در مجموعه‌ى صدا و سيما سراغ دارم كه يك نفر كه ميكرفنى در دستش هست، خيال مى‌كند كه صاحب ميكرفن است! يعنى سليقه‌ى خودش را بر سليقه‌ى نظام، و سياست خودش را بر سياست نظام، و فهم خودش را بر فهم نظام ترجيح مى‌دهد! اين غلط است.

جهان نیوز - میثم تولایی: این روزها که رسالت برخی رسانه‌های سایبری و کاغذی در کوبیدن صدا و سیماست، این روزها که سخنرانان آستین تا آرنج بالازده دائم در حال پاره کردن حنجره در میان برخی تشکل‌های دانشجویی هستند تا تمام مشکلات ایران و اسلام را گردن رسانه‌ای با پسوند "ملی" بیاندازند، اگر هم انتقادی درست و کارشناسی نسبت به این رسانه مطرح شود بی شک در هیاهوی این فریادها سبک گم می شود.

معنی این سخن نه این است که صدا و سیما پاک منزه است و مدیرانش معصوم؛ بلکه نقدی است بر منتقدان سیاسی فریادزن که چشم خود را بر اغلب دغدغه‌های مردم و ضعف و نقصان‌ قوا و نهادها بسته، و توپ خود را به سمت جام جم نشانه رفته اند؛ بی آنکه هرگز پای در میدان عمل بگذارند یا طرحی کارشناسی و اثرگذار ارائه کنند.

برخی از همین منتقدان کنونی وقتی تریبون و فرمان را صدا و سیما در دست داشتند، امتحان خود را پس دادند و مشخص شد که چند مرده حلاجند!

البته نباید بی انصاف بود و اشتباهات صدا و سیما را که البته کم هم نیستند، منکر شد و کمر به دفاع از رسانه ای بست که با "دانشگاه اسلامی" موردنظر امام راحل فرسنگ‌ها فاصله دارد.

در هر روی این روزها که فریاد زدن و بد و بیراه گفتند به صدا و سیما نقل محافل است، جای پیشنهاد، طرح و راهکار کارشناسی، عملیاتی و مخاطب پسند بیش از همیشه خالی است و از زبان اغلب منتقدان جز سرکوفت به مدیران جام جم شنیده نمی شود و به زعم آنان حتی یک نقطه سفید هم در کارنامه سراسر "سیاه" صدا و سیما دیده نمی شود.

و این رویه تلخ وقتی تشدید شده است که همگان یقین دارند مدیران صدا و سیما هرگز پیگیر تهمت و توهین ها نمی شوند و شکایت بی شکایت.

بر این اساس،‌ از فعالان فرهنگی انتظار می رود با تاکید بر نقد اصولی و سازنده برنامه های صدا و سیما که بیان و تقدیر از اقدامات درست هم بخشی از آن است،‌ مانع از ادامه این رویکرد تلخ سیاسی و غیرسازنده شوند که بی تردید راه اصلاح و رسیدن به صداوسیمای مطلوب همین است؛ نه داد و بیداد تو خالی که البته شیرین و توجه برانگیز است.

در همین راستا،‌ بازخوانی بخشی از فرمایشات رهبر معظم انقلاب می تواند مطلعی روشنگرانه برای نقد اصولی صدا و سیما باشد که هشداری ویژه هم به همه برنامه سازان و مدیران جام جم است.
 
این بازخوانی به دیدار حضرت آیت الله خامنه‌ای با بخشی از مسئولان سازمان صدا و سیما در سال 1370 مربوط می‌شود.  مسئولیت سنگین برنامه‌سازان و حتی مجریان که چندین مرتبه مورد تذکر قرار می‌گیرد از جمله دغدغه‌هایی است که در این دیدار به گوش "صدا و سیما"یی‌ها رسانده شد. 
 
بخشی از فرمایشات ایشان را با هم می‌خوانیم:

همه‌ى برنامه‌هاى شما را كه من گوش مى‌كنم، دغدغه‌يى در عمق ذهن من وجود دارد؛ من احساس می‌کنم که شما دارید حرفی را می‌زنید که مسئولیت آن حرف با من است. بارهاى شما هم بر دوش من است؛ يعنى اين برنامه‌ى «سلام صبح بخير» را كه گاهى گوش مى‌كنم، هر كلمه‌يى كه آن آقا مى‌گويد، احساس مى‌كنم كه من دارم مى‌گويم؛ يعنى با نگرانى گوش مى‌كنم؛ اين را شما بدانيد. همه‌ى برنامه‌هاى شما را كه من گوش مى‌كنم، دغدغه‌يى در عمق ذهن من وجود دارد؛ يعنى احساس مى‌كنم كه شما داريد حرفى را مى‌زنيد كه مسؤوليت آن حرف با من است؛ حقيقت قضيه هم اين است؛ يعنى مسؤول كار شما من هستم؛ البته نه اين‌كه شما مسؤول نيستيد؛ اما من احساس مسؤوليت مى‌كنم؛ نسبت به همه‌ى اين نظام هم همين‌طور است. يك مأمور نيروى انتظامى هم كه در خيابان دارد راه مى‌رود، من با نگرانى نگاه مى‌كنم؛ چون مى‌دانم كه مسؤول كار او هم من هستم.

توجه به ارزشهاى اسلام و انقلاب از آن چيزهايى است كه در مورد آن نه من با شما رودربايستى دارم، نه شما بايد با من رودربايستى داشته باشيد؛ اگر بنده هم يك وقت برخلاف اين جهتى كه دارم مى‌گويم، و برخلاف اين اصول حركت كردم، شما هم بايد به من بگوييد؛ اين چيزى نيست كه ما بتوانيم از يكديگر اغماض كنيم و بگويم چون اين آقا بالاخره آدم شريف، عزيز و مرد خوبى است، يا اين خانم مثلاً آدم كارآمدى است، پس او را اغماض كنيم؛ نه، اين ديگر آن عنصر اصلى قضيه است.

ما همه داريم تلاش مى‌كنيم تا مثلاً آشى پخته بشود؛ يكى آتش مى‌آورد، يكى هيزم مى‌گذارد، يكى نخود و لوبيا پاك مى‌كند، يكى به هم مى‌زند؛ در اين‌جا ما مى‌توانيم از كوتاهي هاى يكديگر هم اغماض كنيم - يك‌بار بنده كوتاهى كردم، شما گذشت كرديد؛ يك بار شما كوتاهى مى‌كنيد، من بالاخره گذشت مى‌كنم - اما ديگر اين كوتاهي ها نبايد به اين حد برسد كه آش را برداريم و به بيرون خالى كنيم؛ اين‌كه ديگر نقض غرض خواهد شد؛ ديگر نمى‌شود تا اين حد كوتاهى را ناديده گرفت!
 
این نوع نگاه به رادیو و تلویزیون به عنوان تریبون اصلی انقلاب اسلامی و نظام از همان ابتدای شکل گیری پایه‌های جمهوریت و اسلامیت در بهمن 57 و قبل از آن مورد توجه امام راحل نیز بوده است.
 
هر كدام از اين برنامه‌ها در جاى خود چيز لازمى است و با هدفهاى خوبى تشكيل شده؛ ليكن اين را از اين جهت مى‌گويم كه برنامه‌ريزان، نويسندگان، محققان، تنظيم‌كنندگان، تهيه كنندگان، و حتّى مجريان و گزارشگران اين را رعايت كنند. شما كه ميكرفن در دستتان هست و مى‌رويد پهلوى اين و آن صحبت مى‌كنيد، در آن حال يادتان باشد - البته امكان دارد كه اين ياد بودن، هيچ تأثيرى در گزارش گرفتن شما نداشته باشد؛ اما بى‌گمان در استفاده‌ى از اين گزارش تأثير دارد - و مواظب باشيد كه آن‌طورى كه درست است؛ يعنى در جهت اين نظام است، بايد حركت كنيد. راديو، رسانه‌يى متعلق به تشكيلات است؛ متعلق به هيچ‌كس نيست. البته در بين شماها من چنين چيزى را سراغ ندارم، اما در مجموعه‌ى صدا و سيما سراغ دارم كه يك نفر كه ميكرفنى در دستش هست، خيال مى‌كند كه صاحب ميكرفن است! يعنى سليقه‌ى خودش را بر سليقه‌ى نظام، و سياست خودش را بر سياست نظام، و فهم خودش را بر فهم نظام ترجيح مى‌دهد! اين غلط است؛ چون اين ميكرفن كه در دست شماست، متعلق به شما نيست؛ شما را آن‌جا گذاشته‌اند و گفته‌اند اين برنامه را اداره كنيد؛ شما هم بايد طبق سياست آن كسى كه اين ميكرفن متعلق به اوست - يعنى نظام جمهورى اسلامى - عمل كنيد. اگر شما خوب اداره كرديد، البته مستحق اجر و پاداش دنيوى و اخروى هستيد.