شهید اصلانی و خانواده در ایام نوروز امسال به اردوی راهیان نور رفته بودند. همسرشان می‌گفتند:«حاج آقا در این سفر بارها از آرزویش برای شهادت گفت. در برگشت از مناطق عملیاتی، به کرمان رفتیم. وقتی در گلزار شهدای کرمان، سر مزار شهید حاج قاسم سلیمانی عزیز رسیدیم، حاج آقا به من گفت: خانم! دعا کن شهادت، روزیِ من هم بشود...»

به گزارش جهان نیوز به نقل از فارس، راست می‌گفت حاج قاسم که تا شهید نبوده باشی، شهید نمی‌شوی. حاجی اصلانی هم که دو روز قبل با زبان روزه در قطعه‌ای از بهشت روی زمین به خون خودش غلتید، خیلی قبل‌تر شهید شده بود. همان روزهایی که همراه 3 برادرش، نوجوانی و جوانی‌شان را در خط مقدم و زیر توپ و خمپاره می‌گذراندند. همان روزهای بی‌پایانی که پرستار دائمی برادر جانبازش بود. همان روزهایی که داوطلبانه، شد غمخوار مردم غمدیده حاشیه شهر مشهد و نه مثل خانواده‌اش که بیشتر از آنها برای رفع مشکلاتشان دوید و تلاش کرد و ریش گرو گذاشت. حاج محمد، در تمام سال‌هایی که زندگی‌اش را وقف فعالیت‌های جهادی و مردمی کرده بود، شهید زنده بود و عاقبت هم به آرزویش رسید. طلبه جهادگر گمنامی که همیشه لبخند بر لب داشت، مزد خدمت بی‌منتش برای محرومان را در یکی از روزهای مهمانی خدا گرفت و با لباس شهادت، زائر و همسایه همیشگی امام رئوف (ع) شد.

اگر دل شما هم هوایی شده برای حضور در جمع زائرانی که امروز شهید حجت‌الاسلام «محمد اصلانی» را به سوی قافله شهدا بدرقه می‌کنند، با خرده‌روایت‌هایی از این شهید خوشبخت روزه‌دار همراه باشید.