اگر خدای نکرده ماها غرور به سراغ‌مان آمد آن‌وقت انحراف‌ها و انحطاط‌های گوناگونی را در پیش پای خودمان خواهیم دید. مراقب باشید، این از آن دام‌های بزرگ شیطان است.

به گزارش جهان نیوز، رفتارهای عجیب احمدی نژاد که از اوایل دولت دهم به تدریج پررنگ تر و بعد از پایان دولت دهم و به ویژه یکی دو سال اخیر و خصوصا ماه‌های گذشته اوج گرفته است باعث بازخوانی صحبت های مهم رهبرانقلاب در جمع رئیس جمهور و اعضای کابینه دولت نهم در سال 85 شد.

متن سخنان رهبرانقلاب درباره انحراف و غرور را در ادامه میخوانید:

اگر خدای نکرده جوری بشود که نتوانیم ما آنچه را که مردم دربارۀ مجموعۀ ما تصوّر می‌کنند آن را تحقق ببخشیم، خسارت بزرگ خواهد بود. به این جریان، به این جهت‌گیری حتماً ضربه وارد خواهد آمد، آن‌وقت امیرالمؤمنین فرمود: «و لَقَلَّ ما شَی‌ءٌ أدبَرَ ثُمَّ أقبَل»؛ موجی که برگشت و رفت خیلی آسان دیگر نمی‌آید این‌طرف، بر نمی‌گردد. خون دلها باید خورد زحمت‌ها باید کشید تا اینکه باز زمینه فراهم بشود برای اقبال و توجهی که امروز وجود دارد. این را از دست نباید داد.

خیلی از ماها نیت‌هایمان خوب است، با نیت خوب وارد می‌شویم؛ اما نمی‌توانیم این نیت را نگه داریم. این نیت در اثنای راه به موانعی برخورد می‌کند، سایش پیدا می‌کند، کمرنگ می‌شود، ضعیف می‌شود. احیاناً یک جاذبۀ قویّ معارضی دل را که نیت جایگاهش دل است به سوی خودش جذب می‌کند، یک‌وقت نگاه می‌کنید می‌بینید اصلاً نیت رفت، یک چیز دیگری شده نیت. آن‌وقت انسان راهش عوض می‌شود.

  اگر می‌بینید بعضی‌ها ربُّناالله را گفتند اما امروز رو به بت‌کده دارند به جای کعبه، شعار خوب را دادند اما امروز صد و هشتاد درجه در جهت عکس آن شعار حرکت می‌کنند عاملش این است. گمان مصونیت از انحراف را ما در خودمان مطلقاً نباید بدهیم. یعنی هیچ‌کس نباید بگوید ما که حالا دیگر وضعمان روشن است و مثلاً در خط صحیح داریم حرکت می‌کنیم و در خط دین و خدا و ما که منحرف نمی‌شویم. نه نخیر، همچین چیزی نیست.

می‌فرماید که «إِیَّاکَ وَ اَلْإِعْجَابَ بِنَفْسِکَ وَ اَلثِّقَةَ بِمَا یُعْجِبُکَ مِنْهَا»؛ بر حذر باش از اینکه خودشگفتی به سراغ تو بیاید. اعجاب به نفس یعنی خودشگفتی. یعنی که انسان به خودش شیفتۀ خودش بشود، خودشیفتگی. از خودش خوشش بیاید. بگویند مواظب باش توی این دام نیفتی.

انسان امتیازاتی در خودش گاهی مشاهده می‌کند، فهم خوبی دارد، نمی‌دانم قدرت بدنی خوبی دارد، قدرت ذهنی خوبی دارد، اطلاعات وسیعی دارد، بیان چنینی دارد، صدای خوشی دارد، جمالی دارد، چه چه چه. از این چیزها آدم خوشش می‌آید امتیازاتی در خودش انسان مشاهده می‌کند. به مجردی اینکه دیدید نسبت به خودتان حالت خودشیفتگی هست که معنایش این است که این امتیازی را که می‌بینید عیوب را در کنارش نمی‌بینید. اگر این شد بدانید که این خطر است. این همانی است که می‌فرمایند بر حذر باش.

خب حالا شما ممکن است بگویید که من خب این امتیاز را در خودم می‌بینم، خب چه‌کار کنم؟ بالاخره من توی مثلاً فرض کنید که این همه جمعیت شدم شاگرد اول فلان دورۀ تحصیلی یا در فلان کار اساسی شدم مثلاً برجستۀ فلان، چه‌کار کنم؟ این امتیاز را نبینم؟ نه، این امتیاز را ببینید، اما آن نقص‌ها و عیب‌ها و کمبودها و نقاط بسیار منفی‌ای که در خودتان هست آنها هم در کنارش ببینید. آنی که انسان را شیفتۀ خودش می‌کند آن جمع‌بندی انسان است. ما آن نقاط خوب خودمان را می‌بینیم، آن نقاط نفرت‌انگیز و بد و زشت را مشاهده نمی‌کنیم لذا جمع‌بندی‌مان می‌شود جمع‌بندی انسانی که شیفتۀ خودش هست. این اشکال دارد.

ما خودمان باید مواظب باشیم که حرف‌هایی که در تمجید و ستایش ما می‌زنند اینها را ما باور نکنیم، ما نگاه کنیم خودمان «الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ»؛ نگاه می‌کنیم به درون خودمان، نگاه می‌کنیم می‌بینیم خب نقص‌های ما مشکلات ما کمبودهای ما، فریب نخوریم. این فریب خوردن انسان را در دام، دام غرور و گرداب غرور می‌اندازد، آن‌وقت دیگر انسان نجات پیدا نمی‌کند اگر خودش را بد برآورد کرد.

 برادران و خواهران عزیز، مواظب خودتان باشید. آدم‌های فاسدی که اسم‌هایشان را شنیدید یا توصیف‌شان را می‌شنوید اینها از اول که فاسد نبودند. یک‌وقت یک لقمۀ چرب و نرمی، دهان‌شیرین‌کنی دانسته یا ندانسته کسی توی دهان اینها گذاشته، به کام‌شان شیرین آمده، بعد لقمۀ بعدی و لقمۀ بعدی را خودشان برداشتند؛ شدند فاسد. خیلی مراقب باشید.

مبادا غرور ما را بگیرد! که یکی از بزرگترین لغزشگاه‌ها غرور است. یعنی انسان بگوید من هستم که این کارها را کردم و من هستم که این چیزها به ذهنم رسید و انسان وقتی نگاه می‌کند به عملکردهای خودش، لغزش‌های خودش را، اشتباهات خودش را، ساده‌نگری‌های خودش را به تجربه در طول زمان در می‌یابد آن‌وقت می‌فهمد که آنجایی که موفقیتی به دست آمد کار کی بود آن موفقیت‌. و الّا اگر بنا بود ما خودمان باشیم همه‌اش همین لغزش‌ها و بی‌توفیقی‌ها و اینها بود. البته انسان لغزش‌های خودش را اشتباهات خودش را خیلی زود نمی‌فهمد. به مرور انسان اشتباهات خودش را درک می‌کند، انسان زود درک نمی‌کند.

آن اشتباهات به ما درس می‌دهد که اگر یک جایی موفقیتی هم از ما دیده شد و کار خوب و درستی هم اگر از ما سر زد این جز به توفیق الهی و به کمک الهی نمانده. بنابراین در چالۀ غرور نیفتید که بیرون آمدن از این چاله خیلی دشوار است، خیلی کمک الهی را لازم دارد.