چهارده پند حکیمانه از امام علی(ع)
دوشنبه ۶ ارديبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۲۸
کد مطلب: 487110
*آن کس که در عیب خود بنگرد از عیب جویى دیگران باز ماند.
*و کسى که به روزى خدا خشنود باشد بر آنچه از دست رود اندوهگین نباشد.
*و کسى که شمشیر ستم بر کشد با آن کشته شود .
*و آن کس که در کارها خود را به رنج اندازد خود را هلاک سازد.
*و هر کس خود را در گردابهاى بلا افکند عرق گردد.
*و هر کس به جاهاى بدنام قدم گذاشت متهم گردید.
*و کسى که زیاد سخن مى گوید، زیاد هم اشتباه دارد.
*و هر کس که بسیار اشتباه کرد، شرم وحیاء او اندک است.
*و آن که شرم او اندک، پرهیزکارى او نیز اندک خواهد بود.
*و کسى که پرهیزکارى او اندک است دلش مرده، و ان که دلش مرده باشد، در آتش جهنم سقوط خواهد کرد.
*و آن کس که زشتى هاى مردم را بنگرد.
*و آن را زشت بشمارد سپس همان زشتى ها را مرتکب شود، پس او احمق واقعى است.
*قناعت، مالى است که پایان نیابد.
*و آن کس که فراوان به یاد مرگ باشد در دنیا به اندک چیزى خشنود است.
*و هر کس بداند که گفتار او نیز از اعمال او به حساب مى آید جز به ضرورت سخن نگوید.
متن حدیث:
وَ قَالَ [علیه السلام] مَنْ نَظَرَ فِى عَیْبِ نَفْسِهِ اشْتَغَلَ عَنْ عَیْبِ غَیْرِهِ وَ مَنْ رَضِیَ بِرِزْقِ اللَّهِ لَمْ یَحْزَنْ عَلَى مَا فَاتَهُ وَ مَنْ سَلَّ سَیْفَ الْبَغْیِ قُتِلَ بِهِ وَ مَنْ کَابَدَ الْأُمُورَ عَطِبَ وَ مَنِ اقْتَحَمَ اللُّجَجَ غَرِقَ وَ مَنْ دَخَلَ مَدَاخِلَ السُّوءِ اتُّهِمَ وَ مَنْ کَثُرَ کَلَامُهُ کَثُرَ خَطَؤُهُ وَ مَنْ کَثُرَ خَطَؤُهُ قَلَّ حَیَاؤُهُ وَ مَنْ قَلَّ حَیَاؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ وَ مَنْ قَلَّ وَرَعُهُ مَاتَ قَلْبُهُ وَ مَنْ مَاتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النَّارَ وَ مَنْ نَظَرَ فِى عُیُوبِ النَّاسِ فَأَنْکَرَهَا ثُمَّ رَضِیَهَا لِنَفْسِهِ فَذَلِکَ الْأَحْمَقُ بِعَیْنِهِ وَ الْقَنَاعَةُ مَالٌ لَا یَنْفَدُ وَ مَنْ أَکْثَرَ مِنْ ذِکْرِ الْمَوْتِ رَضِیَ مِنَ الدُّنْیَا بِالْیَسِیرِ وَ مَنْ عَلِمَ أَنَّ کَلَامَهُ مِنْ عَمَلِهِ قَلَّ کَلَامُهُ إِلَّا فِیمَا یَعْنِیهِ.
