سرویس سیاسی جهان نیوز - دکتر علیرضا زاکانی: این روزها، ایام شیرین دهه فجر انقلاب اسلامی است. مردم مسلمان ایران به پاس دههاسال مبارزه با ابرقدرتهای غرب و شرق، سیوپنجمین بهار انقلاب اسلامی را به نظاره نشستهاند. مسئولان و دستاندرکاران نظام جمهوری اسلامی ایران نیز قطعا باید مصداق روایت شریف «من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق» باشند و نه تنها به زبان که در رفتار خود نیز مصداق سپاسگزاری نسبت به مقاومت مدبرانه مردم باشند.
دشمنی که نتوانست در سی وچهار سال جنگ مستقیم و غیرمستقیم بر ما غلبه کند و اینروزها بهشدت جنگ اقتصادی را دنبال میکند، سعی دارد با ایجاد شکاف و نقار میان مسئولان، در اذهان مردم اینگونه تداعی کند که مسئولان بهدنبال جنگ قدرت هستند.
دشمن همچنین همه تلاش خود را انجام میدهد تا از طریق تحریم، هم مانع پیشرفت کشور شود و هم معیشت مردم را دچار مشکل کند تا به خیال خام خود، مردم دست از نظام اسلامی بردارند و مقابل نظام بایستند.
خدواند متعال در آیه چهل و ششم سوره مبارکه انفال میفرمایند: «وَأَطِیعُوا اللَهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ رِیحُکمْ وَاصْبِرُوا إِنَ اللَهَ مَعَ الصَابِرِینَ» (خدا و پیامبرش را اطاعت کنید و با یکدیگر به نزاع نپردازید؛ چراکه موجب ضعف شما میشود و آبرویتان نیز ریخته خواهد شد. صبر پیشه کنید که خداوند با صابران است.) در این آیه شریفه خداوند متعال به روشنی مؤمنان را به پرهیزی از اختلاف با یکدیگر دعوت میکند؛ و این همان توصیهای است که رهبری معظم انقلاب نیز بارها آن را خطاب به مسئولان، بهویژه سران قوا مطرح کرده اند.
معظم له بارها مجلس و دولت را به تعامل سازنده با یکدیگر دعوت کرده بودند که نمونه اخیر آن را در جلسهای که با حضور برخی از نمایندگان تأثیرگذار مجلس و برخی از دولتمردان برگزار شد، دیدیم. همچنین ایشان کمتر از دو هفته قبل رؤسای قوا را مخاطب قرار داده و فرمودند که شکاف و اختلاف میان دولت و مجلس زیاد شده و از این رهگذر دشمن از اختلافات سوءاستفاده میکند.
اما سؤال این است که چرا سران قوا این هشدار صریح قرآن کریم و توصیه اکید رهبری را کماکان جدی نمیگیرند و بهدنبال نزاع هستند؟ آیا حرکت شخصی رئیس دولت و رئیس مجلس، در انظار افکار عمومی از این اختلافات موردبحث، کم کرد یا بر آن افزود؟
دشمن ما، برخلاف تلاشی که برای انسجام میان مخالفان انقلاب اسلامی انجام میدهد بهدنبال تفرقه میان آحاد مردم به خصوص مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران است تا آنها نتوانند تدبیر درستی برای اداره جامعه و رفع مشکلات کنونی داشته باشند. در واقع اختلاف افکنان باید پاسخگوی افکار عمومی باشند که چرا در شرایط اقتدار جمهوری اسلامی ایران در برابر ناتوانی غرب، با رفتارهای نسنجیده خود، باعث دلگرمی دشمن ناامید میشوند؟
وقتی نقشه دشمن مشخص است، چرا برخی عناصر داخلی باید آب به آسیاب دشمن بریزند و بهجای تلاش و همکاری مسئولان برای رفع مشکلات معیشتی مردم شاهد تضادهای میان آنها باشیم؛ تا جایی که شاهد یکی از زشتترین انواع مواجهه بیاخلاقانه مسئولان، در طول تاریخ بعد از انقلاب اسلامی بودیم.
معتقدیم که حرکت نادرست رئیس قوه مجریه و رئیس قوه مقننه در مجلس شورای اسلامی که به هتک حرمت بیسابقه نظام جمهوری اسلامی انجامید، محکوم است و مسببان آن، در هر لباس و جایگاهی که هستند باید در پیشگاه رهبری و بالاتر از آن خداوند متعال پاسخگو بوده و از مردم عذرخواهی کنند.
نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی نیز باید به نکته ویژهای دقت کنند و آن جدال میان مصلحت و حقیقت است. اینجانب از جمله افرادی هستم که بهویژه پس از فتنه 88 و ماجرای تلخ کهریزک، تمام تلاش خود را صرف اجرای عدالت بهعنوان یک حقیقت بزرگ کردم و در جریان طرح اولیه استیضاح وزیر کار که در اسفند و فروردین91 جریان داشت نیز جزو امضاءکنندگان اصلی طرح بودم. با این حال اتفاق تلخی که به آن اشاره شد متأسفانه با زمینهای که مجلس نهم فراهم کرد، رخ داد.
اگرچه حق قانونی نمایندگان مجلس برای استیضاح بهعنوان یک حقیقت همیشگی مطرح است، اما میدانیم بسیاری از دلسوزان نظام نظرشان این بود که این استیضاح به مصلحت نیست. در شرایطی که به مصلحت نبودن استیضاح در ماههای پایانی دولت دهم اثبات شده و این سخن رهبری مصداق پیدا کرده که گاهی اصرار بر یک امر حق و قانونی هم میتواند کمککننده به خواست دشمن باشد، چه اصراری به آوردن رئیسجمهوری به مجلس بود؟
مگر با همین دلایل نبود که دومین سؤال از رئیسجمهوری منتفی شد؟ مگر آنزمان که فراکسیون اصولگرایان اصرار میکرد این اقدام برخلاف نظر رهبری در ضرورت حفظ آرامش و نکشاندن اختلاف به میان مردم است، متهم به نیتخوانی از رهبری نشد؟ آیا فهم آن موضوع از بیان علنی ایشان کار پیچیدهای بود که منجر به تحمیل هزینه لغو سؤال به جایگاه رهبری معظم انقلاب شد؟ آیا تشخیص ضرورت و مصلحت اینقدر دشوار شده است؟
دوستان عزیز! معنای کیاست، انتخاب بین خوب و بد نیست؛ هنرمندی و زیرکی، انتخاب درست بین خوب و خوبتر و بین بد و بدتر و همراه کردن صبر با بصیرت برای جلوگیری از فتنهای جدید است.
منبع:پنجره