چرا در حالی که آقایان در وزارت ورزش و فدراسیون از سیاست زدگی شدید در فدراسیون فوتبال آسیا اطلاع دارند اینگونه بهانه بدست برخی دشمنان منطقه ای و فرامنطقه ای ایران بدهند تا پر افتخار ترین تیم های آسیایی را به بهانه های واهی محروم کنند.

جهان نیوز - هرمز راسخی: در خبرهای این روزهای  جهان ورزش خبری داغ بر روی سایت ها همه را در بهت فرو برد و آن اینکه دو تیم مطرح و یک تیم دیگر ایرانی از حضور در مسابقات قهرمانی آسیا محروم شدند. در باره دلایل این موضوع به مواردی بشرح ذیل اشاره می گردد:

*در سال‌های اخیر کنفدراسیون فوتبال آسیا بارها تذکر داده بود که بر اساس قوانین، یک فرد یا یک شرکت و یا یک نهاد نمی‌تواند مالکیت مشترک دو باشگاه را در یک لیگ داشته باشد اما مسئولان ورزش ایران در سالهای گذشته هیچ وقت این ایراد را جدی نگرفتند.

البته که در هفته‌های اخیر وزارت ورزش اداره باشگاه پرسپولیس را به وزارت دارایی و استقلال را به وزارت صمت واگذر کرد اما به نظر می‌رسد این اقدام دیگر دیر انجام شده بود. (خبر ورشی/ 17 دی ماه 1400/ کد خبر :344499)

* از دیگر مشکلات پرسپولیس بحث پرداخت مطالبات گابریل کالدورن بود. بر اساس قوانین صدور مجوز حرفه‌ای در سال ۲۰۲۱، باشگاه‌ها تا ۱ سپتامبر ۲۰۲۱ (۱۰ شهریور) فرصت داشتند تا تمام بدهی‌های خود را پرداخت کنند و مدارک آن را آپلود کنند.

از آنجایی که دادگاه CAS در تاریخ ۱۸ خرداد ۱۴۰۰ رسما حکم کمیته وضعیت فیفا درباره پرونده کالدورن را تایید کرده، از آن تاریخ رسما رای این پروده قطعی بوده و باید پرداخت می‌شد که تا ۱۰ شهریور (مربوط به دوره مدیریت جعفر سمیعی) پرداخت نشده است.

البته که این بدهی چند ماه بعد پرداخت شد اما پرداخت نشدن در موعد مقرر (۱۰ شهریور) ایراد غیر قابل پذیرش برای فدراسیون فوتبال آسیا بوده است.

در باره استقلال این موضوع مقداری تفاوت می کند آن اینکه این باشگاه پیش از تاریخ ۱۰ شهریور بدهی قطعی نداشته و تمام مشکل این باشگاه به مالکیت مشترک و ایرادات ورزشگاه آزادی برمی‌گردد. (خبر ورشی/ 17 دی ماه 1400/ کد خبر :344499).

* یکی از همین ایرادات که فدراسیون فوتبال آسیا اصرار به حل آن داشت، مربوط به مباحث زیرساختی است که به ورزشگاه آزادی مربوط می‌شود.

بر همین اساس نداشتن تیر دروازه ذخیره، استاندارد نبودن ورودی‌ها و خروجی‌ها که در صورت بروز حادثه افراد بتوانند به سرعت ورزشگاه را تخلیه  کنند، نداشتن ۱۱ دوش در رختکن تیم‌ها (درحال حاضر ۴ دوش فعال وجود دارد) و همینطور استاندارد نبودن سرویس‌های بهداشتی .

در این رابطه باید پذیرفت:

یک: متاسفانه وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال عادت کرده اند که تا کارد به استخوان نرسیده ترک فعل های ورزشی خود را که متعهد به اشخاص حقیقی و حقوقی هستند به عقب بیندارند و از این ستون تا آن ستون و  از این جیب به آن جیب کنند تا شاید از این گذر مواهب مالی  هم بتوانند بگیرند.

دو: چرا وقتی که دو مرجع تصمیم گیر و به تبع آن سازمانها و کمیته های زیر شاخه آنها این روش را مدنظر دارند و حرکت لاک پشتی با شعار ان شاء الله گربه "است  را سرلوحه کارهای خود دادند ، وقتی با برخودهای فدراسیون های منطقه ای و جهانی که بوی سیاست زدگی نیز از آن بر می خیزد روبرو می شوند فریاد وا اسفا سر میدهند و با خرج کردن  جایگاه مدیران ارشد تلاش می کنند تا آب رفته را به جوی باز گردانند؟

سه: باید پرسید که آقایان در وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال از قوانین حرفه ای گری در دنیا آگاهی ندارندیا خیر؟ دیگر استاندارد نبودن سرویس بهداشتی و ریز ساخت های ورزشگاه آزادی با آن هرینه هایی که برای بازسازی آن صورت گرفت چه صیغه ای است با این اوضاع اگر اطلاع ندارند وای بر ایشان و اگر دارند بازهم وای بر ایشان که فوتبال رو به رشد و جهانی شدن ایران را به اینجا رسانده اند.

چهار: با این وضعیت اول باید تغییرات اساسی در شاکله و نگاه مدیران وزارت ورزش و فدراسیون صورت گیرد و در مرحله بعدی ساختار باشگاه ها نیز اصلاح گردد .

پنج: امروز جایگاه ورزشکاران فوتبالی ما با  این حکم کنفدراسیون فونبال آسیا باید تغییر کند. ورزشکاران ما حرفه ای پول می گیرند اما  جایگاهشان آماتوری و غیر حرفه ای است.در نتیجه آیا هزینه کردن برای چنین فوتبالی ارزش دارد؟

شش: چرا در حالی که آقایان در وزارت ورزش و فدراسیون از سیاست زدگی شدید در کنفدراسیون فوتبال آسیا اطلاع دارند اینگونه بهانه  بدست برخی دشمنان منطقه ای و فرامنطقه ای ایران بدهند تا پر افتخار ترین تیم های آسیایی را به بهانه های واهی محروم کنند.