برای رسیدن به هدف تغییر چهره می دهند
چهارشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۳ ساعت ۰۰:۴۷
کد مطلب: 400368
اپورتونیست یک واژه فرنگی است. واژه ای که شاید معادل آن فرصت طلب باشد اما در دل خود همه آنچه را که باید معنا نمی کند و حق مطلب را ادا نمی کند. فرصت طلبی البته شاید چندان بار منفی نداشته باشد. فرصت طلبی چه بسا در کنه خود به تیزبینی و استفاده از موقعیت ها اشاره دارد اما اپورتونیست دقیقا نقطه مقابل ماجراست. آنجا که هدف وسیله می شود و دستیابی به آن هر وسیله ای را توجیه می کند. حتی اگر قرار باشد این وسیله برخلاف اعتقادات و اصول باشد. چرا که هدف تنها و تنها مقصد و مقصود است.
فرهنگ لغت این واژه را بهتر معنا می کند و توضیحات مطول در این باب ثابت می کند که اپورتونیست کیست. انجا که مقابل تعریف این واژه می خوانیم: اینکه در مقابل یک کار صریح و روشن و روراست، از زیر بار تعهدات طفره بروی و فلسفه ببافی و استدلال کنی و صغری کبری بچینی و آن را به دیگران حوالت دهی و امروز و فردا کنی و خودت را پنهان کنی ....
این شرح مطول مصداق بارز رفتاری است که این روزها آقای مشاور در پیش گرفته. همو که دیر روزگاریست با پرستیژ یک چهره رسانه ای خود را جا زده و از رسانه ای به رسانه دیگر نقل مکان کرده؛ از رسانه ملی تا یکی از قدیمی ترین و تاثیرگذارترین رسانه های مکتوب کشور سمت داشته اما دریغ از اینکه یک خط ناقابل در این تریبون ها از استاد رویت کنیم. استادی که شاید از نگاشتن و نوشتن یک خط خبر ساده عاجز است . همو که با قیافه حق به جانب گاه و بیگاه در قامت یک کارشناس رسانه ای برابر دوربین ها ظاهر می شود و با افاضه فضل در قبال سوژه های مختلف ورزشی خود را در قالب یک کارشناس خبره جلوه می دهد اما دریغ اینکه این افاضات را هم رفقای غارش برای او قلمی کرده و یا به او دیکته کرده اند وگرنه دکتر که ثابت کرده اساسا برخلاف پیشوند پرطمطراقش با تحقیق و مطالعه میانه ای ندارد.
پس از استقرار دولت جدید و وزیر ورزش جدید استاد به سیاق قبل تعریف و تمجیدهایش را آغاز کرد تا بلکه از این خوان گسترده دوباره نان چرب و نرمی ببرد...
تنها سهم استاد از این همه تعریف و تمجید تنها یک حکم مشاور وزیر بود و بس که البته به احترام کسوت و قدمت و البته تجربه اش به او اعطا شد و نه زبان چرب و نرمش!
شاید دکتر وقتی دست خود را از مناصب و صندلی های کوتاه دید، حالا در قامت یک دانای کل به میدان آمده و اینجا و آنجا از لزوم قانونمداری و البته تخصص گرایی و شایسته سالاری در حوزه انتخابات و انتصابات ورزشی می گوید. گویی که با کنار ماندن وی همه صندلی های مدیریت ورزش کشور از شایسته ها دور مانده اند!
ایشان در آخرین نطق خود تاکید کرده انتخابات فدراسیون های ورزشی را باید مردم انجام دهند. وزارت ورزش وظیفه سیاستگذاری را دارد. وزارت به جای ورود به مسائل جزئی باید شان و جایگاهش را حفظ کند و بین دستگاه ها هماهنگی ایجاد کند.
یک ادعای بی نظیر از سوی کسی که سال های سال با استفاده از تمامیت خواهی و انتصاب گرایی به جای انتخاب در دولت قبل بر صندلی چندین و چند فدراسیون و انجمن تکیه زد در حالیکه که هیچ تخصص و تجربه ای در آنها نداشت و به هیچ وجه شایسته آن نبود. همو که با همین فرمول منسوخ شده حکم ریاست فدراسیون اسکواش را گرفت، مدتی بر صندلی کمیته پاورلیفتینگ فدراسیون وزنه برداری تکیه زد، چند صباحی رئیس انجمن آمادگی جسمانی شد و چندین و چند سمت ریز و درشت دیگر در حوزه مدیریت ورزش برای خود دست و پا کرد و حیرت انگیز اینکه حالا که از این دایره بیرون مانده از لزوم قانونگرایی می گوید و اعتقاد دارد که وزارت ورزش باید از دخالت در انتخابات فدراسیون های ورزشی دوری کرده و انتخابات را به مردم بسپارد.
مشخص نیست جناب دکتر چرا در دولت قبل و وزارت ورزش قبلی و البته سازمان تربیت بدنی قبلی تر این اعتقاد را نداشت و آن را به متولی اول ورزش کشور توصیه نمی کرد؟!
ظاهرا استاد تصور می کند در صورت اجرای این قانون عجیب و خلق الساعه، به اندازه ای مشهور و معروف است که اگر با همان قیافه حق به جانب در انتخابات یکی از فدراسیون های ورزشی شرکت کند، قطعا مردم به او رای خواهند داد!
فقط باید امیدوار باشیم جناب مشاور از این دست توصیه ها و مشاوره ها به وزیر ورزش نداشته باشد وگرنه مشخص نیست با این طرح های عجیب و خلق الساعه چه اتفاقاتی در ورزش کشور رخ خواهد داد!
به هر حال امیدواریم مسئولان امر در انتخاب افراد ضابطه را بر رابطه در اولویت قرار دهند تا راه صعود بیشتر ورزش فراهم شود .
