ماهیگیری رسانه های آمریکا از آب گل آلود توزیع غلط سبد کالا؛
نیویورک تایمز: مردم گرسنه در سالگرد انقلابشان، در صف غذا یکدیگر را هل می‌دهند!
چهارشنبه ۱۶ بهمن ۱۳۹۲ ساعت ۱۵:۴۴
کد مطلب: 342121
رسانه های امریکا که از همان آغازین روزهای شروع به کار دولت، به دلیل تفاوت عمیق نگرش دولت یازدهم نسبت به سیاست مقاومت دولت پیشین، سعی داشتند نتیجه انتخابات یازدهم را به بحث تحریم ها ارتباط دهند، سعی کردند از آب گلالود همزمانی توزیع سبد کالا با اجازه برداشت ۵۵۰ میلیون دلار از حق خود مردم نهایت استفاده را ببرند.
راهی که ایران تا پیش از دولت یازدهم [و البته بعد از دولت هفتم و هشتم!!] پیش گرفته بود با وجود تمام سختی ها و مصائبی که تحریم های ناجوانمردانه و غیرانسانی نظام سلطه بر مردم تحمیل می کردند، منجر به افزایش غرور و عزت ملی شده و از سویی این جرأت را از دولت های مستکبر گرفته بود که با زبان تحقیر با ملت ایران سخن بگویند.
اما هنوز مدت زمانی از پذیرش معاهده ژنو نگذشته که سیل اهانت ها و تحقیرهای دولت و رسانه های شیطان بزرگ نسبت به ملت ایران جاری شده است. و نکته دردآور اینجاست که عملکرد دولت خود علت اصلی رفتار بی شرمانه ایالات متحده نسبت به ما است.
نیویورک تایمز در مطلبی با تیتر دولت ایران به میلیون ها نفر از مردم خود غذا کمک می کند، ایران را تا سطح یک کشور قحطی زده ی افریقایی تنزل داده، گویی در صورت عدم کمک غذایی دولت، میلیون ها نفر در اثر تحریم ها جان خواهند باخت! نیویورک تایمز صهیونیست، با تاکید بر طویل بودن صف ها و انتظار چند ساعته ی مردم در این صفوف و همچنین با اشاره به محتوای سبد کالا خفت ملت ایران را برای مخاطب های امریکایی و غیرامریکایی خود در سرتاسر دنیا به تصویر کشید.
دردآورترین بخش ماجرا آنجایی است که این سایت خبری صهیونیستی، تعمدا این نکته را یادآور می شود که: تصاویری که از ایران رسیده است مردمی را نشان می دهد که در ۳۵مین سالگرد انقلاب اسلامی، در صف های غذا یکدیگر را هل می دهند و سعی می کنند راه خود را به ابتدای صف باز کنند. خبرها حاکی است دو نفر نیز درحالی که سعی می کرده اند بسته غذایی خود را دریافت کنند جان باخته اند.
نیویورک تایمز سپس درج مصاحبه های هدفمند از مردمی که در صف سبد کالا حضور داشته اند در ترسیم یک ذهنیت فلاکت زده و مصیبت بار از جامعه ایرانی سنگ تمام می گذارد.
لازم به ذکر است اصل توجه دولت به معیشت مردم نیست که مورد انتقاد مخالفین این طرح واقع شده است، بلکه نحوه اجرای آن، همزمانی آن با دریافت وجهی که در مقابل از دست دادن حاصل تلاش دانشمندان هسته ای به ایران داده شده، و مهم تر از همه: همزمانی آن با دهه فجر که یادآور پیروزی و نتیجه سالها مقاومت ملت در برابر رژیم خونریز و سفاک شاهنشاهی است اصلی ترین دلایل اعتراض به طرح توزیع سبد کالا است.
شرایطی که ذکر شد موجب شده ملتی که عزت و سرفرازی را از شعب ابی طالب و قیام عاشورا فراگرفته بود در چشم ملت های جهان به قدری ذلیل ترسیم شود که گویا اگر معاهده ای صورت نپذیرد و تحریم ها تخفیف نیابند این ملت از گرسنگی خواهند مُرد!
م.م
۲۴۵۱
از ماست که بر ماست.....
نه که شکم مردم زمان شاه از خوشی باد کرده بود!
به همین خاطر از سر شکم سیری و بی کاری انقلاب کردند و خودشون را رو برای قدری هیجان به کشتن دادند!
علی آقا برو یقه آقازاده ها رو بگیر با علم به اطلاعات محرمانه حکومتی راه کار مقابله با نظام رو به غرب یاد می دادند. تازه مگه همین ها در دولت سازندگی و اصلاحات دسته گل سر مردم زدند.
به همین خاطر از سر شکم سیری و بی کاری انقلاب کردند و خودشون را رو برای قدری هیجان به کشتن دادند!
علی آقا برو یقه آقازاده ها رو بگیر با علم به اطلاعات محرمانه حکومتی راه کار مقابله با نظام رو به غرب یاد می دادند. تازه مگه همین ها در دولت سازندگی و اصلاحات دسته گل سر مردم زدند.
شرافت ایرانی بیشتر از این است که کاسه گدایی در مقابل دشمنی به دست بگیرد که خود او گرسنگی را به او تحمیل کرده؛ من اگر اموال شما را غصب کنم شما با من مقابله می کنید یا زانو می زنید که بدبختم! بیچاره ام! هر کاری بگی می کنم! محض رضای خدا یه لقمه بده!
و بدون شک شما از قشر گرسنه نیستی کسی که اینجا می آید دستش به دهنش می رسد.
و بدون شک شما از قشر گرسنه نیستی کسی که اینجا می آید دستش به دهنش می رسد.
آقایان دولت تدبیر و امید برای تحقیر این مردم تدبیر دیگری هم در آستین دارید یا این آخر خط شما بود.
برای حفظ این انقلاب اموالم را دادم؛ خون دادم؛ عزیز از دست دادم؛ سیلی خوردم و فحش شنیدم ولی هرگز فکر نمی کردم این چنین تحقیر شوم. و هرگز فکر نمی کردم تحقیر چنین طعم تلخی دارد. پاسخ این بی آبرویی با کیست؟
برای حفظ این انقلاب اموالم را دادم؛ خون دادم؛ عزیز از دست دادم؛ سیلی خوردم و فحش شنیدم ولی هرگز فکر نمی کردم این چنین تحقیر شوم. و هرگز فکر نمی کردم تحقیر چنین طعم تلخی دارد. پاسخ این بی آبرویی با کیست؟
