابایی از فساد و خون ریزی نداشت در طول دوران خود چنین کرد و می کند و شهادت خیل عظیمی از انبیا و اولیاء و مومنان و حکومت طواغیت و ظلم ها و استضعافها خود  نشان همین امر است.

اما این مطالب چه ارتباطی با اربعین دارد؟

اربعین جمع اضداد و بلکه جمع تناقض هاست. اربعین جایی است که انسان هایی که همیشه در طلب مخدوم بودن و  استخدام همه چیز هستند با میل و اشتیاقی وصف ناشدنی خادمی می کنند و برای خادمی التماس می کنند.

اینجا آن چیزی  و آن جایی است که طبع انسانیت دگرگون می شود.

نهایت رحمتی است که از پس نهایت شقاوتی  بیرون آمده که در کربلا ظهور یافت.

ساختنی است که از دل سوختنی آتشین بیرون آمده

ققنوسی است که از پس مهیب ترین آتش و خاکسترش پدید آمده است.

حالتی خدایی است که از دل عمیق ترین حال انسانی بیرون آمده

 انسان هایی که موجودیتشان به آن است که فیضان کنند

همچنانکه روح رمضان حاکم  بر ایام روزه داری است روح حسین ع حاکم بر  اربعین شده است.

و این چنین اربعین بدل به  یک سلوک ویژه شده است مانند روزه

سلوکی که تجربه ی عرفانیش و امر قدسی اش در جلوه گاه پرده از رخ برفکنده است

  امام حسین ع  مثل ماه رمضانی است که بهانه ی این سلوک است و خاک کربلا سفره ی افطار روزه اش.

جرعه ی جامی است که این خلق مدهوش آن جام گشته اند وگرنه این مناسبت و مناسبات چه تناسبی با چهره ی آشکار انسان و مناسبات دیگر زندگی مردمان و حتی همین مردمان دارد؟

اربعین را باید سلوک آخرالزمانی شیعه دانست سلوکی که لازم است تا افراد برای ظهور آماده شوند.
در روایات داریم که در زمان ظهور افراد نیازمند از اغنیا بدون اجازه بر می دارند و البته گمان دارم از فرط استبعاد چنین فرموده اند وگرنه آنچه ما در اربعین می بینیم آن است که اغنیا به اهل نیاز التماس می کنند تا از مالشان بهره گیرند.

و البته زودتر از ظهور در اربعین ظهور یافت تا بار دیگر ثابت کند که کشتی حسین (ع) اسرع است‌.
اربعین خود یک سلوک است و بسیاری که در این راه گام برداشته اند حس و حال امام حسینی شدن را در تمام طول مسیر دریافته اند و به همین دلیل می گوییم کربلا سفره ی افطاری این روزه است زیرا بسیاری با یک زیارت مختصر و شاید بسیار مختصر خاک کربلا را ترک می کنند زیرا سلوکشان در این راهپیمایی بوده و کربلا پایان این سلوک است.

نفس همین طریق موضوعیت یافته است و نه لزوما زیارت آن مکان متبرک هرچند زیارت پایانی دل انگیزتر را رقم زده است.

نقل است که حسین (ع) فرمود اگر دین پیامبر (ص) جز با خون من استوار نمی ماند ای شمشیرها مرا در برگیرید

حسین ع برای بقای دین رسول خاتم ص خون داد اما خدای متعال خون او را ارتقایی وصف ناپذیر داد.
خدای متعال در پس این خون راز عظیمی را را آشکار کرد که ملائک نمی دانستند.

در پس این خون گنج هایی هویدا شده که  فتبارک الله احسن الخالقین را معنا کرده است.

خون نه تنها پایان کار نیست بلکه نقطه ی جهش در قوس صعودی است که خدایی شدن و متخلق شدن به اخلاق خدایی را نه فقط برای اوحدی از اولیا بلکه  حتی برای عوام مردم با خود دارد.