امام صادق میفرماید: «انیران روز» روزی است برگزیده و بسیار خوب برای انجام هر کاری. در این روز اسماعیل ابن ابراهیم (علیهالسلام) و علی ذریتهما و آلهما، متولد شده و هر کاری در آن ختم به خیر خواهد شد. و برای هر نیازی از خرید و فروش، کشاورزی، درختکاری، ازدواج و ساختمانسازی خوب است و هرکه در چنین روزی بیمار شود به خواست خدا، بسیار زود شفا پیدا میکند.
جهان نیوز - یوسفعلی میرشکاک: جان من و جانانِ جان من، هجرت خود را از مکه به مدینه، در روز نخست از ماه ربیعالاول آغاز کرد. شب یکم ربیعالاول شیر یزدان بهجای پیامبر (صلواتاللهعلیه) در بستر آن حضرت خفت و دشمنان فریبخوردند و گمان بردند که محمد (صلیاللهعلیه وآلهوسلم) در خانه و بر بستر خود است و برای کشتن وی فرصت بسیار؛ اما تا دشمنان به نوشخواری گرم شوند، پیامبر همراه با یکی از اصحاب به غار ثور رفته و در آنجا پناه گرفته بودند، پس از آنکه ردیابان مکه، به مکر حضرت خیرالماکرین سبحانه و تعالی گرفتار آمدند و با کبوتری که بر درگاه غار تخم کرده و بر آنها خفته و تار عنکبوتی که به ظرافت و وسعت، درگاه غار را پوشانده بود، فریب خوردند و دست از تعقیب پیامبر برداشتند.
آن حضرت بهسوی مدینه هجرت فرمود. و بعدها با اینکه بارها به اصحاب خود میفرمود هرکس فرارسیدن ماه ربیع (ربیعالاول) را به من بشارت بدهد، او را به بهشت بشارت میدهم؛ هیچگاه آشکارا نفرمود که آغاز تاریخ اسلام همین روز و همین ماه است. اما بعد از رحلت آن جان جهان، هنگامیکه اصحاب آن حضرت و زمره اسلام خواستند برای خود تقویم و تاریخی داشته باشند. سید اوصیا و قسيم جنت و نار، سال هجرت پیامبر (صلواهاللهعلیه) را، مبدأ تاریخ مسلمانان قرار داد و دیگران پذیرفتند، زیرا هرچند میشد که بعثت یا میلاد حضرت ختمی مرتبت را مبدأ تاریخ اسلام قرار داد، اما ماه و روز بعثت و میلاد را هیچکس دقیقا نمیتوانست معلوم کند. حال آنکه سال و ماه و روز هجرت را همه اهل قبله بهخاطر داشتند.
من بیآنکه کاری به کار دیگران داشته باشم، سال قمری را از ربیعالاول شروع میکنم و نوروز من مصادف است با روز نخست این ماه که فروردین قلندران محمدی است و بر این اساس محرم ماه یازدهم و صفر ماه دوازدهم است.
هرچند اگر بخواهم به تصریح سخن بگویم سال قمری در منظر من، بهواسطه قیام مولانا و سیدنا الاعبدالله الحسین (علیهالسلام) به 11 ماه تقلیل پیدا میکند و هرچند محرم و عاشورا را در ماه صفر نیز تصرف کلی داشتهاند و... الخ، اما آنکه این ماه را نیز بهمعنای کامل کلمه به تصرف درخواهد آورد و دور قمر (ولاجرم ادوار دیگر) را سامان حقیقی خواهد بخشید، حضرت بقیهالله الاعظم (صلواهاللهعلیه) است.
بنابر آنچه گذشت، نوروز من یک ماه و چند روز پیش فرا رسید و دلم را تازگی بخشید و بگذشت. اما از آنجا که صورت غالب هموطنان، فارغ از قمر و سال قمری و دور قمری و تأثیر و تصرف این دور در تمام شئون و مراتب وجودی انسان، بنابر عادات کهن، همچنان گمان میبرند که سال بر اساس گردش فلک چهارم (فلک شمس) نو میشود و به هیچ وجه از این آیه نورانی و شگرف: «لا الشمس یدرک القمر و لا اللیل سابق النهار» (نه خورشید به ماه میرسد و نه شب به روز پیشی میگیرد) سر در نمیآورند و کاری به کار نوروزهای دیگر، (فیالمثل نوروز عطارد و بهرام (مریخ) و زهره و برجیس و زحل و اورانوس و نپتون و پلوتون و...) ندارند و همینکه اسفندماه فرا میرسد، تب و تاب نوروز و نو شدنهای نوروزی که غالبا از لباس و کفش و کیف و خانهتکانی و از این قبیل فراتر نمیرود، آغاز میشود و پس از دو سه روز دوباره همهچیز صورت مبتذل و عادی خود را باز مییابد.
اما نوروز امسال، به احتمال بسیار زیاد، نوروزی متفاوت خواهد بود. امسال از حیث «نفس حیوانی»، متعلق به اسد (شیر) است یا به قول چینیها سال اژدهاست؛ و علیالقاعده آنان که جوهر وجودشان شجاعت و دلیری است، میتوانند امسال خوش بدرخشند، بهویژه اگر سال تولد آنها، سال اسد (اژدها) باشد. در این باب، بیش از این گفتن، پروا نکردن از موضع تهمت است. بنابراین بهتر آن است که به سراغ کلام قدسی اهلبیت (علیهمالصلواهوالسلام) برویم و شأن حقیقی نوروز (در زبان عربی نیروز) را از زبان کانون حقایق و مظاهر و اسمای حسنای خداوند بشنویم. معلی بن خنیس که از اصحاب خاص امام ششم جعفر بن محمد (علیهالصلوهوالسلام) است، روایت میکند که در نوروز به خدمت امام مشرف شدم. امام (علیهالسلام) پرسید: میدانی امروز چه روزی است؟
عرض کردم: فدایت شوم! امروز روزی است که عجم آن را بزرگ میشمارند و در آن به یکدیگر هدیه میدهند.
امام فرمود: به بیتالعتیق که در مکه است سوگند، این نیست مگر برای امری قدیم، آن را برایت تفسیر خواهم کرد تا آن را خوب فرا بگیری. سپس فرمود: ای معلی! نوروز، روزی است که در آن خداوند از بندگان خود پیمان گرفت که او را بپرستند و هیچچیزی را شریک او قرار ندهند (مشرک نشوند) و ایمان بیاورند به پیامبران خدا و حجتهای وی، و ایمان بیاورند به ائمه اطهار (علیهمالسلام). نوروز نخستین روزی است که خورشید در آن طلوع کرد و بادها به جنبش درآمد و گیاهان آفریده شد. روزی است که سفینه نوح (علیهالسلام) بر «جودی» قرار گرفت. روزی است که در آن زنده گردانید خداوند، هزاران تن را که از بیم مرگ خانمان خود را رها کرده بودند، خداوند به آنها گفت بمیرید و پس از مرگ آنها را زندگی دوباره بخشید. نوروز روزی است که نخستینبار جبرییل (علیهالسلام) بر پیامبر (صلواهاللهعلیه) فرود آمد و بر آن جناب آشکار شد.
روزی است که در آن بر دوش گرفت خاتمانبیا، سید اوصیا را، تا بتها را از فراز کعبه سرنگون کند. «و هو الیوم الذی امر النبی صلیالله علیه و آله و سلم، اصحابه آن یبایعوا علیا علیهالسلام بأمره المؤمنین. (نوروز، روزی است که در آن پیامبر گرامی اسلام به اصحاب خود فرمان داد تا با علی (علیهالسلام) بهعنوان امیر مؤمنان بیعت کنند.) روزی است که ظهور میکند در آن قائم اهل بیت و...» میبینی که این رشته سر دراز دارد و هر اندازه که پیشتر برویم، بیشتر متوجه خواهیم شد که پیشوایان ایزدی و آسمانی ما، پیشاپیش میدانستهاند که امت آنان در آخرالزمان ایرانیان خواهند بود یا اینکه صورت غالب را ایرانیان تشکیل خواهند داد.
«... و ما من یوم نیروز الا و سخن نتوقع فیه الفرج، لأنه من ایامنا و ایام شیعتنا، حفظته العجم و ضیعتموه انتم».
هیچ نوروزی نیست مگر اینکه ما در آن توقع داریم گشایش ایزدی فرا برسد، برای اینکه نوروز از روزهای ما و روزهای شیعیان ماست، عجم این روز را نگه داشتند و شما آن را گم کردید.
هویت قومی و دینی ما چنان در یکدیگر همتافت شدهاند که سعی در جدایی آنها، بیحاصل است، مدعیان هویت قومی در رسانههای استیجاری، سعی میکنند تا با القاء جهانبینی منجمد شده در اعصار باستانی و سپری شده از هر حیث، با نام کوروش و داریوش و نشان دادن وسعت جغرافیایی ایران در روزگار آنان، مردمی را به مخالفت با اسلام برانگیزند که سالهاست التفاتی به تاریخ و تفاخرات تاریخی ندارند، زیرا خود تاریخ را دگرگون کرده و تقویمی نو پدید آوردهاند. متأسفانه مدعیان هویت دینی هم دست کمی از حریفان خود ندارند و حاضر نیستند یگانگی قوم سلمان فارسی را با اسلام بپذیرند.
«معلی بن خنیس» از اصحاب خاص امام ششم (علیهالسلام) به آن حضرت میگوید: «سرورم! آیا نامهای فارسی ایام را به من نمیآموزی؟ امام (علیهالسلام) میفرماید:
«روز نخست از هر ماه 30 روزه «هرمزد روز» است که یکی از نامهای خداوند تبارک و تعالی است. خداوند آدم (علیهالسلام) را در چنین روزی آفرید.» آنگاه از «بهمن روز» روز دوم و آفریده شدن حوا (سلاماللهعلیها) در آن روز، سخن به میان میآورد. سپس به «اردیبهشت روز» میپردازد و از جمله سخنانی که در این باب میگوید اخراج آدم و حوا (سلاماللهعلیهما) از بهشت است و... شهسوار دانش امام صادق (علیهالسلام)، 30 روز ماه ایرانی را بیان میکند و حوادثی را که در هر کدام از این 30 روز پدید آمدهاند برمیشمرد و فرشته هر روز را معرفی میکند و علاوه بر دیگر ویژگیهای هر روز، سخنانی میگوید که نشاندهنده آگاهی دیگر معصومین (علیهمالسلام) از اینگونه دانشهای دینی کهن است، مثلا:
«سیام: انیران روز» نام فرشته موکل به ادوار و ازمان، ایرانیان به آن تبرک میجویند، و امام صادق میفرماید: «انیران روز» روزی است برگزیده و بسیار خوب برای انجام هر کاری. در این روز اسماعیل ابن ابراهیم (علیهالسلام) و علی ذریتهما و آلهما، متولد شده و هر کاری در آن ختم به خیر خواهد شد. و برای هر نیازی از خرید و فروش، کشاورزی، درختکاری، ازدواج و ساختمانسازی خوب است و هرکه در چنین روزی بیمار شود به خواست خدا، بسیار زود شفا پیدا میکند. امیرالمؤمنین ارواحنا له الفدا میفرماید: هر پسری که در این روز متولد شود، حکیمی خواهد بود بردبار و راستگو و مبارک، کار او بالا خواهد گرفت و شأن او عالی خواهد شد و راست گفتار و وفادار خواهد بود. هرکس در این روز بندهای را گم کند، او را بازخواهد یافت و اگر چیزی از او گم شود، زود پیدا خواهد شد به خواست خداوند.
پرداختن به نوروز یا دیگر روزهای مورد ستایش و احترام ایرانیان از منظر ائمه اطهار (علیهمالسلام) رشتهای است که سر دراز دارد. اینکه مؤسس مذهب جعفری میفرماید: «هرگاه نوروز فرا رسید غسل کن و پاکیزهترین لباسهایت را بپوش و با بهترنی عطرهایت خود را خوشبو کن و آن روز را روزه بدار» گواه توافق و تطابق بسیاری از وجوه هویت قومی ما با هویت دینی و مذهبی ماست. اما انصاف باید داد که هرگاه قومی در محاصره همهجانبه دشمنان خود قرار داشته باشد، درهای فهم اینگونه تطابقها و توافقها بر وی بسته خواهد ماند. با این وجود حقیقت مستتر در روزها و ماهها و سالها خود را در هنگامههای سخت و دشوار همچون جنگ و دفاع، نشان خواهد داد و اقوامی که اهل عبرت باشند، نهتنها دشواریها و سختیها را تاب خواهند آورد، بلکه همواره راه «برونشد» از تنگناها را در کمترین فرصت ممکن پیدا خواهند کرد. آیا میتوان امیدوار بود که ما بقیه السیف ایرانیان اهل عبرت باشیم؟ پاسخ دادن به این پرسش دشوار است. اما میتوان به درگاه یگانه بیچون و چند دعا کرد که: «در گناهان ما و سیاهکاریها و تبهکاریهای ما منگر! دشمنان را بر ما مسلط مکن و امسال را برای ما سال تقرب به امام زمان و اصحاب وی (علیهمالسلام) قرار بده. دوستی دنیا را بر دلهای ما سرد کن و ما را از دروغ و ستم بر یکدیگر در امان بدار و نوروز امسال را برای شیعیان و محبان اهلبیت (علیهمالسلام)، از هر حیث به روزی نو بدل کن و بسمالله گفتن در آغاز هر کاری و صلواه فرستادن در هر حال و وضعی را، روزی ما قرار بده. آمین.
منبع:پنجره