بار سنگین مسئولیت برای بازسازی مناطق زلزله زده
نگاهی دوباره به حضور رهبر انقلاب در میان زلزله زدگان
جمعه ۳ آذر ۱۳۹۶ ساعت ۰۹:۲۷
کد مطلب: 567833
به گزارش جهان نيوز، شاید برای بسیاری از ما درکش سخت باشد اما برای مردم گرفتار شده در زلزله مهیب کرمانشاه، دیدن کسی که با خود قوت قلب می آورد و بزرگ این ملت است، دل ها را قرص تر و آرام تر از قبل می کند. یک هفته از زلزله در شهرهای استان کرمانشاه گذشت و تصاویری را برجای گذاشت که دل هر انسانی را به درد می آورد. دردی که بدون شک برای رهبر این کشور صدها برابر است و دغدغه این روزهای رهبرمعظم انقلاب شده است.
حضور فرزندان رهبر انقلاب در کنار ایشان در زمان سرکشی از مناطق زلزله زده نشان از صحبت ها و درد دل هایی دارد که در خانه رهبری برای مردم مصیبت زده کرمانشاه در میان بوده است. زلزله ای آمد و خانه هایی لرزید و پس لرزه های آن تا روزی که رهبر انقلاب از آن دیار بازدید کرد، ادامه داشت ولی دیگر پس لرزه ای نیست چرا که کسی به میان مردم رفت که با احساس و پوست و گوشت خود مصیبت های آنها را در زمان گرفتاری ها درک کرده است. زمانیکه صدام بعثی آوار خمپاره ها، موشک ها و گلوله ها را بر سر این مردم ریخت ولی مردم کرد مرزدار و قهرمان ثابت کردند با این چیزها خم به ابرو نمی آورند و از یک سانت خاک ایران عزیز عقب نمی نشینند.
همین مصیبت ها و گرفتاری های این مرزنشیانان پهلوان است که به صورت بی سابقه ای تمام مردم را تا این حد متحد و همدرد کرده است. درد مردم کرد، درد تمام مردم ایران است و رهبر انقلاب نیز در این غم صاحب عزاست. رهبری که مردمانش را خوب می شناسد و می داند که مسئولیت یا داشتن مقامی نباید مانع از آن شود تا بی واسطه درمیانشان حضور یابد و دلشان را آرام کند.
رهبر انقلاب نشان دادند که مردم ایران از هر رنگ و از هر قومی و از هر مذهبی، سلولی از یک بدن بزرگ است که چه عضوی به درد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار. مغز متفکر این بدن سیگنال های درد را دریافت کرد و برای آرام کردن عصب های آسیب دیده، انرژی امید و استقامت ساطع کرد. شاید در هیچ کشور و دیاری اینگونه حضور یک رهبر یا مقامی چنین آرامش بخش نباشد. آغوش های باز مردم مصیبت زده شهرهای زلزله زده و پذیرایی در چادرها و خانه های نیم ویران شده از رهبر انقلاب، گویای روح بزرگ این مردم دارد که درست است زلزله خانه هایشان را ویران کرده اما دلشان آنقدر بزرگ است که پذیرای همه مردم ایران هستند.
زمانی که رهبر انقلاب در بخشی از بیاناتشان در جمع مسئولان از شرمنده شدن می گویند و از اینکه با یک سوال درباره اینکه «آیا پلاستیک به شما داده اند» شرمنده می شود، نشان از دغدغه بزرگی دارد که تا زمانیکه آسایش و زیر یک سرپناه امن قرار گرفتن مردم را نبینند، آرام نمی گیرند. وظیفه مسئولان و مقاماتی که در امور اجرایی و سازندگی دست دارند پس ازاین بسیار سنگین است.
بار سنگینی که هرگونه غفلتی از آن را می توان بی بصیرتی و فرار از مسئولیت دانست. مردم مصیبت زده پس از دیدار رهبرشان خیالشان راحت است و نباید این خیال با بهانه ها و بی مبالاتی برخی برهم بخورد. تلاش مضاعف برای اینکه هم مردم قانع شوند و هم رهبر معظم انقلاب. قانع شدن رهبر انقلاب زمانی حاصل می شود که مردم در یک مکان امن قرار گرفته باشند.
ساخت و بازسازی مناطق زلزله زده جهادی است که نباید از آن غافل شد. تا به امروز سیل کمک ها و دست یاری ها به سرزمین پهلوانان روانه شده است و این جریان زیبای یاری رسانی تا روزی باید ادامه یابد که تک تک مصیبت زدگان در خانه ای امن و مستحکم ساکن شده باشند.
اما مطمئن شدیم که اگر زلزله آمد و خانه ها را ویران کرد و شهر و روستاهایی را لرزاند، دل مردم این دیار را نلرزاند چرا که تا به خود آمدند دست های یاری و محبت از سرتاسر کشور به سوی آنها دراز شده بود و این درد را یاورانی بود از میهن بزرگ ایران که در چنین فرصت هایی یک دل و یک زبان می شوند.
۳۴
حالا هی شرح کرامت بنویسید، بیچاره رهبری با این دوستان نادونی که داره !
قسمتی از خاطره دکتر حداد در جریان خواستگاری پسر حضرت آقا برای دختر دکتر حداد : " بعد از چند روز خدمت آقا رفتیم. آقا فرمودند؛ «آقای دکتر، داریم خویش و قوم می شویم.» گفتم؛ «چطور؟» گفتند؛ «خانواده آمدند و پسندیدند و در گفت وگو هم به نتیجه کامل رسیده اند، نظر شما چیست؟» گفتم؛ «آقا، اختیار ما دست شماست .»
آقا فرمودند؛ «نه، شما، دکتر و استاد دانشگاهید و خانم تان هم همین طور. وضع زندگی شما مناسب است، اما زندگی من این طور نیست. اگر بخواهم تمام زندگی ام را بار کنم، غیر از کتاب هایم یک وانت بار می شود. اینجا هم دو اتاق اندرون و یک اتاق بیرونی است که آقایان و مسوولان در آنجا با من دیدار می کنند. من پول ندارم خانه بخرم. خانه یی اجاره کرده ایم که یک طبقه مصطفی و یک طبقه هم مجتبی زندگی می کنند. شما با دخترت صحبت کن که خیال نکند حالا که عروس رهبر می شود، چیزهایی در ذهنش باشد. ما این طور زندگی می کنیم. اما شما زندگی نسبتاً خوبی دارید."
آقا فرمودند؛ «نه، شما، دکتر و استاد دانشگاهید و خانم تان هم همین طور. وضع زندگی شما مناسب است، اما زندگی من این طور نیست. اگر بخواهم تمام زندگی ام را بار کنم، غیر از کتاب هایم یک وانت بار می شود. اینجا هم دو اتاق اندرون و یک اتاق بیرونی است که آقایان و مسوولان در آنجا با من دیدار می کنند. من پول ندارم خانه بخرم. خانه یی اجاره کرده ایم که یک طبقه مصطفی و یک طبقه هم مجتبی زندگی می کنند. شما با دخترت صحبت کن که خیال نکند حالا که عروس رهبر می شود، چیزهایی در ذهنش باشد. ما این طور زندگی می کنیم. اما شما زندگی نسبتاً خوبی دارید."
