به گزارش جهان نیوز به نقل از میزان، ترکیه کنونی به ریاست جمهوری «رجب طیب اردوغان»، خود را با دوران حکومت عثمانی مقایسه می‌کند.
ترکیه‌ای که اکنون همگان رفتار و اقدامات آن را می‌بینند، می‌دانند که در سودای عثمانی گری است و تلاش‌های چند سال گذشته این کشور تاکنون موید این مسئله بوده است.
اما این که ترکیه با هدایت اردوغان به دوران حکومت عثمانی‌ها در این کشور رسیده و به قدرت آن زمان دست یافته است، مبحثی است که باید بر روی آن دقت بیشتری داشت.
حکومت عثمانی با وجود قدرتی که برای خود به دست آورده بود سرانجام سرنگون شد و از آن دولت تنها ترکیه کنونی باقی ماند.
سرانجام حدود ۱۰۰ سال پیش حکومت عثمانی سقوط کرد و هر آن چه از متصرفات و اشغالگری‌ها آن رژیم بود به مالکان و صاحبان آن سرزمین‌ها پس داده شد.
ترکیه سال‌ها در ضعف و ناتوانی بسر برد حتی در زمان «آتاتورک» نیز این کشور نتوانست خود را به اوج برساند.
اما از زمانی که اسلام گرایان در ترکیه با حزب «رفاه» این کشور مسئولیت را در دست گرفتند با قدرت افزایی و تولید قدرت جایگاه ترکیه را در منطقه جهان تغییر دادند.
قدرتمند شدن هر کشور اسلامی به قدرتمند شدن همه مسلمانان می‌انجامد، به شرط آن که این قدرت در خدمت مسلمانان و جهان اسلام باشد.
بسیاری از کشور‌های اسلامی به قدرت رسیدند، اما این قدرت در خدمت مسلمانان نبود؛ بلکه در اختیار نظام سلطه قرار گرفت و همین بیراهه باعث شد تا افول آن‌ها نیز شکل بگیرد.
در این میان ایران را می‌توان تنها کشوری دانست که با پشتوانه مردمی و سیاست قدرت افزایی که در طول عمر خود به کار برده توانسته است علاوه بر ارتقاء جایگاه خود در منطقه و جهان، کشور‌های اسلامی دچار بحران را یاری کرده و از بحران خارج سازد.
نمونه‌های بارز آن را می‌توان سوریه و عراق نام برد که این ۲ کشور درگیر گروه‌های تروریستی بودند و می‌رفت تا به مرحله سقوط نیز برسند، اما کمک‌های ایران توانست فاجعه نابودی این دو کشور را خنثی کند.
اما نقش ترکیه در منطقه مخرب بوده است و همین سیاست باعث شده تا به جای آن که قدرت این کشور افزایش یابد، افول کند.
در واقع اقدامات اردوغان در ترکیه، اقدامات ویرانگرانه‌ای است که علاوه بر زیان به دیگر کشور‌های اسلامی، خود بیشتر از دیگران زیان می‌بیند و افول خود را به سوی سقوط سرعت می‌بخشد.
ترکیه هم اکنون با یک دست چند هندوانه را برداشته برای همین است که با مشکلات زیادی روبرو شده است.
اردوغان از یک سو می‌خواهد لیبی را داشته باشد و در جبهه‌ای دیگر در سوریه دخالت کرده و نیرو‌های خود را در خاک این کشور مستقر کرده و در واقع اشغال کرده است
ترکیه حتی به قفقاز نیز چشمداشت دارد و از جمهوری آذربایجان برای رسیدن به اهداف خود سوء استفاده می‌کند اما قفقاز لقمه بزرگی برای ترکیه است.
علاوه بر اینها، چالش‌های داخلی نیز بر مشکلات ترکیه افزوده است؛ کاهش ارزش پول ملی و بروز شرایط اقتصادی نامناسب خبر از روز‌های بد اقتصادی این کشور می‌دهد.
تنها راه برون رفت ترکیه از تشدید بحران‌های خودساخته، خروج از کشور‌هایی است که در آن‌ها مداخله کرده است.
ادامه این سیاست نه تنها برای اردوغان بلکه برای ترکیه گران تمام خواهد شد.
دریافت صفحه با کد QR