جهان نيوز - چشمان منتظر خانواده‌های دو تکنیسین ربوده شده در سوریه

چشمان منتظر خانواده‌های دو تکنیسین ربوده شده در سوریه

حسن حسنی (تکنسین برق و نصاب تجهیزات برقی) و پژمان بویری (مهندس برق و سرپرست کارگاه پست نیروگاه)، تکنیسین‌های ایرانی ربوده شده در حمص سوریه، هنوز در اسارت قرار دارند و این سومین بهاری است که خانواده هایشان چشم انتظارشان هستند.

به گزارش جهان به نقل از برق نیوز، سومین نوروز هم رسید و خبری از آمدن دو مهندس و تکنیسین ایرانی که در اواخر آذر ماه سال ۹۰ ربوده شدند، نیامد.

این روزها همه نگاه‌ها به سوی پنج سرباز ربوده شده ایرانی در مرز پاکستان است و انگار کسی دیگر از حسن و پژمان یادی نمی کند...

ولی ما یادمان نرفته که چگونه متخصصان ایرانی تلاش‌های بسیاری برای راه‌اندازی و تجهیز نیروگاه ۴۸۴ مگاواتی جندر و تامین برق برای مردم آن کشور به عمل آوردند.

پیگیری وضعیت تکنیسین‌های ربوده شده نباید تعلیق شود، چرا که خانواده‌های این دو عزیز به شدت چشم انتظار عزیزانشان هستند و امسال هم عید ندارند و امیدواریم با توجه به فرا رسیدن ایام نوروز، مسئولان مربوطه پیگیری‌های لازم برای آزادی آنها را فراموش نکنند.

https://cdn.jahannews.com/images/docs/files/000350/nf00350930-1.jpg

تا چه زمانی، چشم‌انتظاری دختر سه ساله و بیمار "حسن حسنی" و نگرانی‌های لحظه به لحظه پدر "پژمان بویری" که در بستر بیماری افتاده و چشم‌ به راه فرزند خود است، باید ادامه داشته باشد؟ تلخ‌تر آنکه مادر پژمان بویری با چشم‌انتظاری مطلق همین روزها چشم از دنیا فرو بست و فرزندش را ندید.

پژمان بویری از اهالی شاهین‌شهر اصفهان و حسن حسنی ساکن روستای قاسم‌آباد از توابع شهرستان نیشابور هستند که بیش از هشتصد روز (دو سال و سه ماه) از اسارت آنان می‌گذرد و خانواده‌های چشم‌انتظارشان به هر کجا سر می‌زنند اما خبری از فرزند یا همسر در دست نیست و تنها خبر، بی‌خبری است.

اگر چه مقامات ذیربط به تناوب با خانواده‌های آنان تماس می‌گیرند، اما در بی‌خبری به سر بردن و انتظار بی‌پایان، موضوعی نیست که تحمل آن ساده باشد، به ویژه وقتی که خانواده فرد اسیر، هر روز اخبار مختلفی از شرایط نابسامان سوریه بشنود و یکی فرزند تحصیل‌کرده و دیگری همسر جوان و تکیه‌گاه خود و فرزندش را در بدترین شرایط تصور کند. شرایطی که هر لحظه دستخوش تغییر است و از هیچ معادله مشخصی پیروی نمی‌کند.

امیدواریم پایان این انتظار سخت به خبر خوش آزادی این دو جوان تکنسین و مهندس جا مانده از باقی پنج نفر آزاد شده بیانجامد، به نظر می‌رسد این اتفاق نیازمند یک اراده جمعی انسان‌دوستانه مبنی بر درخواست آزادی بدون قید و شرط آنها در سطح ملی و جهانی است.