جریان "عکاسی‌سیاه" جایگزین "فیلمسازی‌سیاه" می‌شود
چهارشنبه ۲۵ تير ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۳۵
کد مطلب: 370637
اتفاقی که سالها در عرصه فیلمسازی ایران رخ داد تا با استقبال جشنواره های خارجی مسیر فیلمسازی در ایران، روایت بدبختیها، فقر و مشکلات کشور آن هم یک طرفه و تک بعدی باشد.
نمایش مغرضانه رخدادهای اجتماعی ایران آن هم از طریق عکاسی، شیوه ای کم هزینه تر و دم دستی، و حتی با استفاده از دوربین تلفن های همراه هم قابل انجام است تا اتفاقات جامعه ایران به گونه ای به تصویر کشیده شود که چهره ای کریه، فقیرانه و بی فرهنگ از ایران به نمایش بگذارد یا عکس گرفته شده زیرکانه از سوژه و زاویه ای گرفته می شود تا آنچه را که مطابق با فرهنگ اروپا مغایر با حقوق بشر است، ایران را کشوری ضد حقوق بشر در دنیا معرفی کند.
این اقدام را از زاویه ای دیگر نیز می توان دید. دشمنان ایران جنگ هسته ای و اقتصادی علیه ایران را به همت جریان عکاسی فریب خورده و یا وابسته، آن هم با ارسال تصاویر تکسویه و ضد ایرانی از داخل کشور، برای جهانیان توجیه می کنند و اینگونه فشار را برمردم ایران بیشتر می کنند تا افکار عمومی جهان نیز تصویر خوبی از ایران نداشته باشند و هرگونه اقدام علیه ایران امری طبیعی و برای حمایت از حقوق بشر باشد آن هم بدست عده ای عکاس خودفروخته!
جالب اینجاست که جوایز جشنواره های خارجی مدتی است به جای اهدا به فیلمسازان "سیاه نماساز" به عکاسان ایرانی تعلق می گیرد و عمدتا این جشنواره ها به جای بررسی و داوری فنی عکسهای گرفته شده، محتوا را معیار قرار داده تا آنچه به زعم افکار عمومی جهان ناخوشایند است توسط دوربین ها در ایران ثبت و ضبط شود.
برخی از این جشنواره ها که دارای ظاهری مستقل اما با وابستگی سیاسی در پشت پرده است، با دادن جایزه جهانی به این دسته از عکسهای جهت دار ایرانی، نگاه ها را به سوی ایرانی بی فرهنگ، غیر قابل پذیرش در میان مردم جهان! و در نهایت توجیه اقدامات ضد حقوق بشری سردمداران اروپا و آمریکا و در پشت پرده رژیم صهیونیستی در برابر ایران می کشاند تا جنگ نرم علیه ایران با عملکرد خواسته یا ناخواسته عکاسان ایرانی شکلی جدید به خود بگیرد!
جالب اینجاست که ایران به عنوان کشوری که دارای سوژه های جذاب برای جشنواره های خارجی است از آیین های ملی و مذهبی ایران گرفته تا طبیعت بکر و... از نشاط و سرزندگی گرفته تا پیشرفتهای علمی و... اما به دلیل اینکه این جشنواره ها چندان روی خوش به این آثار نشان نمی دهند عکاسان ایرانی نیز رغبتی برای کار کردن در این حوزه ها ندارند تا سوژه هایی همچون فقر و فلاکت در ایران، تضییع حقوق زنان و مجازاتی چون سنگسار و اعدام و... مورد تشویق قرار گیرند!
حالا اگر تا دیروز فیلمساز "سیاه نماساز" تا اندازه ای هم می خواست چند دقیقه ای از فیلم را برای مخاطب منصفانه به نمایش بگذارد و ما بقی را مغرضانه می ساخت و مخاطب می توانست اندکی قضاوت هم بکند و حتی متوجه نگاه جهت دار فیلمساز شود، اما در هنر عکاسی با یک زاویه متعلق به عکاس و بدون تعارف و بدون نیاز به قضاوت مخاطب، آنچه را که هدف باشد منتقل می کنند! و به همین دلایل عکاسی جشنواره ای در دنیا بیشتر از فیلمهای جشنواره ای مورد استقبال قرار می گیرد.
یک سؤال
در اغلب کشورهای دنیا پدیده اعدام اتفاق می افتد؛ از صندلی الکتریکی تا تیرباران. به راستی چرا تا کنون عکس قابل توجهی از این اعدامها منتشر نشده و یا اگر منتشر شده مورد توجه قرار نگرفته است؟!
۲۲
درود بر بصیرتشون
عکس از این ناهنجاری ها و بی عدالتی ها مشحون از وجوه مغفول انسانیه و معمولا در این بحران هاست که عمیق ترین جنبه های بشریت بشر تجلی پیدا می کنه. ما هم خودمون در اسلام صحنه های زیبا زیاد داریم ولی در بحران کربلا تبلور انسانیت انسان رو دیدیم و اون رو نماد دینمون قرار دادیم بدون اینکه سیاه نمایی به حساب بیاد.
شما به اشتباه فکر می کنید تمام جوایز خارجی توسط یک مرکز (احتمالا در صحرای نوادای امریکا!) کنترل میشند! و فکر می کنید این عکس ها بیشتر آبروی ما رو می بره تا خود اصل فقر!
شما به اشتباه فکر می کنید تمام جوایز خارجی توسط یک مرکز (احتمالا در صحرای نوادای امریکا!) کنترل میشند! و فکر می کنید این عکس ها بیشتر آبروی ما رو می بره تا خود اصل فقر!
