محلی برای ارضای درد بی دردی دربرج میلاد!
بستنی 400 هزار تومانی؛ کمی بیشتر از حداقل حقوق کارگری
يکشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۰ ساعت ۱۵:۵۵
کد مطلب: 184660
درحالی که پایه حقوق بسیاری از شاغلین کشور ماهیانه حدود ۳۳۰ هزار تومان است و حتی بسیاری با کمتر از نیمی از این حقوق مجبورند برای گذران معیشت خود کار کنندو حتی عفت خود را دستخوش این حقوق قرار دهند، خبری از سوی خبرگزاری فارس منتشر شد که قلب بسیاری را به درد آورد و آن سرو بستنی ۴۰۰هزارتومانی باروکش طلا در رستواران برج میلاد بود!
در شهری که یک رفتگرشهرداری آن چندماه قبل نزدیک بود از فرط گرسنگی جان دهد و معلوم نشد بالاخره وعده های شهرداری برای مسکن و کارش عملی شد یا نه! و شهردار آن نیز از خواندن جمله "نان نسیه نداریم" اظهار تاسف کرد و گفت: بعضی ها پول خرید نان هم ندارند، جای بسی تعجب است که چرا رستورانی که به نوعی تحت نظارت شهرداری اداره می شود، مکانی شده برای "ارضای درد بی دردی" عده ای!
چندی پیش نیز خبر سرو بستنی ۲۵۰هزار تومانی با روکش طلا مورد توجه رسانه های خارجی قرار گرفت و با اشاره به سرو غذای ۱۶۸هزار تومانی در این رستوران تهران را شهری با نابسامانی های اقتصادی و اختلاف طبقاتی فراوان معرفی کردند، اما سکوت مسئولان شهرداری در این زمینه خود نیز جای سوال دارد وشاید حاکی از این باشد که درد بی دردی به آنها نیز سرایت کرده است!
کاش آنهایی که پول باد آورده شان را صرف چنین هزینه هایی می کنند به این فکر می کردند که واقعا آیا با این پول کار بهتری نمی شود کرد؟
یاد حرفهای یکی از دوستانم افتادم که می گفت در یکی از روستاها شنیدم که نانوا می گفت شبها زنانی به نانوایی ام مراجعه می کنند و چادر به صورت خود می کشند و از ما طلب حتی یک نان رایگان می کنند که فرزندانشان گرسنه نخوابند و یا شوهرانشان از خجالت نمیرند!
یاد کارتهایی افتادم که در طول ماه مبارک رمضان در کنار هیات ها از جانب کمیته امداد بساط می شد که برهر کدام عکس یتیمی در دور و نزدیک نقش بسته بود و منتظر کمک ماهیانه ۲۰ الی ۳۰ هزار تومان بودند!
وچه زیباست این آیه قرآن که: «ذَرْهُمْ یَأْكُلُوا وَ یَتَمَتَّعُوا وَ یُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ» بگذار آنها بخورند و بهره گيرند و آرزوها آنانرا غافل سازد، ولى به زودى خواهند فهميد(سوره حجر آیه ۳)
۰۰
بعضیا از پول زیادی نمیدونند چی کار کنند.
اما یادش بخیر بچه که بودیم میرفتیم "تپه" و کلی خوشی می کردیم ،آره تپه . تپه یه پارک جنگلی بود که از هر نظر فوق العاده بود ، اهالی قدیمی کوی نصر(گیشا) خوب یادشونه و از اون کلی خاطره شیرین دارن . اما یه روز دیدیم که درختاش دیگه نیستن و اون محله و اطرافش شدن کچل و اون سرسبزی از اونجا رفت...در هر صورت گفتن میخوان جاش برج بکارن تا بشه نماد شهر و کشور و دنیا و زمین و... آخه دوران سازندگی بود دیگه باید همه چی رو می ساختن...
