با نگاهی به برخی خصلت ها و عملکردهای دور و نزدیک افراد، شاید بتوان فهمید چرا امثال حسن روحانی از همان ابتدا از رهبرانقلاب فاصله داشته و امروز گرد هاشمی جمع شده اند.

به گزارش جهان به نقل از دانا، برخورد افراد مختلف نسبت به پذیرفتن سمت از سوی رهبری متفاوت است. برخی بدون هیچ چون و چرایی سمت پیشنهادی رهبری را می پذیرند و با عشق و علاقه به انجام وظیفه می پردازند و برخی نیز یا سمت پیشنهادی رهبری را قبول نمی کنند و یا با اکراه قبول می کنند.

آقای حسن روحانی از جمله افرادی است که در برابر نظرات رهبری مقاومت کرده و سعی می کرده است که سمت پیشنهادی رهبری را نپذیرد.

آقای هاشمی در صفحه 303 کتاب خاطرات سال 68 "کتاب بازسازی و سازندگی" می نویسد: «دکتر روحانی آمد. از تصمیم آیت الله خامنه ای در خصوص اعاده ستاد مشترک ارتش نگران است. او فکر می کند دیگر ستاد کل نمی تواند درست کار کند و گویا مصمم است که اگر آقای خامنه ای بر تصمیم خودشان بمانند، مسئولیت ستاد کل را نپذیرد».

یا در صفحه 306 آورده است: «آقای دکتر روحانی آمد. راجع به تصمیم آقای خامنه ای در خصوص اعاده ستاد مشترک و امکان کار در ستاد کل در این صورت صحبت کرد. بالاخره قرار شد تسلیم رهبری باشد، ضمن اعلان نظر مخالفت درباره پیشنهاد دیگر که مسئولان در ستاد ارتش و سپاه، معاون رئیس ستاد کل باشند».

در صفحه 325 اظهار کراهت روحانی این گونه آمده است: «آقای دکتر روحانی آمد. درباره پذیرش مسئولیت ستاد کل با کراهت اظهار آمادگی کرد و نیز پذیرش دبیری شورای عالی امنیت ملی».

در نهایت باید یادآور شد که آقای روحانی سمت ریاست ستاد کل نیروهای مسلح را نپذیرفت و مقام معظم رهبری، دکتر سید حسن فیروزآبادی را به ریاست این ستاد منصوب کردند.

و امروز که صداهایی از کاندیداتوری روحانی در انتخابات ریاست جمهوری و حمایت هاشمی از وی به گوش می رسد یادآوری این مباحث می تواند عبرت آمور باشد.