چند ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، منطقه غرب کشور دستخوش ناآرامیها و تهاجم و حمله بعثیها شد که این تهاجمها در محور کرمانشاه یعنی اسلامآباد-سرپل ذهاب-قصرشیرین نمود بیشتری داشت.
پایانی بر آرزوی اشغال تهران
3 ارديبهشت 1400 ساعت 15:48
چند ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، منطقه غرب کشور دستخوش ناآرامیها و تهاجم و حمله بعثیها شد که این تهاجمها در محور کرمانشاه یعنی اسلامآباد-سرپل ذهاب-قصرشیرین نمود بیشتری داشت.
به گزارش جهان نیوز به نقل از مهر، اواخر سال ۱۳۵۹ در ماههای ابتدایی آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه جمهوری اسلامی ایران، رژیم بعثی با هجوم همه جانبه به غرب کشور توانست ارتفاعات مهم و حساس «بازیدراز» در استان کرمانشاه را به اشغال خود درآورد و با استقرار امکانات و تجهیزات جنگی پیشرفته خود در آنجا علاوه بر داشتن دست برتر در جنگ، یک کمربند دفاعی برای دشت بغداد ایجاد کند.
ارتفاعات بازیدراز واقع در غرب شهرستان سرپل ذهاب منطقهای صعبالعبور و صخرهای با قلههای بلند، شیبهای تند و بریدگیهای ممتد است که در زمان جنگ تحمیلی به عنوان محور دسترسی به پایتخت کشور پس از عبور از مناطق قصرشیرین، سرپل ذهاب، کرمانشاه و نهایتاً قزوین و تهران محسوب میشد. این ارتفاعات نقطه مشترک شهرستانهای هم مرز با کشور عراق یعنی قصرشیرین، گیلانغرب و سرپل ذهاب بود.
دشمن در آغازین روزهای جنگ از ارتفاعات بازیدراز به دلیل اهمیت و نقش استراتژیک این منطقه در برتری و تسلط بر منطقه غرب کشور برای دیده بانی استفاده میکرد. اهمیت این ارتفاعات به حدی بود که صدام تمام امکاناتش را برای حفظ سلطه خود بر این منطقه به میدان آورد.
ارتفاعات بازیدراز مهمترین منطقهای بود که دشمن در جبهه غربی ایران در اختیار داشت، زیرا از یک سو بر دشت و شهر سرپل ذهاب، پادگان ابوذر (مهمترین پادگان مرزی در جبهه غرب کشور) و راههای ارتباطی آن مسلط بود و از سوی دیگر یک مانع طبیعی عالی برای حفظ شهرهای اشغال شده قصرشیرین و خانقین محسوب میشد. بنابراین دلایل رژیم بعثی با جاده سازی بر روی این ارتفاعات امکان دسترسی سریع و راحت تر یگانها و نیروهای پشتیبانی خود را به منطقه بازیدراز فراهم کرده بود.
این اقدام دشمن علاوه بر اینکه گستره دید و سلطه خود را خود بر شهرستانهای قصرشیرین و سرپل ذهاب افزایش داده بود، موجب غیر ممکن شدن بازپسگیری این منطقه برای نیروهای ایرانی نیز شده بود.
اما آزادسازی ارتفاعات بازیدراز نقش مهمی در بازدارندگی نقشهها و حملات گسترده دشمن به قصد سیطره کامل بر ایران محسوب میشد. بنابراین در تاریخ یکم اردیبهشت سال ۱۳۶۰ پس از سه ماه برنامهریزی و کار شناسایی، نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش جمهوری اسلامی ایران در یک اقدام مشترک عملیات نیمه گستردهای را با نام بازیدراز برای آزادسازی ارتفاعات استراتژیک این منطقه آغاز کردند.
نخستین تجربه مشترک همکاری نیروهای سپاه و ارتش جمهوری اسلامی
عملیات بازیدراز نخستین تجربه مشترک همکاری نیروهای سپاه و ارتش در سایه بی اعتمادی به بنیصدر رئیسجمهور وقت بود که با پشتیبانی تیزپروازان رشید و جان بر کف هوانیروز کرمانشاه در رأس آنها خلبان شهید علی اکبر شیرودی یکی از سختترین نبردها را با رژیم بعث آغاز کردند. در این عملیات ۲ گردان از نیروهای سپاه و ۲ گردان از نیروهای ارتش حضور داشتند.
در ابتدا نیروهای رژیم بعث در منطقه حدود سه هزار نفر تخمین زده شده بود، اما در واقع آنها بیش از ۱۰ هزار نفر بودند.
نبرد در جبهه غرب کشور به دلیل ماهیت کوهستانی بودن متفاوت است. همین ویژگی در عملیات بازیدراز که هشت شبانه روز به طول انجامید، منجر به شکلگیری تک با پاتکهای متقابل زیادی بین نیروهای ایرانی و دشمنان بعثی شد.
در ابتدای این عملیات نیروهای مشترک سپاه و ارتش از سمت شمال و جنوب دشت ذهاب به طرف ارتفاعات بازیدراز حمله کردند و عکس العمل نیروهای بعثی با بهرهگیری و حمایت یگانهای زمینی و پشتیبانی هوایی موجب نبرد شدیدی در منطقه شد.
آغاز عملیات غرور آفرین بازی دراز با آزادسازی ۲ قله ارتفاعات بازی دراز
مرحله نخست این عملیات با حرکت رزمندگان اسلام به سمت قلههای ۱۰۵۰ و سپس ۱۱۰۰ آغاز و در نتیجه آن، این ۲ قله جنوبی آزادسازی شد. در سوی دیگر، قله ۱۱۰۰ و ۱۱۵۰ شمالی قرار دارد که منطقه دشت مانندی ما بین این دو قله قرار گرفته است. در آن زمان نیروهای بعثی از ترس حمله نیروهای ایرانی در تاریکی شب، سراسر این دشت را مین گذاری کرده بودند.
کد مطلب: 761150
آدرس مطلب: https://www.jahannews.com/news/761150/پایانی-آرزوی-اشغال-تهران