واقعا ایثار می‌خواهد در سه جبهه بجنگی و پیش بروی. وگرنه مدیر بودن و پنهان بودن و وسط کار نبودن خیلی سخت نیست.

جهان نيوز - کمیل خجسته:  لابد داستان آن پدر و پسر در خاطر شریفتان هست که با الاغی در راه بودند و پسر سوار و پدر پیاده در پی او روان بود تا به گروهی بگذشت. نظارگان این حال بدیدند زبان اعتراض باز کردند که: این پدر مغفل را بنگرید که در تربیت فرزند چندان قصور کرده که حرمت پدر را نمی شناسد. پس چون پدر در ردیف فرزند سوار شد؛ قومی دیگر چون این حال بدیدند از سر عیب‌جویی گفتند: زهی مردم بی‌رحم که هر دو بر پشت حیوانی ضعیف برآمده و... باز این بار پدر و پسر هر دو پیاده شدند و دوباره عده‌ای دیگر نکوهش آغاز کردند که هر دو پیاده می‌روند و رنج راه را بر خود می‌نهند و چه و چه...!!

واقعیت همینست. مسئولیت داشتن برای مدیر جهادی در جمهوری اسلامی خیلی سخت است. مسئول جمهوری اسلامی در آن واحد در چند جبهه مبارزه می‌کند. جبهه اول چالش‌ها و مشکلات است. جبهه دوم جریان گسترده پر پول رسانه‌ای تخریبگر است. امکان ندارد که مسئول جمهوری اسلامی کاری کند و دو رسانه اصلی این روزهای آن‌ها یعنی بی‌بی‌سی انگلیسی و اینترنشنال سعودی برعکس آن تولید محتوا نکند. جبهه سوم جریان آرمان‌گرا و غیر صبور شبکه اجتماعی است. 

امروز با کفش یا بی‌چکمه، گلی یا خاکی بودن مسئول در وسط سیل جزو مصادیق بدی‌های یک مسئول می‌شود و فردا چیز دیگر. مثلا فرض کنید مسئول محترم با چکمه وسط میدان ظاهر می‌شد، تکلیف جبهه دوم که معلوم بود اما جبهه سوم توییت می‌زد «آخ جون تریپ مشکی، بعد از خبر فوت پدرش.» و اینکه «آقایون اینقدر وقت داشتند که با چکمه خودشان را ست کنند» و... اما آنکه مضطر و گرفتار شده است وقتی مسئولی را شتابان در اطراف زندگی به گل نشسته‌‌اش پروانه‌وار می‌بیند حتما قوت قلبی برایش پیدا می‌شود و آرامشی در دلش فراهم می‌گردد که خادمش مشغول حل مشکلش است. این جدا از مزایای درک واقعیت در میدان برای مسؤل جهادی است.

واقعا ایثار می‌خواهد در سه جبهه بجنگی و پیش بروی. وگرنه مدیر بودن و پنهان بودن و وسط کار نبودن خیلی سخت نیست. دیده نمی‌شوی، در تیررس رگبار جبهه دوم قرار نمی‌گیری، از زخم زبان جبهه سوم در امان می‌مانی. مدیر می‌مانی و عافیت پیشه می‌کنی.

آنانی که قدرت تولید محتوا و اثرگذاری دارند وظیفه‌شان کمتر از مدیران وسط میدان برای حل مسئله نیست. «چه و چه...!!» گفتن و ایرادیابی هنر نیست. مهمترین هنر یک تولیدکننده محتوا رفتارسازی و هدایت کنشگر به سمت در رسیدن به خواسته‌هایش قدرتمندتر می‌شود. بی‌راه نیست که رهبر انقلاب در ۱۴خرداد همین امسال خطاب به فعالان فرمودند که «امروز که دشمن در صدد تخریب مسئولان انقلابی است، وظیفه‌ی قدرشناسی وظیفه‌ی سنگینی است؛ باید از مسئولین قدرشناسی کرد.»     

و البته مسئول جمهوری اسلامی همان که لقمان در ماجرای آن پدر و پسر و الاغ گفت باید مانند «مرد خردمند به جای آنکه گفتار و کردار خود را جلب رضا و کسب ثنای مردم قرار دهد می‌باید تا خشنود وجدان و رضای خالق را وجهۀ همت خود سازد.»