يک روز بود که فرماندهان نظامي ما نگران بودند که هواپيماها حداکثر تا چند هفته ديگر قابل استفاده‌اند؛ امروز کار به جايي رسيده است که پيشرفته ترين هواپيماهاي جاسوسي بدون سرنشين دشمن را شکار مي کنند.

جهان نیوز - محسن پيرهادی: مشکلات کشور کم نيست، بسياري از مردم دغدغه هاي اقتصادي و معيشتي دارند، بسياري از شاخص ها از بيکاري و تورم گرفته تا برخي از شاخص هاي اجتماعي و فرهنگي، وضعيت خوبي را نشان نمي دهد؛ همه اينها درست اما چرا آينده روشن است و نه تنها اميدوار بلکه به آينده خوش‌بينيم.

آمريکاي 25 سال پيش را به خاطر بياوريد. دولتمردان آمريکايي در آن سال‌ها يعني 1993 ميلادي احتمالا هيچ نگراني نداشتند و هيچ مزاحمي بر سر راه خود نمي ديدند. در سال 1991 اتحاد جماهير شوروي فروپاشيده و عملا قطب دومي که در برابر آمريکا قد علم کند از ميان رفته است. سال بعد يعني 1992، نظريه مشهور پايان تاريخ فرانسيس فوکوياما در قالب کتاب «پايان تاريخ و آخرين انسان» منتشر شد و رسما نظام ليبرال دموکراسي، نظم نهايي جهان اعلام شد که همه دولت ها و ملت ها به ناچار در برابر آن تسليم خواهند شد. دو سال بعد و در سال 1994 آمريکاي فاتح و رها شده از دغدغه رقبا، جام جهاني فوتبال را ميزباني کرد تا با کشاندن مردم و رسانه ها از سراسر دنيا به آمريکا، توسعه و اقتدار ليبرال دموکراسي را به رخ بکشد و مدينه فاضله ساختگي اش را به جهانيان بنماياند. همان سال ها بود که وقتي يک ناوگروه آمريکايي از سواحل فلوريدا حرکت مي کرد، هنوز به مقصد نرسيده در آن سوي دنيا دولت ها سقوط مي کردند و حاکمان از ترس مخفي مي‌شدند. همان آمريکايي که تسلط‌اش بر نظام بانکي دنيا، تکنولوژي و صنعت قابل مقايسه با هيچ کشوري نبود.

قصد ندارم بگويم در اين 25 سال چه شد اما همين قدر بدانيد که فوکوياما نظريه پرداز 66 ساله آمريکايي، چندي پيش اعلام کرد اشتباه کرده و نظام ليبرال دموکراسي  که آمريکا مظهر آن بوده، نه تنها پاسخگوي بسياري از نيازها نيست بلکه رو به زوال است. امروز ديگر دوره تسلط آمريکا گذشته و ملت‌ها و دولت‌ها نه تنها از آمريکا نمي‌ترسند بلکه رسما آن را به چالش مي‌کشند. همان ارتشي که هنوز اقدام جدي نکرده دولتي در آن سوي دنيا سقوط مي‌کرد، امروز 6 سال به صورت مستقيم در سوريه و 4 سال نيابتا در يمن مي‌جنگد و به حداقل خواسته هايش هم نمي‌رسد. 
اتفاقي که در لبنان و نوار غزه و عراق مي افتد آن چيزي نيست که دولتمردان آمريکايي مي خواهند و آن قدر فرهنگ و سبک زندگي آمريکايي مورد ترديد است که حتي دولت فرانسه کميته اي رسمي براي "تقابل با تهاجم فرهنگ آمريکايي" تأسيس مي کند.

از آمريکا بگذريم، مثال ها از اين دست فراوانند. در مورد انگليس، فرانسه، رژيم صهيونيستي هم همين ضعف روزافزون کاملا محسوس است؛ اما به منطقه خود بنگريم. عراق، تحت تسلط حزب بعث، با پشتوانه ابرقدرت هاي دنيا 8 سال با ايران اسلامي مي جنگد بعد از آن به کويت حمله مي کند و در چند ساعت کويت را فتح مي‌کند حتي برخي از قدرت هاي منطقه اي و فرامنطقه اي را هم تهديد مي کند. همان عراق تحت حکومت صدام، امروز به جمهوري تبديل شده و با رأي مردم يک شيعه متحد ايران رئيس جمهور آن است. امروز همين عراق براي امنيت و تحکيم يکپارچگي ملي دست به سوي ايران دراز مي کند.

اما ايران 25 سال پيش با ايران امروز چه تفاوتي کرده است؟ يک روز بود که فرماندهان نظامي ما نگران بودند که هواپيماها حداکثر تا چند هفته ديگر قابل استفاده‌اند؛ امروز کار به جايي رسيده است که پيشرفته ترين هواپيماهاي جاسوسي بدون سرنشين دشمن را شکار مي کنند. زماني ما براي دريافت 8 موشک بايد از ليبي درخواست مي كرديم اما امروز برد موشك هاي ما چند هزار كيلومتر است، زماني بود كه ايران در محاسبات خيلي از سران دنيا،قابل اعتنا نبود.قدرت هاي جهاني معترفند كه بدون دخالت ايران، بسياري از گره‌ها در منطقه حل نمي‌شود.آمريكاي 25 سال پيش كجا بود و آمريكاي امروز كجا؟ ايران 25 سال پيش كجا بود و ايران امروز كجا؟

سخنان روز گذشته مقام معظم رهبري،‌مويد اين ادعاست كه دشمنان هرچه توانسته اند كرده اند و اگر كاري از پيش نبرده‌اند، نتوانسته‌اند.
رويش ها بسيارند، هم در حوزه سياست، هم در صنعت، هم در علم و هم در بسياري از زمينه هاي ديگر.بايد در اين مسير با قدرت به پيش رفت و از خار راه نهراسيد. ايران عزيز ما بر پايه دو بال اسلاميت و جمهوريت بر بام جهان خواهد درخشيد.ان شاء‌الله
منبع:رسالت