دولت روحانی با شعار چرخش همزمان چرخ کارخانه‌ها و سانتریفیوژ‌ها روی کار آمد، اما هم در قلب رآکتور هسته‌ای بتن ریخته شد، هم تعداد زیادی کارخانه و کارگاه تولیدی تعطیل و نیمه تعطیل شد و هم سفره مردم کوچک شد.

به گزارش جهان نیوز، افکار عمومی به یاد دارند که دولت برآمده از اصلاحات برجام را به این توجیه به کشور تحمیل کرد که در فرجام امضای آن همه تحریم‌ها بالمره برداشته خواهد شد. آن‌ها حتی در ضرورت امضای برجام تا آنجا پیش رفتند که آب خوردن مردم را هم به آن منوط کرده بودند، اما سرنوشت آن شد، آنچه نباید می‌شد تا جایی که دولتمردان تدبیر و امید یکی پس از دیگری از برجام به عنوان خسارت محض یاد کردند که نتیجه‌ای جز «هیچ» نداشته است. این تجربه تلخ، اما گویی به چشم کاسبان برجام نمی‌آید! روزنامه اعتماد در یادداشتی با عنوان «ناامیدی از احیای برجام؟» نوشته است: «باید به این واقعیت اشاره کرد که دولت سیزدهم از ابتدا اعلام کرده که مسائل کشور را به برجام گره نخواهد زد. با این فرض، باید گفت که وضعیت اقتصادی و معیشتی کشور به هیچ‌وجه مطلوب نیست و کفگیر اقتصادی دولت به ته دیگ خورده است. یعنی دیگر بودجه‌ای وجود ندارد که بخواهد توسط سوداگران و رانتخواران حیف و میل شود.»

نویسنده سپس با ناراحتی از این که دولت سیزدهم نمی‌خواهد روی برجام نافرجام شرط‌بندی کند و مصالح کشور را به آن پیوند بزند، پرسیده است: «اما چرا دولت صبر نمی‌کند تا روند احیای برجام محقق شود و بعد دست به این اصلاحات بزند؟ به نظر می‌رسد، دولت دیگر امیدی به گشایش از طریق تفاهم برجامی ندارد، بنابراین دست به کار شده تا اندک سرمایه‌ای را که برایش باقی مانده به نحوی مدیریت کند که طبقات محروم کمتر آسیب ببینند و اقشار برخوردار نیز هزینه‌های بیشتری پرداخت کنند. بر اساس ادله و نشانه‌ها، این احتمال قوی‌ترین احتمال موجود است. یعنی دولت پذیرفته که دیگر احیای برجامی در کار نخواهد بود، بنابراین تلاش می‌کند تا راهبرد مناسبی برای مواجهه با شرایط احتمالی فراهم کند.»

در حالی که باید به این مدعیان گفت: گره زدن معیشت مردم به برجام دیگر ترفندی نخ نما و کهنه شده است و افکارعمومی آن را نمی‌پذیرد. دولت روحانی با شعار چرخش همزمان چرخ کارخانه‌ها و سانتریفیوژ‌ها روی کار آمد، اما هم در قلب رآکتور هسته‌ای بتن ریخته شد، هم تعداد زیادی کارخانه و کارگاه تولیدی تعطیل و نیمه تعطیل شد و هم سفره مردم کوچک شد.

در ابتدای آغاز به کار دولت روحانی قیمت هر دلار حدود ۳ هزارتومان بود. اما در همان دولت قیمت دلار تا آستانه ۳۲ هزارتومان افزایش یافت یعنی ما شاهد افزایش ۱۰ برابری قیمت دلار و افزایش دو برابری تعداد تحریم‌ها در دولت بودیم که مدعی «تعامل با جهان» بوده و تأکید داشت که به زبان دیپلماسی و مذاکره مسلط است. اما اکنون بدون برجام، هم فروش نفت افزایش یافته و هم صادرات نفتی و غیرنفتی بیشتر شده و هم شتاب تورم مهار شده است که ظاهراً این روند برای کاسبان برجام خوشایند و قابل قبول نیست.