اندک شانس خود برای اسکار را نابود کردیم

 

خسرو نقیبی در ابتدای برنامه گفت: ما اندک شانس خود برای اسکار را با انتخاب در جستجوی فریده نابود کردیم. یعنی هیج کشوری تا به حال فکر نکرده مستند برای اسکار ارسال کند؟ خیلی تصمیم عجولانه‌ای بود.

محمدتقی فهیم نیز در این میز نقد گفت: در آسیای جنوب شرقی نداریم فیلمی که بتواند در این حد هم در گیشه موفق باشد هم در جذب مخاطب. نسبت به فیلم فروشگاه جلوتر است. سعی میکند درام‌هایی خلق کنند که به خنثایی برسند. از نیمه به بعد به قهقرا میبرد. در گرایش محتوایی هم خوب بوده است. اساسا فیلمساز در کنار طبقه فقیر فیلمش نیست. فیلمفارسی سازنده خیلی شعاری است. طبقه فقیر را باهوش و طبقه ثروتمند را کم هوش نشان میدهد.

 

خسرو نقیبی ادامه داد: به نظرم به لحاظ تماتیک دو فیلم دزدان فروشگاه و پارازیت به هم نزدیک است. اتفاقی که در این فیلم می‌افتد رویکرد کره‌ای به ماجراست. فبلم‌کمی مولتی ژانر است از یک موقعیت‌های کمدی درام شروع میکند. دائما در حال رو دست زدن است. فیلم برای من چند درصدی بالاتر از فیلم دله دزد‌های فروشگاه قرار میدهد. فیلم سرحال و سرپاست. آدم‌های پولدار قصه آدم‌های باهوشی نیستند. دائما در حال برخورد فانتزی با طبقه اجتماعی است. در نمای اول سعی میکنند که میزانسن را توضیح دهد. باگ فیلمنامه این است که این چهار نفر با ورود به این خانه بزرگ میشوند.

مسعود فراستی نیز در ادامه گفت: دله دزد‌های فروشگاه و این فیلم هیچ شباهتی به هم ندارد. تم اصلی فیلم در اینجا مبتذل است. ادعای چپ بودن میکند و میگوید ضد سرمایه داری است، ولی کاملا برعکس است. این‌ها در آنجایی که زندگی میکنند کاملا اگزوتیک است. به توهینی که به این خانواده میشود هیج پاسخی داده نمیشود. خود لغت پارازیت و انگل در دسته ضد اجتماعی بودن قرار میگیرد. معادل فیلمفارسی است. نمای اول فیلم خیلی غیر انسانی است. جزئیات فیلم مشخص نیست. این چهار انگل یک هوش بزهکارانه دارند.

مسعود فراستی ادامه داد: فیلمساز نه با طبقه فقیر است نه همراه آنها. پیام مهمتر فیلم این است که شب این‌ها در یک شبه کمپی میخوابند و دیالوگ آن‌ها این است که برای هیج کاری نباید برنامه ریزی کرد و قتل و خیانت به وطن مجاز است. در فیلم دله دزد‌های فروشگاه کاملا فیلم و روابطش انسانی است، ولی در این جا کاملا ضد انسان است. در اینجا میگوید که هیج نقشه‌ای نداشته باش و خیانت کن و بکش. در فیلمنامه و حتی در فیلمنامه قادر به ارائه یک سکانس سینمایی نمیشود. دوربین فیلمساز در تحلیل آخر با سرمایه داری است.

خسرو نقیبی گفت: در دله دزد‌های فروشگاه ما قرار بود خانواده را دوست داشته باشیم، ولی در این فیلم نه. سکانس‌هایی که در زیر میز گیر میکنند تو نگران خانواده‌ای هستی که بزهکار هستند. پدر خانواده سعی میکند ایستادگی کند، ولی محکوم به شکست است.

محمدتقی فهیم در پایان گفت: پیام فیلم این است که نباید حرکت کرد. در جریان نظم جهانی هیج حرکتی قابل قبول نیست و باید تحت سیطره باشید. در فیلم قبلیش کاملا کپی بود.