«نگین سلیمان»
ای قدس! ای نگین سلیمان گمشده!
روزی زِ دست اهرمن آزاد می‌شوی
آری به دست مردم آزادهٔ جهان
از بند غم رهیده و آباد می‌شوی
مردانِ مرد عاقبت از راه می‌رسند
ناگاه غرق آهن و پولاد می‌شوی
امروز اگر ز چشم تو خون می‌چکد ز غم،
فردا، به یمن همّت ما، شاد می‌شوی
ای قدس! ای کبوتر محبوس در قفس!
روزی رها ز حیلهٔ صیّاد می‌شوی
ای قبله شریفِ نخستینِ مسلمین!
بی‌شک رها ز سلطهٔ بیداد می‌شوی
هرگز گمان مبر که تو از یاد رفته‌ای
هر صبح و شام، در دل ما، یاد می‌شوی
فریاد انتقام تو خاموش کی شود؟!
تا «روز قدس» هست، تو فریاد می‌شوی...