سقف اعتراضهای اصلاحطلبانه «اقدامهای غیر قانونی و غیر خشونتآمیز» خواهد بود.
به گزارش جهان نیوز، آشوبهای اخیر و حمله به برخی مراکز و مکانهای حساس در کشور، اگرچه موجب تشویش در مردم شد اما نشانهها و چارچوب این حرکت فتنهآمیز از مدتها پیش قابل رؤیت بود کما اینکه یکی از پر کاربردترین عبارتها در مجموعه شمارگان وبلاگ مشرق از ابتدا تاکنون نیز مقوله اقتصاد و عبارت «فتنه اقتصادی» است.
در بیان یکی از این نشانهها میتوان به دستورالعمل «علیرضا علویتبار» از فعالان اصلاحطلب برای اغتشاشگران اشاره کرد که ۳ ماه قبل طی یادداشتی در شماره اول نشریه مشق فردا با عنوان "اعتراض اصلاحطلبانه؟ " به رویکردهای اصلاحطلبان در قبال سیاستورزی نامتعارف یا همان جنبشهای اجتماعی و اعتراضات خیابانی پرداخت.
او در این مقاله با بر شمردن ۴ سطح پلکانی برای اعتراض، به معرفی این ۴ سطح اقدام میکند و مینویسد: «محدوده سوم. این سطح از اعتراض در برگیرنده "اقدامهای غیرقانونی" اما غیر خشونتآمیز در فعالیتهای سیاسی است. اقدامهایی نظیر اعتصابهای غیررسمی و اشغال مسالمتآمیز یک مکان در این سطح قرار میگیرند.»
علویتبار همچنین سخن اصلیتر را نیز در بخش انتهای مقاله خود میگوید و با طرح این سؤال که اعتراض اصلاحطلبانه در کدام حیطه است؟ مینویسد: سقف اعتراضهای اصلاحطلبانه «اقدامهای غیر قانونی و غیر خشونتآمیز» (محدوده اشاره شده در بالا!) خواهد بود.
او بر این نکته هم تأکید میکند که این اعتراضات غیر قانونی، «مجازات قانونی در پی خواهد داشت و این نکته از آغاز روشن است که اصلاحطلبان با آگاهی از وجود مجازات برای چنین اعتراضهایی میتوانند مدافع آن باشند».
*پر واضح است که مشخصتر و عینیتر از این نمیتوان شیوهنامه اعتراضات خیابانی را برای هواداران و اوباش توضیح داد.
معالوصف اما علویتبار حاضر نیست همانطور که از واقعیتی به نام مجازات در پس حمایت از اعتراضات خیابانی نام برده است؛ درباره یک حقیقت مهم دیگر نیز صحبت کند و آن اینکه اساسا قیدی به نام مسالمت در اعتراضات خیابانی بدون مجوز و اشغال مراکز حساس! وجود ندارد و بکار بردن این واژه در واقع یک فریب بیشتر نیست!
سند دیگر اثبات نیز سخنی است که خود علویتبار به آن اشاره میکند و آن اشغال مسالمتآمیز مکانها –ی طبیعتا حساس- است.
چه اینکه "اشغال" یک مکان ولو غیر حساس و یا حتی یک پارک تفریحی نیز مساوی با خشونت است چه رسد به اشغال نقاط حساس حکومتی در پایتخت برای نتیجهبخشی اعتراضات.
آنچه آقای علویتبار از اشغال حیاط خلوتها و پارکینگهای برخی مکانها توسط معترضان فرانسوی و تایلندی دیده است نیز جملگی تحت نظارت پلیس و با اجازه پلیس صورت گرفته بود و گرنه علویتبار خود بهتر از همه میداند که در هنگامه فتنه و به خیابان آمدن اغتشاشگرانی که به قانون معتقد نیستند؛ چگونه به قول حجاریان آتش به کفپوشخانه سرایت میکند و شورش بهپا میخیزد.
ما مخاطبان محترم را دعوت به قضاوت میان گفتهها و ناگفتههای علویتبار میکنیم تا مشخص شود که حاقّ سخنان او چیست!؟
علویتبار پیش از این طی اظهاراتی در مرکز بررسیهای استراتژیک ریاستجمهوری! نیز بر به خیابان آوردن جمعیت میلیونی برای اعتراض مسالمتآمیز تأکید کرده بود. او مدتی بعد شبیه همین اظهارات را در خبرگزاری دولتی ایرنا هم بیان کرد. و جالب آنکه حسامالدین آشنا، رئیس مرکز بررسیهای استراتژیک نیز هیچگاه هیچ توضیحی درباره علت طرح این سخنان فتنهگرانه در ستاد دولت نداد.
و همین سکوت و توضیح ندادن بود که شائبه فتنهگری و عمدی بودن عدم اجرای پیوستهای عقلانی لازم برای اجرای طرح گرانسازی بنزین را سبب میشود.
اکنون باید منتظر بود و دید آیا آنطور که علویتبار گفته است؛ اصلاحطلبان آماده پذیرش برخورد امنیتی به دلیل حمایت از تقلا برای اشغال مراکز حساس و پذیرش مسئولیت خونهای بر زمین ریخته شده را دارند یا خیر!؟
یعنی باید مشخص شود که آیا فرماندهان ستادی اغتشاش همچنان از حرکت عوامل خود حمایت میکنند یا اینکه سعی میکنند از ظرفیت نهفته در کلمه جاسازی شده «مسالمتآمیز» در اظهارات ۳ ماه قبل خود استفاده کنند و از مسوولیت و تعقیب بگریزند!؟
در اینکه اصلاح طلبان به دنبال خیط کاریهای مکرر دولت به دنبال جداسازی خط خود از دولت هستند، شک نیست. اما در اینکه کارهای این سه روز نقشه اصلاح طلبان بود و یا حتی در آن مشارکت داشته اند، جای بحث است. اصلاح طلبان نشان داده اند که برای رسیدن به اهدافشان حرف زیاد می زنند ولی اهل کارهای پرخطر نیستند.
اعتدال و اصلاحات یکی هستن
همان وزرای موسوی و خاتمی شدند وزرای روحانی
جدایی این دو یک مغلطه سیاسی است برای اینکه اصلاحات بتواند خود را در بدنه مردمی جامعه حفظ کند
کنفرانس برلین رو که در دولت خاتمی انجام شد رو کامل و بدون سانسور از صدا و سیما پخش کنید تا مردم ببینند حقیقت این اغتشاش ها از کجا داره آب می خوره و مدیریت میشه
تا مردم معنای تکرار می کنم خاتمی را دقیق درک کنند
آشوبگ خیابانی فردی بی اطلاع و اکثرا جوان هیجان زده و بیخبر از عواقب کار است. تنبیه وی کار مهم و بزرگی نیست. مهم نظریه پردازانی هستند که در قالب کپسولهای حرافی جرقه آشوب را می زنند و مناسفانه چون وابسته به قبیله قدرت هستند به ندرت دچار تنیه می شوند. اگر چند نفر از این گروه بطور آشکار توسط مطلعین به مباحث رسمی فراخوانده شوند و کلامشان بدون کپسول بیان شود می توان از تنبیه آنها امید به آرامش داشت
