کارشناس مسائل دینی در گفتگو با جهان نیوز:
فقط سه گروه می‌توانند هضم کنند که امیرالمومنین کیست/ علی(ع) فضائلی دارد که منحصر به خود حضرت است/ علت تاکیدهای فراوان برای فضائل امیرمومنان چیست؟
سه شنبه ۲۶ بهمن ۱۴۰۰ ساعت ۱۴:۴۱
کد مطلب: 791963
وی با بیان اینکه طبق فرمایش پیامبر اکرم فضائل امیرمومنان قابل شمارش نیست، افزود: اینهایی که از فضائل حضرت گفته و نوشته می شود، صرفا نمی از یَمی است و در حکم قطراتی از دریا و اقیانوس فضائل امیرالمومنین است.
این کارشناس امور دینی با تاکید بر اینکه امیرالمومنین فضائل زیادی دارند، گفت: بسیاری از فضائل حضرت علی(ع) اختصاصی است و خیلی دیگر از این فضائل با سایر اهل بیت مشترک است. فضائل ذکر شده از امیرالمومنین یا در قرآن بیان شده یا در روایت معصومین(ع) به ویژه از لسان پیامبر اکرم ذکر شده و یا اینکه در حوادث تاریخی این فضائل نقل شده است.
حجت الاسلام حسینی همچنین با اشاره به مشخصات ولادت امیرمومنان گفت: حضرت در سیزدهم رجب که روز جمعه هم بود متولد شدند. رجب یک ماه حرام، با عظمت و جمعه هم سید الایام است. بهترین نقطه زمین، حرم است، بهترین نقطه حرم، مسجد است و بهترین نقطه مسجد، کعبه است که وجود نازنین امیرالمومنین در کعبه معظمه دیده به جهان گشودند. اولین نفری که این چنین فضیلتی را داشته و تا روز قیامت هم این موضوع قابل تکرار نخواهد بود، وجود مقدس علی علیه السلام است. در روایت است که حضرت تا سه روز بعد از ولادت، چشمان مبارکشان را باز نکردند تا زمانی که ایشان را به آغوش پیامبر دادند و آنجا چشمان مبارکشان را به جمال پیامبر باز کردند.
این مدرس حوزه و دانشگاه با بیان اینکه زبان‌ها و قلم‌ها از بیان فضائل امیرالمومنین ناتوان هستند، اظهار داشت: روایات متعددی بر بیان فضائل امیرمومنان توصیه و تاکید دارند. مثلا پیامبر اکرم فرمودند که اگر کسی یک فضیلت از امیرالمومنین را بنویسد تا زمانی که این نوشته باقی است ملائک برای او استغفار می‌کنند. یا اگر کسی یک فضیلت از فضائل حضرت را بشنود خدا همه گناهان گوش او را می آمرزد. یا اینکه اگر کسی فضیلتی از حضرت علی علیه السلام را ببیند خدا همه گناهان چشم او را می آمرزد.
حجت الاسلام حسینی در پاسخ به این پرسش که اساسا فضیلت به چه معناست و چرا این همه بر بیان فضائل حضرت تاکیده شده است، گفت: فضیلت یعنی برتری؛ علت این همه تاکید برای بیان فضائل امیرالمومنین آن است تا مردم دنیا بدانند چه کسی برتر و بالاتر است و چه کسی شایسته امامت و رهبری است تا سراغ او بروند. در زمان بنی امیه و خصوصا زمان حاکمیت معاویه، اجازه نشر فضائل امیرمومنان را نمی دادند و مانع می شدند. دوستان امیرالمومنین را به شهادت می رساندند؛ کسی حق نداشت موردی از فضائل حضرت را بیان کند و برای این کار مجازات گذاشته بودند.
وی با تاکید بر اینکه با وجود همه این فضائل، علی علیه السلام، ولی الله و بنده خدا بود، افزود: فقط سه گروه می‌توانند هضم کنند که علی علیه السلام و به طور کلی ائمه اطهار علیهم السلام چه کسانی هستند؛ یا ملک مقربی مثل جبرائیل علیه السلام، یا نبی مرسل و یا مومنان امتحان پس داده ای مثل سلمان و اباذر.
این کارشناس امور دینی در ادامه اظهار داشت: در قرآن کریم آیاتی درباره علی علیه السلام نازل شده که شیعه و سنی اعتقاد دارند که درباره هیچ کسی به غیر از امیرمومنان این تعداد آیات نازل نشده است. یکی از علمای اهل سنت کتابی با عنوان 500 آیه در شأن علی دارد. اینها فضائل امیرالمومنین است. آیه «ولایت» در شأن حضرت است؛ ماجرایی که حضرت در رکوع نمازشان انفاق کردند.
آیه «شراء» در شأن امیرمومنان است. همان ماجرای شب لیله المبیت که حضرت به جای پیامبر(ص) خوابیدند؛ اگر نگوییم صد درصد، قتل حضرت در آن شب احتمال بالایی داشت. شیعه و سنی گفته‌اند که مقصود این آیه، علی است. آیه «انفاق» هم ویژه امیرمومنان است. «حدیث غدیر» ویژه امیرالمومنین است. حدیث «طیر مشوی» هم جزو فضائل خاص امیرالمومنین است. اهل بیت تنها غذا نمی‌خوردند، در روایت هم خیلی بر این موضوع اصطلاحا تک‌خوری نهی شده است. پیامبر اکرم میخواستند غذا بخورند از خداوند خواستند بهترین بنده‌اش را بفرستند، حضرت علی وارد شد. یکسری فضائل هم بین اهل بیت اشتراکی هستند مثل آیه تطهیر، حدیث ثقلین و آیه اهل‌الذکر که در سوره نحل و انبیاء آمده است.
حجت الاسلام حسینی اظهار داشت: اگر سقیفه بنی ساعده را شکل نمی دادند و اگر این حق را کنار نمی‌زدند و اگر می‌گذاشتند این قطار در ریل ترسیم شده توسط پیامبر اکرم حرکت می کرد ما الان یک مورد ظلم و بی عدالتی هم نداشتیم. این به معنای خیانت اهالی سقیفه است. امام صادق علیه السلام فرمودند تا روز قیامت اگر به اندازه سر سوزنی خونی ریخته شود بانیان سقیفه در آن شریک هستند.
وی در پایان گفت: ولایت علی‌بی‌ابیطالب ولایت الله است و طبق روایت اگر کسی ولایت امیرمومنان را نپذیرفته باشد اگر به انداز کوه اُحد طلا داشته باشد و صدقه بدهد، از او قبول نمی شود.
