1- یا این افراد از رعایت اخلاق، مثل صداقت و دزدی نکردن و... خوششان می آید و می توان حکم بر فطرت گرایی انسانها کرد، زیرا کودک هم در ابتدا، به گناه و امور غیراخلاقی انس ندارد.

2- خیلی از این افراد، گرفتار سخت گیری های قانونی هستند مانند: جریمه ریختن زباله در خیابان های کره برابر با ۱۱ تا ۱۳ درصد پایه حقوق یک کارمند است و در ژاپن نیز هرکس کوچکترین زباله یا آب دهان در معابر عمومی بریزد، ۸۰ تا ۱۶۰ یورو (بین ۲۷۰ تا ۵۵۰ هزار تومان) جریمه می شود.[1]

اما آنچه مورد نظر ما است این است که فرق اخلاق دین دار، با انسان بی خدا در چیست؟ در این زمینه باید گفت:
1. علاوه بر ظاهرعمل، نيت هم در ارزشمند بودن عمل تاثير دارد که این فقط در انسان دین دار صدق می کند.
2. هنگامي كه ايمان و خدا پشتوانه اخلاق باشند، گزاره هاي اخلاقي ضمانت اجرايي دارند و افراد بشر انگيزه بيشتري براي انجام فضائل و ترك لذائذ دارند.[2]

ما بیشتر با نکته دوم کار داریم و آن ضمانت و پشتوانه اجرایی اخلاق است که اگر ایمان به خدا نباشد، خیلی از همین بی خدایان، خود را ملزم به اجرای اخلاق نمی دانند و قطعا ایمان به خدا است که بالاتر از انسانیت، انسان را به امور اخلاقی سوق می دهد و الا در دنیای امروز، شاهد بی اخلاقی هایی از مدعیان حقوق بشر و اخلاق هستیم.

نکته آخر هم باید بدانیم اگر فردی واقعا مومن و مسلمان باشد، نباید کاری غیر اخلاقی یا گناه را مرتکب شود، زیرا رسول خدا (صلی الله و علیه وآله) فرمودند که: «زناکار زنا نمی کند، در حالی که هنگام زنا مومن باشد. دزد دزدی نمی کند، در حالی که هنگام دزدی مومن باشد، زیرا هنگامی که زناکار زنا کند و دزد دزدی کند، ایمان از آن ها بیرون می رود، مانند بیرون آوردن پیراهن از بدن.»[3]؛ پس هرگز نمی شود این وصله ناجور را به دین چسباند که دین، انسان را اخلاقی نمی کند.

پی نوشت:
[1]. خبرگزاری ایرنا
[2]. رابطه اخلاق و دين، آيت الله جعفر سبحانى، مجله معرفت، شماره41.
[3]. مرحوم کلینی، اصول کافی، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، ج2، ص32.