رفتار جالب شهید صیاد شیرازی با یک جانباز

محمد کاری (نجف) از رزمندگان گردان کمیل و لشکر 27 محمد رسول‌الله (ص) در دوران دفاع مقدس در توضیح عکس بالا آورده است:

این عکس مرتبط با خاطره اولین باری است که سپهبد شهید «علی صیاد شیرازی» را دیدم که همراه وی سرلشکر شهید خلیلی و سرتیم حفاظت وی نیز بودند.

زمستان ۶۱ بعد از عملیات والفجر مقدماتی باقیمانده قلیل گردان کمیل بعد از حماسه کانال کمیل برای بازسازی کامل (به جز تعداد انگشت‌شماری که مستقیم به دهکده برگشتند) ابتدا به دوکوهه و بعد از تکمیل و معرفی کادر جدید گردان و فرماندهی سردار شهید «سعید مهتدی» و معاونت سردار عزیز حاج «احمد شاهسون»، به دهکده حضرت رسول (ص) چنانه برگشت که قبل از عملیات «والفجر مقدماتی» اردوگاه گردان هم همانجا بود.

پس از مدتی اضافه شدن و تغییرات در کادر گردان به فرماندهی سردار شهید «اصغر ارسنجانی» و معاونت سردار شهید «سعید مهتدی» و سرداران عزیز شاهسون و بختیاری در اسفند ۶۱، نزدیک عید، شهید صیاد شیرازی برای سخنرانی به دهکده آمد و همه گردان‌های تیپ یک عمار و تعدادی از تیپ ۲ سلمان و تیپ ۳ ابوذر هم بودند و رو به روی مقر سپاه ۱۱ قدر که در بالای ارتفاعات مشرف به دهکده و اردوگاه گردان‌های تیپ یک بود آمدند و سخنرانی کردند.

گردان‌های ادغامی تیپ یک که با تیپ ۸۴ خرم‌آباد ارتش ادغام شده بودند، در محل حضور پیدا کردند و ما این دو شهید عزیز را زیارت کردیم.

چشم‌‌بند شهید خلیلی برای من جالب و البته باعث تعجب بود.

تیم کماندویی و رنجری کلاه سبز با لندکروز‌های پرده‌دار زیتونی رنگ که همه دارای سلاح یوزی بدون بند و یک سلاح کمری به کمر بودند و خیلی هم نسبت به ما جدیت بخرج دادند و سرلشکر شهید خلیلی علاوه بر تجهیزات ذکر شده، قطب‌نمایی نظامی هم روی فانسقه‌اش بسته بود و البته مهربانی خاص و تفقد و گره‌گشایی شهید صیاد شیرازی نسبت به یک سرباز جانباز ویلچری که مشکل داشت و همچنین ارادت و مهربانی وی نسبت به برادران بسیجی برای من آنقدر تاثیرگذار بود که جدیت تیم حفاظت وی را فراموش کرده بودم.