«‌همدلي و همزباني» اين شعار امسال است كه در نخستين روز فروردين توسط مقام معظم رهبري اعلان شد: «براي تحقق شعار سال ۹۴ يعني «دولت و ملت، همدلي و همزباني»، بايد هر دو كفه اين شعار يعني ملت عزيز، بزرگ، شجاع، بصير، دانا و با همت ايران و همچنين دولت خدمتگزار، به يكديگر اعتماد و صميمانه با هم همكاري كنند.» همانگونه كه مبرهن است در وهله نخست در شعار سال رابطه دوسويه و صميمي

گروه سیاست "جهان نیوز" ـ  «‌همدلي و همزباني» اين شعار امسال است كه در نخستين روز فروردين توسط مقام معظم رهبري اعلان شد: «براي تحقق شعار سال ۹۴ يعني «دولت و ملت، همدلي و همزباني»، بايد هر دو كفه اين شعار يعني ملت عزيز، بزرگ، شجاع، بصير، دانا و با همت ايران و همچنين دولت خدمتگزار، به يكديگر اعتماد و صميمانه با هم همكاري كنند.» همانگونه كه مبرهن است در وهله نخست در شعار سال رابطه دوسويه و صميمي دولت-ملت مورد تأكيد قرار گرفته است و اين بدان معناست كه روابط مسئولان و كارگزاران ارشد نظام با يكديگر به عنوان فرضي اساسي و بديهي مورد نظر بوده است، يعني روابط سران قوا و ديگر مسئولان با يكديگر مقدمه و پله نخست تحقق چنين شعاري است، حال چنانچه بين مقامات ارشد نظير سران سه قوه‌مقننه، مجريه و قضائيه بگو‌‌مگو و درگيري وجود داشته باشد تا به آنجايي كه علني شده و در تريبون‌هاي رسمي به اطلاع عموم جامعه برسد چگونه مي‌توان انتظار داشت كه شعار «همدلي و همزباني‌» رنگ تحقق به خود بگيرد.

رفع اختلافات بين سران سه قوه در جلسات خصوصي و نكشاندن اختلافات ميان مردم به عنوان يك اصل و اولويت براي كشورمان بايد لحاظ شود؛ کشاندن منازعات میان مردم که قابليت اثرگذاري منفي بر ساير حوزه‌ها را دارد و مي‌تواند اميد و مثبت انديشي را از يك جامعه گرفته و روحيه يأس و نااميدي را جايگزين نمايد.
سخنراني روز شنبه حجت‌الاسلام روحاني در افتتاحيه نمايشگاه مطبوعات فرصتي بود تا به مانند سال ۹۱ اختلافات قوا در ميان مردم جار زده شود و افكار عمومي در چالشي به نام دعواي دو قوه درگير شوند و جالب آنکه همواره این روسای جمهور هستند که گویا از تریبون انتظار دیگری دارند که حرف‌های عامه‌پسند را پشت تریبون می‌برند.

روحاني در سخنراني افتتاحیه نمایشگاه مطبوعات با بيان جملاتي تأمل‌برانگيز از مطبوعات منتقد گرفته تا قواي ديگر و برخي نهادهاي حاكميتي را متهم كرد و دربخشي از سخنان خود با طرح موضوع اطلاع داشتن رسانه‌ها از رفتارهاي قوه قضائيه در دستگيري متهمان و نيز ماجراي «نمك فاسد» در واقع عليه قوه قضائيه ذهنيت‌هايي ايجاد كرد. آيت‌الله آملي‌لاريجاني، رياست دستگاه قضايي كه به ويژه پس از نامه رهبر انقلاب براي اجراي مشروط برجام خواستار همدلي قوا براي حل مشكلات مردم شده بود و در حمايت از رئيس‌جمهور نيز مطالبي را عنوان كرد، به اين اظهارنظر روحاني واكنش نشان داد، البته گفت تاكنون از دولت حمايت كرده و از اين پس نيز همين رويه را دنبال مي‌كند اما اين موضوع مانع دادن پاسخ به حسن روحاني نمي‌شود.

وي اظهار كرد: «همه مي‌دانند همواره از دولت حمايت كرده‌ام، بعد از اين هم حمايت خواهم كرد، چراكه معتقدم بايد با همدلي حركت كنيم، مردم از ما حل مشكلات را مي‌خواهند نه اينكه هر روز حاشيه‌اي ايجاد كنيم و مشكلي بر مشكلات بيفزاييم. رئيس دستگاه قضا تأكيد كرد: «رئيس‌جمهور محترم دو سه عبارت را به كار بردند از جمله اينكه قوه‌قضائيه بايد مأمن جامعه باشد و اگر نمك سالم باشد، هر چيزي اشكال داشته باشد مي‌توان جلوي آن را گرفت اما اگر نمك فاسد شود، كار بسيار سخت مي‌شود، بايد پرسيد مقصود از اين جملات شرطي چيست، آن هم در حالي كه اين جملات در مورد قوه مجريه هم كاربرد دارد و مي‌توان گفت اگر قوه مجريه فاسد شود، اگر دولت فاسد شود و اگر رئيس‌جمهور فاسد شود، كار سخت مي‌شود.»

حال طي سه روز اخير جامعه درگير واکنش به سخنان رئیس‌جمهور است آن هم در شرايطي كه انتظار دارد مشكلات و توقعات آنها از قواي سه گانه كشور بيش از گذشته مورد توجه مسئولان قرار بگيرد. بگومگوهاي روزهاي اخير شباهت بسياري به اتفاقات سال ۹۱ دارد كه سران سه قوه با بيان مواضع خاص در تريبون‌هاي عمومي اذهان عمومي را با مسائل فرعي درگير كردند و با هشدارهاي مداوم رهبر معظم انقلاب هم مواجه شدند. شايد بتوان گفت مهم‌ترين عاملي كه باعث مي‌شود هر از گاهي مسئولان، مخصوصاً در رده رؤساي قوا، با يكديگر اختلاف پيدا كنند و اين اختلافات علني و رسانه‌اي نيز شود، فراموش‌كردن اصل مهمي به نام «توصيه‌هاي رهبر معظم انقلاب، انتظارات مردم و تأكيدات خود مسئولان بر ضرورت عمل به اين توصيه‌ها است.»

رهبر معظم انقلاب همدلي و اتحاد رؤساي قوا و مسئولان رده بالاي نظام را همواره و در عرصه‌هاي گوناگون مورد تأكيد قرار داده و مي‌دهند. ايشان حساسيت بسياري بر اين موضوع دارند و بر اين اساس، همواره در فرمايشات خود، به طور مستقيم و غير‌مستقيم، توصيه‌هايي را براي وحدت در زمينه حل مسائل متعدد، بيان داشته‌اند.

علاوه بر اين، رهبري توصيه‌هاي مؤكدي را در زمينه جلوگيري از رسانه‌اي كردن اختلافات و پرهيز از نامه‌نگاري‌هاي سرگشاده مسئولان به يكديگر داشته‌اند كه اين توصيه‌ها در موارد متعددي به اطلاع سران قوا رسيده است. رهبر حكيم انقلاب در يكي از ديدارهاي سال ۹۱ با مسئولان با تأكيد بر دوري سه قوه از ورود به حواشي، فرمودند: «دولت، مجلس و قوه‌قضائيه، همه در جبهه واحد دفاع از اسلام، ملت ايران و استقلال و هويت كشور در مقابل تلاش همه جانبه قدرت‌هاي استكباري، قرار دارند و بايد با پرهيز از مسائل حاشيه‌اي و اختلافي، به يكديگر كمك كنند. هرگونه واگرايي نيروها و قواي سه گانه از يكديگر، به ضرر كشور است.»

معظم له در همان اوج درگيري سران قوا در همان سال مي‌فرمايند: «‌نمي‌گويم انتقاد نكنيم. نه، بالاخره جامعه، جامعه آزادي است، افكار آزادند، حق انتقاد وجود دارد، انتقاد هم مايه پيشرفت است اما دشمن اصلي را با دشمنان درجه‌ ۲ و با دوستاني كه با آنها اختلاف نظر داريم و دشمن هم حتي نيستند، اشتباه نگيريم؛ دشمن اصلي جاي ديگر است.» ايشان همچنین می‌فرمایند: «دولت، مجلس و قوه قضائيه، همه در يك جبهه و آن هم جبهه دفاع از اسلام، ملت شريف ايران و استقلال و هويت كشور قرار دارند و بر همين اساس، كمك به يكديگر بايد اصل قرار گيرد و برخي بگومگوها و خدشه‌ها در كار يكديگر، حذف شوند، اگر هر يك از طرف‌ها بخواهد دائماً به كار طرف ديگر بپردازد، مشكل حل نخواهد شد، بنابراين هر يك از قوا از جمله قوه قضائيه بايد وظيفه خود را به طور كامل انجام دهند و با قواي ديگر همكاري كنند.»

وحدت میان مسئولان ضروری‌تر از وحدت در میان اقشار جامعه
اگرچه وحدت در ميان همه اقشار جامعه لازم و ضروري است اما وحدت در ميان مسئولان ضرورت دوچندان دارد كه بارها مقام معظم رهبري بر اين امر تأكيد داشته‌اند، به عنوان نمونه به چند مورد از كلام ايشان اشاره مي‌كنيم: «مسئولان كشور در قواي سه گانه و همه فعالان سياسي و فرهنگي بدانند كه حفظ منافع ملي در وحدت و پرهيز از تفرقه و اختلاف است. سليقه‌ها و گرايش‌هاي متفاوت نبايد در صحنه افكار عمومي به نزاع و مجادله و كشمكش تبديل شود و دشمن كمين گرفته را اميدوار كند. همه با هم به نيازها و خواسته‌هاي بحق مردم در امور اقتصادي و فرهنگي بينديشند و براي تأمين آن دست به دست يكديگر بدهند.»

ايشان در جايي ديگر در اين زمينه گفته‌اند:‌«چيزي كه لازم مي‌دانم در مورد مسئولان كشور تأكيد كنم در درجه اول انسجام و اتحاد كلمه است. مسئولان كشور بايد متحد باشند و حرفشان يكي باشد. يكي ديگر از عيوب و آفت‌ها عدم اتحاد كلمه است. مسئولان بايد مواضع واحدي اتخاذ كنند به خصوص در مسائل جهاني و مسائل عمده كشور وقتي كه اندك اختلاف در مسئولان پيدا مي‌شود شما مي‌بينيد راديوهاي بيگانه چگونه اينها را بزرگ و چند برابر مي‌كنند، حتي آنجايي كه اختلاف نيست اختلاف را جعل مي‌كنند براي اينكه نشان دهند بين مسئولان اتحاد كلمه نيست. آنها از جمع منسجمي كه با هم كار كنند و همدل باشند خيلي مي‌ترسند.» خوشبختانه تركيب قانون اساسي ما راه حل مشكلات را معين كرده است. رهبري را به عنوان محور در نقطه مركزي همه مسئولان قرار داده است. اين امكان و فرصت خيلي بزرگ است تا مسئولان بتوانند با وحدت كلمه با همديگر كار كنند. در اين ميان، ناخودآگاه اين سؤال در ذهن شكل مي‌گيرد كه به راستي! مقام معظم رهبري در بيان اين توصيه‌ها و تأكيد بر پرهيز از علني كردن اختلافات، مخاطبشان چه كساني بوده‌اند؟ آيا غير از اين است كه سران قوا، مخاطب اصلي اين سفارش‌ها و تأكيدات هستند؟ و اگر اين چنين است چرا توصيه‌ها، جدي گرفته نمي‌شود. از چه هست كه با وجود اين توصيه‌ها، همچنان سريال نامه‌هاي سرگشاده ادامه دارد و چرا پخش اين سريال، هر از گاهي به بخش‌هاي جنجالي هم مي‌رسد؟


ضرورت حل اختلافات در جلسات ۳ نفره
سران قوا، قرار برگزاري جلسات بين خودشان را براي همين روزها و همين‌گونه موارد گذاشته بودند كه انگار، اصل موضوع به فراموشي سپرده شده است. جلسات سران قوا، محفلي بود كه در آن، رؤساي سه قوه بايد مي‌نشستند و موارد اختلافي بين خود را بدون آنكه رسانه‌اي شود، حل و فصل مي‌كردند، نه اينكه جلسه‌اي تشريفاتي باشد كه بعد از بيرون آمدن از آن، به عكسي يادگاري و مصاحبه‌اي كلي، اكتفا شود. اگرچه معمولا شروع مجادلات از سوی روسای جمهور وقت بوده است اما قرار بود در پشت همين درهاي بسته، مسائل به صورت باز و روشن، بين مسئولان قوا، حل و فصل شود و بعد از آن ثمرات چنين توافقاتي را در جامعه شاهد باشيم، نه اينكه با وجود برگزاري چند جلسه، داستان نامه‌هاي سرگشاده و رسانه‌اي كردن اختلافات علني شده و ماجرا پيچيده‌تر شود. علاوه بر اين بايد به اثرگذاري اين اختلافات بر افكار عمومي نيز فكر كرد. توجه داشته باشيم، افكار عمومي با مشاهده چنين اتفاقاتي، به هم مي‌ريزد و تنش‌هاي رواني بسياري در حوزه‌هاي متعدد به جا مي‌ماند. حال سؤالي كه پيش مي‌آيد، اين است كه آيا برازنده سران قواست كه در ايجاد اختلاف و تنش در كشور و به هم ريختن آرامش رواني جامعه، خود نقش‌آفرين بوده و البته نقش اصلي را نيز ايفا كنند.
منبع : روزنامه جوان