جهان نيوز - درس مدیریتی جدید رئیسی به روحانی

استعفای وزیر رفاه و کار یک درس مدیریتی برای مدیران پرمدعای گذشته داشت. آقای روحانی پنج سال پای وزیر ناکارآمدی مانند عباس آخوندی ایستاد و بعدها گفت پشیمانم.

به گزارش جهان نیوز به نقل از کیهان، این تحلیل را امیر رضا واعظی آشتیانی عضو اسبق شورای شهر تهران عنوان کرده و در ارزیابی عملکرد ده ماهه دولت گفت: یکی از شاخص‌ترین کارهایی که در دولت آقای رئیسی انجام گرفت که آرامش و سلامتی را به جامعه برگرداند، بحث واکسیناسیون کل کشور بود که امروز شاهد شرایط عادی هستیم و بر خلاف دولت قبل که موضوع را به FATF مرتبط می‌دانست و به تعبیر بنده گروکشی می‌کرد تا FATF را تحت هر شرایطی تصویب کند، اما دولت آقای رئیسی یکی از بزرگ‌ترین اقداماتش این بود که بدون توجه به FATF بیش از 130میلیون دوز واکسن تزریق کردند و در بخش داخلی نیز به خودکفایی رسیدیم و این بزرگ‌ترین حرکت بود چون اگر یک جامعه ثروتمند هم باشد اما آرامش سلامت نداشته باشد آن ثروت هیچ ارزشی ندارد.هر چند عده‌ای تلاش کردند این کار را بی‌ارزش جلوه دهند اما کار بسیار ارزنده‌ای بود.

در ابعاد اقتصادی اعتقاد من این است که تصمیمات نسنجیده و به‌دور از کارشناسی دولت قبل، چالش‌هایی ایجاد کرد که می‌توان به عنوان یک آوار بزرگ یاد کرد و امروز دولت، میراث‌دار یک آوار بزرگ است و اینکه ما انتظار داشته باشیم آوارهای دولت گذشته که به میراث رسیده دولت بتواند آن را سریعا حل کند، قابل قبول نیست. اقتصاد یک علم و یک واقعیت است و باید با نگاه علمی به آن پرداخت. ما اتفاقاتی را که در این یک‌سال شاهد بودیم نشانگر این واقعیت بود که در زمانی تصمیمات گرفته شده که خردورزی پشت آن نبوده و امروز شاهد نتایج آن هستیم. نتایج تصمیمات نادرست مدت‌ها بعد آشکار می‌شود. با وجود همه این مشکلات تا حدودی توانست به نتایجی برسد اما تیم اقتصادی نیازمند باز‌سازی هست. خویشتن‌داری و آستانه تحمل دولت نسبت به انتقادات نیز مهم است بر خلاف دولت گذشته که رئیس‌دولت یا معاون اول منتقدین را با الفاظ زشت بدرقه می‌کردند، امروز شاهد هستیم که رئیس‌جمهور و کابینه با صبر بسیار خوب نظرات و انتقادات را مدنظر قرار می‌دهند که این یک رمز برای موفقیت دولت می‌تواند باشد.

او در ادامه افزود: استعفای وزیر کار یک درس مدیریتی برای مدیران پرمدعایی داشت که وقتی احساس کرد در تیم اقتصادی دولت نمی‌تواند کار کند در کمال شجاعت استعفا کرد و رئیس‌جمهور هم نشان داد تعارف با مدیرانی که نمی‌توانند خودشان را با اهداف دولت تنظیم کنند ندارد و هیچ وابستگی گروهی و سیاسی ندارد. رئیس‌جمهور ثابت کرد پای وزرا ناکارآمد نمی‌ایستد در حالی‌که در دولت‌های قبل پای وزرا ناکارآمد می‌ایستادند از جمله عباس آخوندی که هیچ اقدام مثبتی در زمان وزارت خود انجام نداد و پس از پنج سال، رئیس‌جمهور وقت اعتراف کرد اشتباه کردیم. این اعتراف چه سودی داشت جز اینکه منابع و زمان را از دست دادیم؟