انتخاب روش غلط امر به معروف و نهی از منکر، میتواند فرد را به سمت ارتداد بکشاند!
به گزارش جهان نيوز به نقل از مشرق، محمد سروش محلاتی اخیرا طی اظهاراتی که سایت جماران آنها را منتشر کرد، در اشاره به گشت ارشاد گفته است: انسانها از نظر ایمان و عمل صالح و رعایت موازین مختلف هستند. برخی رعایت حداکثری دارند یعنی کاملاً بر عمل به همه مسائل اخلاقی و شرعی توجه دارند. ما این افراد را با عنوان عادل میشناسیم. اینها ممکن است گاهی لغزش داشته باشند اما توبه کرده و بر میگردند. اما گروهی هستند که ایمان آنها کمتر است و به همان تناسب گناهان آنها بیشتر شده و نهایت به کسانی میرسیم که هیچ ایمانی ندارند. یعنی در یک طیف با نقطه ۱۰۰ و در سر دیگر آن با نقطه صفر روبرو هستیم.
وی ادامه داد: در امر به معروف و نهی از منکر تلاش میشود که افرادی که در میانه طیف قرار دارند، نقصشان کم شود و کمالشان افزایش یابد. قید تاثیرگذاری که در شروط امر به معروف آمده به همین موضوع اشاره دارد. امر به معروف و نهی از منکر موفق عیب و ایراد کار را کاهش میدهد و به کمال و رشد فرد میانجامد. اما گاهی برخی از امر به معروفها و نهی از منکرها به دلیل روش غلط تأثیر معکوس دارد. کسی که در درجه پنجاه قرار دارد باید از پنجاه به ۶۰ برسد، اما با رفتار غلط به ۴۰ میرسد. رفتار اشتباه سبب ضرر به ایمان این فرد است. گاهی این ثبوت آنچنان شدید و قوی است که اساساً شخص به نقطه صفر ساقط میشود؛ یعنی تمام باورهای دینی خود را از دست میدهد.
سروش محلاتی تصریح کرد: شیوهها و روشهای امر به معروف و نهی از منکر در طول زمان تغییر یافته است. در گذشته تنبیه در محیط خانه و در مدرسه یک امر پذیرفته شده بود. اما امروز مسأله سختگیری و تنبیه بدنی کاملاً تأثیر معکوس دارد. درک جامعه و انسانها تغییر یافته است. نمیتوانیم این تغییرات فرهنگی و اجتماعی را نادیده گرفته و بر روشهای گذشته تأکید کنیم. اگر آن روشها در شرایط خودش، جواب میداد، امروز مطمئناً تأثیر مثبت ندارد بلکه تأثیر منفی دارد.
او گفته است: انتخاب روش غلط امر به معروف و نهی از منکر، میتواند فرد را به سمت ارتداد بکشاند. به ظاهر ممکن است افراد را وادار به استفاده از پوششی کنیم، اما آیا وظیفه ما همین کنترل کردن در ظاهر است یا باید پیامدهای این اقدام خود را بپذیریم؟ ما در طول زمان با استفاده از این شیوهها از کجا به کجا رسیدهایم؟
سروش محلاتی با اشاره به سخنان امام خمینی درباره امر به معروف و نهی از منکر می افزاید: بر اساس نظر ایشان یکی از امور مهم در این فریضه الهی، رفق و مدارا است. میفرمایند ممکن است اگر انسان با شدت از ترک واجبی جلوگیری کند، کار فرد از معصیت کوچک به معصیت بزرگ و یا کفر منتهی شود. یعنی برای اصلاح ابرو، چشم را کور کردهایم. مسلمان را به کافر دارای بغض تبدیل کردهایم. مسئولیت این کفر با فردی است که شدت به کار بسته است. امام برای این سخن استدلال میآوردند که امر و نهی در ذائقه انسان ناگوار است و سبب تحریک غضب میشود و باید این تلخی را با شیرینی بیان و رفق جبران کرد.
*این فرد در حالت خوشبینانه گویا عمیقا متوجه تفاوت مسئله اجتماع با محیط اختصاصی نیست و این دو را با یکدیگر اشتباه گرفته و یا یکی از آنها را کلا نمیشناسد!
بله! برای اصلاح فرد در محیط شخصی او حتما بایستی با نرم ترین روش ها و بدون هیچگونه تنشی پای در راه تذکر و امر و نهی گذاشت. اما این اصول در حوزه اجتماعی شعائر اسلامی و تأکیدات قانونی یک قید اجبار هم پیدا میکند.
به این معنی که فردی که در محیط شخصی خود اهل حجاب نیست یا شراب می خورد اما در حیطه اجتماعی یک حکومت اسلامی حق علنی کردن این رفتارها را ندارد و بایستی با ارشاد و در صورت عدم پذیرش با اجبار نسبت به این اصول تمکین داشته باشد.
اینکه آقای سروش محلاتی چنین بدیهیاتی را مورد توجه قرار نداده جای بسی تعجب و شگفتی است.
در بحث نگاه امام راحل به امر به معروف و تقلای اصلاح طلبان برای تحریف امام نیز وبلاگ مشرق پیش از این اسناد دستگیری زنان بدحجاب در دوران حیات امام را منتشر کرده است.
سروش محلاتی که گفته می شود از شاگردان منتظری است؛ پیش از این و چند سال قبل نیز در اظهاراتی گفته بود: ما ایرانیها شاد نیستیم چون فقط حسین(ع) را محور قرار دادهایم!