امام کاظم (ع) یکی از اهمیت‌های دعا را تغییر در تقدیرات الهی معرفی کرد. راوی می‌گوید شنیدم امام کاظم (ع) می‌فرمود: «دعا تقدیر آسمانی را خنثی می‏‌کند: چه مقدر باشد و چه مقدر نباشد. من گفتم: فرمان مقدر را خنثی می‌‏کند، می‌‏فهمم، اما فرمان نامقدر را چگونه خنثی می‌‏کند؟ ابو الحسن (ع) گفت: از تقدیر آن مانع می‏‌شود؛ ‏ إِنَّ الدُّعَاءَ یَرُدُّ مَا قَدْ قُدِّرَ وَ مَا لَمْ‏ یُقَدَّرْ قُلْتُ وَ مَا قَدْ قُدِّرَ عَرَفْتُهُ فَمَا لَمْ‏ یُقَدَّرْ قَالَ حَتَّی لَا یَکُونَ‏» (الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ‏۲، ص ۴۶۹)

از این رو هر یک از اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) تقید فراوانی نسبت به امر دعا و مناجات داشتند و شیعیان خویش را دعوت به آن در خوشی و ناخوشی می‌کردند. رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز دعا را کلید (در) رحمت خواندند و آن را سلاح مؤمن، ستون دین و نور آسمان‌ها و زمین معرفی کردند و می‌فرمودند:

«به وسیله دعا، به استقبال بلایا بروید؛ وَ اسْتَقْبِلُوا الْبَلَاءَ بِالدُّعَاءِ» (الإختصاص‏ شیخ مفید، ص ۳۳۵) و «امواج بلا را با دعا (از خود) برگردانید.» (کنزالعمال فی سنن الاقوال و الافعال، ج ۱۵، ص ۸۳۱)

در روایتی می‌خوانیم امیرالمؤمنین (ع) آنگاه که از خداوند طلب باران می‌کند، می‌فرماید:
«خدایا ما را با ابرهای رام سیراب کن، نه ابرهای سرکش‏؛ وَ قَالَ ع فِی دُعَاءٍ اسْتَسْقَی بِهِ- اللَّهُمَّ اسْقِنَا ذُلُلَ [السَّحَائِبِ‏] السَّحَابِ دُونَ صِعَابِهَا».

بر اساس این روایت در می‌یابیم رابطه‌ای بین رفع بلایای طبیعی به وسیله دعا در تفکر اهل‌بیت (ع) وجود دارد.
 

منبع: تسنیم